สวัสดีค่ะ
จขกท.ขอแทนตัวเองว่า"เค"นะคะ ส่วนคุณพี่นักศึกษา ขอแทนว่า "พี" นะคะ เคอยู่ม.5 ยุคโควิดเนี่ยแหละค่ะ ต้องเรียนสลับอาทิตย์กัน วันเปิดเทอมเคกินข้าวกลางวันเสร็จก็ไปหาอะไรกินต่อ แล้วก็เจอกับนักศึกษาฝึกสอน 2 คนค่ะ คนที่เคมองก็หล่อแหละค่ะ รูปร่างหน้าตาของเขาเหมือนคนที่เคเคยรู้จักมาก ๆ ค่ะ เหมือนจนมองเขาก็นึกถึงคนคนนั้นได้ เคเสียอาการพอตัวค่ะ แอบมองเขาบ่อยมาก ตอนเขาเดินกลับไปเขาก็หันมามองค่ะ คงด้วยความสงสัยแหละว่ามองทำไมนักหนา หลังจากครั้งแรกที่เจอก็พยายามสืบนะคะว่าเขาสอนม.อะไร วิชาอะไร ด้วยความที่รร.ของเคเป็นรร.ใหญ่ค่ะ ก็สืบหลายวันเลยนะ เพราะก็จริงจังกับเรื่องเรียนด้วย หลังจากนั้นก็เจอกันทุกวันที่ไปเรียนค่ะ จนวันนึงรู้ว่าเขาอยู่หมวดสังคม ตามด้วยเจอวาร์ปเฟซบุ๊คของพี่พีค่ะ แล้วก็ทำให้เคอึ้งมากค่ะ เค้าห่างจากเคแค่ 3 ปี ตอนนั้นใจร่วงเลยค่ะ เพราะเขาคงมาแค่สังเกตการสอนแน่ ๆ ซึ่งเท่าที่เคเคยเจอนักศึกษาสังเกตการสอนมา เขามาแค่ 15 วันเองค่ะ พอหายอึ้งก็ตัดสินใจแอดเฟซ ฟอลไอจีไปค่ะ ไอจีของพี่พีเป็นบัญชีไพรเวท ก็ไม่ได้หวังให้พี่พีรับฟอลด้วยซ้ำ เพราะมันเป็นไปได้ยาก แต่เขารับค่ะแล้วก็ฟอลกลับด้วย ดีใจมาก ๆ เลยค่ะ ถึงจะมารู้ว่าเขาก็รับฟอลทุกคน 5555 แล้วเราก็แอบไปไลค์รูปของเขาอาทิตย์ละรูปนะ เขาลงรูปน้อย จนอาทิตย์ก่อนช่วงอาทิตย์ที่ไม่ได้เรียนแต่ต้องไปสะสางที่รร.ค่ะ แล้ววันนั้นเราก็ได้นั่งหันหน้าเข้าหากันอะ ถ้าบอกสถานที่บอกเหตุการณ์ไปคงโป๊ะแน่ คือนั่งหันหน้าเข้าหากันแต่ไกลกันนิดหน่อย แต่นั่งอยู่นานมาก พี่พีเขาน่ารักมากค่ะ แค่เห็นไกล ๆ ก็ทำเคเสียอาการจนไม่ไหวเลยเอาผ้าคลุมขึ้นมาคลุมค่ะ ซักพักใหญ่ ๆ เขาเดินกลับห้องเขาก็หันมามองค่ะ แบบไม่มโน มองเต็ม ๆ และมองจริงจังมาก คงเพราะความเด่นของผ้าคลุม และความอ๊องยิ้มเป็นบ้าตลอดเวลาของเคค่ะ วันนี้ได้เจอหน้าจนอิ่มใจแล้วค่ะ ไม่หวังจะได้เจออีกแล้วด้วยซ้ำ แต่ตอนเลิกเรียนแล้วเคก็ไปหาอะไรกินแล้วก็นั่งทำงานค่ะ เขาก็มานั่งคุยกับเพื่อนเขาอยู่ข้างหลังเคค่ะ ตอนนั้นเลิ่กลั่กมาก ทำอะไรไม่ถูกเลย แล้ววันนั้นแหละค่ะ เคก็ไปไลค์รูปในไอจีของเขาเป็นรูปที่ 4 เขาก็เข้ามาดูสตอรี่ที่เกือบเป็นจุดไข่ปลาของเคจนหมด แล้วแอบไปไลค์โพสต์ในไอจีของเคค่ะ ตื่นเช้ามาตกใจมาก รู้สึกดีนะคะ จนวันนึงเขาลงสตอรี่ว่าว่าเจอกันปีหน้า แปลว่าเขาต้องไปแล้ว เคเลยรีพลายสตอรี่ไป กดเศร้าไปอะค่ะ แล้วเค้าก็บอกว่าไม่ต้องเศร้า ปีหน้าก็กลับมาแล้ว จากนั้นเขาก็ชวนเราคุยตลอดเลยค่ะ คุยดีมากเราเขินไปหมดเลย แล้วตอนเดินสวนกันเขาก็ยิ้มให้ แล้วก็ทักมา คุยได้อยู่ 3 วันเขาต้องกลับแล้วค่ะ เขาย้ายของกลับมอ วันนั้นเขาหายไปจากแชท เราก็เข้าใจ แต่เคว่าวันนี้เคโดนเทแล้วแหละค่ะ ถ้าไม่มองในมุมมองที่เราเจอกันในโรงเรียน เคว่ามันไปได้สวยนะ แต่จบงงมาก เคยังไม่ทันตั้งตัวมันก็จบแล้วค่ะ เกินที่หวังมามากจนเริ่มที่จะหวังอีกครั้ง แต่คราวนี้พังค่ะ ขอวิธีมูฟออนทีค่ะ ให้มูฟออนได้แบบว่าเจอเขาอีกครั้งในปีหน้าแล้วเรายังเป็นเหมือนวันแรกที่รู้จักกันอะค่ะ
เรื่องราวของฉันกับนักศึกษาสังเกตการสอน
จขกท.ขอแทนตัวเองว่า"เค"นะคะ ส่วนคุณพี่นักศึกษา ขอแทนว่า "พี" นะคะ เคอยู่ม.5 ยุคโควิดเนี่ยแหละค่ะ ต้องเรียนสลับอาทิตย์กัน วันเปิดเทอมเคกินข้าวกลางวันเสร็จก็ไปหาอะไรกินต่อ แล้วก็เจอกับนักศึกษาฝึกสอน 2 คนค่ะ คนที่เคมองก็หล่อแหละค่ะ รูปร่างหน้าตาของเขาเหมือนคนที่เคเคยรู้จักมาก ๆ ค่ะ เหมือนจนมองเขาก็นึกถึงคนคนนั้นได้ เคเสียอาการพอตัวค่ะ แอบมองเขาบ่อยมาก ตอนเขาเดินกลับไปเขาก็หันมามองค่ะ คงด้วยความสงสัยแหละว่ามองทำไมนักหนา หลังจากครั้งแรกที่เจอก็พยายามสืบนะคะว่าเขาสอนม.อะไร วิชาอะไร ด้วยความที่รร.ของเคเป็นรร.ใหญ่ค่ะ ก็สืบหลายวันเลยนะ เพราะก็จริงจังกับเรื่องเรียนด้วย หลังจากนั้นก็เจอกันทุกวันที่ไปเรียนค่ะ จนวันนึงรู้ว่าเขาอยู่หมวดสังคม ตามด้วยเจอวาร์ปเฟซบุ๊คของพี่พีค่ะ แล้วก็ทำให้เคอึ้งมากค่ะ เค้าห่างจากเคแค่ 3 ปี ตอนนั้นใจร่วงเลยค่ะ เพราะเขาคงมาแค่สังเกตการสอนแน่ ๆ ซึ่งเท่าที่เคเคยเจอนักศึกษาสังเกตการสอนมา เขามาแค่ 