ปวดหัวใจทุกครั้งที่นึกถึง เราไม่ชอบเลยวันแม่ เคยมีที่โพสต์บอกรักแม่ในเฟสบุค รู้สึกสะอิดสะเอียนจะอ้วกกะอักกะอวน  เราเลยไม่เล่นเฟสบุคเลย เราอิจฉาคนที่ครอบครัวอบอุ่น อิจฉาญาติพี่น้องเราที่มีพ่อแม่เลี้ยงมาอย่างดี
เราพบจิตแพทย์ตั้งแต่เด็กๆช่วง ม.1 โตมาตอนอายุ 25-26 ก็พบอีก ช่วงนั้นนอนไม่หลับเพราะเราทำธุรกิจ แต่คุยกับคุณหมอไปมาคุณหมอก็อยากพบแม่เรา พอหมอคุยกับแม่เราได้ 2-3 ประโยคแค่นั้น แม่เราก็ร้องไห้โหออกมาจนคุณหมอตกใจมาก หลังจากวันนั้นเราก็ไม่ได้พบคุณหมออีกเลย ตอนนี้เราก็ 38 แล้ว เรารู้ว่ายังไงเราก็ต้องเลี้ยงดูเขายังไงก็ไม่มีทางทิ้ง แต่อยากจะปลดล๊อกอะไรหลายๆอย่างที่มันอยู่ในใจมา สามีเราถามว่าทำไมไม่คุยเปิดใจกับเขาตรงๆ ... 1.เราเป็นคนพูดไม่เก่งเลย คิดเก่งอย่างเดียว ก็มาจากวัยเด็ก  2.แม่เราร้องไห้เก่งมาก เรารู้พูดมาอาจจะไม่จบ เราไม่ชอบเห็นเขาร้องไห้  
เราอยากรู้ว่าถ้าครั้งนี้เราไปพบจิตแพทย์ด้วยอาการเกลียดแม่ คุณหมอจะช่วยรักษาเราได้มั้ย  
เราเคยใช้ธรรมะเข้าช่วยแล้ววสวดมนต์เข้าวัดถือศีล มันก็ช่วยทำให้เราดีขึ้นมาบ้าง แต่พอได้คุยกันกับแม่ก็ทำให้เราดาวน์ลงอีก บางที่เราอึดอัดมากจนอยากจะผูกคอตายไปเลย  ใครไม่เจอไม่รู้หรอกคะว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน เราก็เป็นคนนึงที่อยากกตัญญู แต่ความรู้สึกเราไม่อยากเข้าใกล้ไม่อยากคุยด้วย คำว่าปวดใจเป็นอาการที่เราเป็น การกะทำคำพูดเขาทำให้เราปวดหัวใจมาก ปวดจนต้องจับหัวใจแล้วค่อยๆนั่งลงไปร้องไห้  
ถ้าเพื่อนๆมีจิตแพทย์ หรือวิธีทางออกไหนก็ช่วยแนะนำเราด้วยนะคะ  (ขอร้องอย่าด่านะคะ หัวใจเราอ่อนแอจริงๆคะ)

ขอบคุณมากคะ