เรื่องเกิดตอนปลายเดือนกรกฏา ขี่มอไซต์ชนกับวัวที่ถูกปล่อยเพ่นพ่านตามท้องถนน มันตกใจที่มีคนไปไล่ จึงวิ่งกระโดดมาชนกันจังๆ กลางถนน 
รถเสียหายเยอะ และคนก็เจ็บเพราะกระแทกอย่างแรง เจ็บร้าว ระบม ตั้งแต่หัวยันเท้า แต่โชคดีที่ไม่มีบาดแผลภายนอก  หลังจากลุกขึ้นได้ ก็พยายามตามจับวัวตัวที่ชน แต่ด้วยสังขารที่ไม่ค่อยอำนวยและวัวเองก็ตื่นคนแปลกหน้าเลยจับไม่ได้ แต่รู้ว่าวัวอยู่ในฝูงนี้ จากนั้นอีกวันสืบได้ว่า วัวนั้นเป็นของใคร จึงได้ตามไปถึงบ้านเจ้าของ พบวัวตัวนั้นและร่องรอยที่หน้าท้องด้านนึง เป็นรอยขีดยาว มีสีดำๆติดมานิดนึง สันนิฐาษว่าเป็นสีของตะกร้ารถและรอยนั้นก็เป็นรอยขอบตะกร้ารถ (ตะกร้ารถบุยุบแนบสนิทติดกับหน้ารถ) 
วันที่ผู้ใหญ่บ้าน นัดเจรจา ปรากฏว่า เจ้าของไม่ยอมรับ และยืนยันว่า วันนั้นไม่ใช่วัวเค้า เค้าล่ามมันไว้ที่ทุ่งนา และรอยนั้นก็เป็นรอยโดนลวดหนามเมื่อหลายปีมาแล้ว สีดำที่ติดขน ก็เป็นสีลวดหนาม 
ถามพยานที่วันเกิดเหตุเค้ามาร่วมต้อนวัวเพื่อจับ และไปดูวัวที่บ้าน ว่าใช่วัวตัวเดียวกันไหม ฝูงเดียวกันไหม พยานกลับปิดปากเงียบไม่ยอมบอก ผู้ใหญ่บ้านเองก็บอกว่า เค้าไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะเจ้าของไม่ยอมรับ และเค้าก็ไม่มีความรู้ที่จะพิสูนจ์ว่ารอยนั้นคือรอยอะไร เพราะวันเกิดเหตุเค้าไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ จึงทำอะไรไม่ได้ ยังบอกว่าเราประมาทเองที่ขี่รถไม่ระวัง ทำให้ชนวัว (อยากอุทานด้วยภาษามนุษย์ต่างดาว) เค้าเองก็บอกชาวบ้านแล้วว่าอยากปล่อยวัวให้เพ่นพ่านถ้าเกิดอะไรขึ้น มีคนจับวัวได้จะเอาไปรึอะไรก็ต้องแล้วแต่ (ประมาณนี้)
ถ้าเราจะเอาเรื่องให้ไปแจ้งตำรวจเอาเอง (เราก็อยากแจ้งความแต่พอมาเจอคนแบบนี้ ผู้นำแบบนี้ ท้อเลย หมดแรงสู้เลย (มีคนบอกด้วยว่าถ้าแจ้งความเธอพร้อมจะปลอดภัยไหม จะปลอดภัยในชีวิตไหม ถ้าเจ้าของวัวเล่นสกปรกจะรับมือไหวไหม เพราะขนาดหลักฐานชัดเจนยังไม่ยอมรับและคนที่จะพึ่งได้ก็พึ่งไม่ได้เลย) 
สรุปคือเสียตังค์รักษาตัวเองและซ่อมรถเอง 
สังคมน่าอยู่? พึงพาใครก็ได้?
เล่าสู่กันฟัง ระบายความในใจค่ะ