จขกท.เป็นผู้หญิงวัย 30 ต้นๆ ที่ชีวิตนี้ไม่เคยมีแฟนเลยจริงๆ
อาจจะมีมาจีบบ้าง  คุยเล่นแล้วก็ห่างหายกันไป ไม่มีใครลึกซึ้งถึงขั้นใช้คำว่าแฟน

จนเมื่อไม่นานมานี้มีชายวัย 40++ ทักมาคุยด้วย จะว่ามันเป็นโชคชะตาหรือพรหมลิขิตก็ไม่รู้
ซึ่งปกติถ้าใครทักมาคุยเราก็คุยปกติ ก็ถามไถ่กันไปตามประสาได้ข้อมูลเบื้องต้นมาว่า
เค้าเคยผ่านการมีชีวิตคู่มาแล้ว แต่เลิกลากันไปได้ 3 ปี ทำงานอาชีพที่รายได้ดีประมาณนึง
ทีแรกก็คุยไปเรื่อยเปื่อยแก้เหงา แก้เบื่อ แต่พอนานๆไปความถี่มันเริ่มมากขึ้น
เริ่มมีความสม่ำเสมอในการคุย ยอมรับว่ารู้สึกดี  พอเค้ารู้ว่าเราชอบอะไรก็จะซื้อให้ หามาให้
ซึ่งเราอยู่กันคนละภาคเลย เราก็ถามว่าทำไมต้องซื้อให้  คำตอบคือ  เพราะเราอยากได้  ถ้าทำให้เราพอใจเค้ายินดี
ยอมรับเลยว่าเกิดมาไม่เคยมีใครทำให้แบบนี้  ปกติอยากได้อะไรซื้อเองตลอด เป็นคนที่สามารถมีความสุขได้ด้วยตัวเอง  แต่พอมีใครเข้ามาเป็นความสุขของเรา มันก็หวั่นไหวในใจ 

ระยะเวลาที่คุยยังไม่ถึงเดือน แต่จำนวนเงินที่เค้าให้เราประมาณ 5 หลักได้ มันไม่ใช่ในรูปแบบตัวเงิน แต่จะเป็นในรูปของสิ่งของ รูปแบบอื่นที่ต้องใช้เงิน
เราก็ถามเค้านะว่าอะไรทำให้เค้ามั่นใจว่าเราจะไม่หลอกเอาเงินเค้า เค้าบอกเค้ารู้ว่าเราไม่ใช่คนแบบนั้น 555+

แต่เราก็ไม่ได้คิดหลอกเค้านะ  แต่รู้สึกกังวลว่าเค้าจะมองเรายังไงเหรอ 
คือไม่เคยมีแฟนอ่ะ  เค้าจะว่าเราเป็นผู้หญิงที่เห็นแก่เงินมั้ย
แล้วอะไรที่ทำให้เค้ามั่นใจในตัวเราที่เค้ากล้าลงทุนในความสัมพันธ์นี้