15 วันเองค่ะ พอหายอึ้งก็ตัดสินใจแอดเฟซ ฟอลไอจีไปค่ะ ไอจีของพี่พีเป็นบัญชีไพรเวท ก็ไม่ได้หวังให้พี่พีรับฟอลด้วยซ้ำ เพราะมันเป็นไปได้ยาก แต่เขารับค่ะแล้วก็ฟอลกลับด้วย ดีใจมาก ๆ เลยค่ะ ถึงจะมารู้ว่าเขาก็รับฟอลทุกคน 5555 แล้วเราก็แอบไปไลค์รูปของเขาอาทิตย์ละรูปนะ เขาลงรูปน้อย จนอาทิตย์ก่อนช่วงอาทิตย์ที่ไม่ได้เรียนแต่ต้องไปสะสางที่รร.ค่ะ แล้ววันนั้นเราก็ได้นั่งหันหน้าเข้าหากันอะ ถ้าบอกสถานที่บอกเหตุการณ์ไปคงโป๊ะแน่ คือนั่งหันหน้าเข้าหากันแต่ไกลกันนิดหน่อย แต่นั่งอยู่นานมาก พี่พีเขาน่ารักมากค่ะ แค่เห็นไกล ๆ ก็ทำเคเสียอาการจนไม่ไหวเลยเอาผ้าคลุมขึ้นมาคลุมค่ะ ซักพักใหญ่ ๆ เขาเดินกลับห้องเขาก็หันมามองค่ะ แบบไม่มโน มองเต็ม ๆ และมองจริงจังมาก คงเพราะความเด่นของผ้าคลุม และความอ๊องยิ้มเป็นบ้าตลอดเวลาของเคค่ะ วันนี้ได้เจอหน้าจนอิ่มใจแล้วค่ะ ไม่หวังจะได้เจออีกแล้วด้วยซ้ำ แต่ตอนเลิกเรียนแล้วเคก็ไปหาอะไรกินแล้วก็นั่งทำงานค่ะ เขาก็มานั่งคุยกับเพื่อนเขาอยู่ข้างหลังเคค่ะ ตอนนั้นเลิ่กลั่กมาก ทำอะไรไม่ถูกเลย แล้ววันนั้นแหละค่ะ เคก็ไปไลค์รูปในไอจีของเขาเป็นรูปที่ 4 เขาก็เข้ามาดูสตอรี่ที่เกือบเป็นจุดไข่ปลาของเคจนหมด แล้วแอบไปไลค์โพสต์ในไอจีของเคค่ะ ตื่นเช้ามาตกใจมาก รู้สึกดีนะคะ จนวันนึงเขาลงสตอรี่ว่าว่าเจอกันปีหน้า แปลว่าเขาต้องไปแล้ว เคเลยรีพลายสตอรี่ไป กดเศร้าไปอะค่ะ แล้วเค้าก็บอกว่าไม่ต้องเศร้า ปีหน้าก็กลับมาแล้ว จากนั้นเขาก็ชวนเราคุยตลอดเลยค่ะ คุยดีมากเราเขินไปหมดเลย แล้วตอนเดินสวนกันเขาก็ยิ้มให้ แล้วก็ทักมา คุยได้อยู่ 3 วันเขาต้องกลับแล้วค่ะ เขาย้ายของกลับมอ วันนั้นเขาหายไปจากแชท เราก็เข้าใจ แต่เคว่าวันนี้เคโดนเทแล้วแหละค่ะ ถ้าไม่มองในมุมมองที่เราเจอกันในโรงเรียน เคว่ามันไปได้สวยนะ แต่จบงงมาก เคยังไม่ทันตั้งตัวมันก็จบแล้วค่ะ เกินที่หวังมามากจนเริ่มที่จะหวังอีกครั้ง แต่คราวนี้พังค่ะ ขอวิธีมูฟออนทีค่ะ ให้มูฟออนได้แบบว่าเจอเขาอีกครั้งในปีหน้าแล้วเรายังเป็นเหมือนวันแรกที่รู้จักกันอะค่ะ