คบกับแฟนเก่ามา 1 ปีค่ะ ตอนคบกับเขาดีมาตลอด ซื่อสัตย์ จริงใจ รักเรา เเต่เลิกกันเพราะช่วงหลังไม่ค่อยมีเวลาให้กันค่ะ ทะเลาะกันบ่อย เเต่ตั้งเเต่เลิกกันก็คิดถึงเขาตลอด อยากให้เขากลับมา เจอใครก็รู้สึกว่าไม่ใช่
ตั้งเเต่เลิกกับเขาเคยคบกับคนนึง เเล้วก้เลิกกันเพราะเขาจับได้ว่าเราส่องเฟสเเฟนเก่าทุกวัน (เขาแอบเข้าเฟสเราค่ะ) เเล้วตอนนั้นเราก็เสียใจ เพราะรู้สึกว่าเราก็รักเเฟนเรานะ เเต่ทำไมต้องส่องเเฟนเก่าตลอดก็ไม่เข้าใจ เราคิดว่าเราลืมได้เเล้ว เเต่สุดท้ายก็ลืมไม่ได้ เลิกกับคนที่คบก็กลับมาคิดถึงเเฟนเก่า

เราเหมือนตัวเองเป็นบ้าค่ะ เราส่องเฟส ส่องไอจีเขา ทุกวันเช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน อยากรู้ว่าเขาไปไหน ทำอะไร สบายดีมั้ย 
เวลาเราเจอเรื่องอะไรดีๆ เราก็อยากให้เขาอยู่ด้วย เวลาเราเศร้า เสียใจอะไร ก็อยากให้เขาอยู่ข้างๆ เเต่ก็ทำได้เเค่คิด ช่วงเลิกกัน2ปีเเรกร้องไห้บ่อยมาก อาทิตย์นึงปาไปสามสี่วัน เเต่พยามไม่ร้องไห้มากเพราะตาบวม ต้องไปเรียนไม่อยากให้เพื่อนเห็น อายเพื่อน  หลังๆเริ่มทำใจได้บ้าง เสียใจมาก เเต่เสียใจอยู่ข้างใน ไม่ร้องไห้ออกมา นานๆจะร้องที 

ความสัมพันธ์ตอนนี้คือเป็นเพื่อนกันค่ะ นานๆคุยกันที เขาก็มีรีพายสตอรี่มาบ้าง ส่วนเราก็นานๆทักเขาไปที ทั้งๆที่ความจริงคือ อยากคุยกับเขาทุกวัน เเต่อดทนไม่ทักไป เราทำทุกอย่างตรงข้ามกับความรู้สึก เราทำเหมือนสบายดี เเต่ในใจเราเสียใจมาก เราเเทบไม่ทักเขาไป เเต่ในใจคือเราอยากคุยกับเขาทุกวัน เรารู้ว่าเขารู้สึกยังไงกับเราค่ะ เขาไม่ได้รักเราแบบคนรักเเล้ว ตอนนี้เขาคิดกับเราเเค่เพื่อน เเละตอนนี้เขาก็มีหน้าที่การงานที่ดี มีความสุขกับขีวิต เราดีใจมากๆ ที่ได้เห็นเขาทำในสิ่งที่เขารัก 

ตอนนี้เราเครียดมาก ทุกอย่างที่เราต้องการ มันคือสิ่งที่เขาไม่ต้องการ เราอยากเจอเขา เเต่เขาไม่อยากเจอเรา เราก็ยอมไม่เจอเขา เราอยากทักไปหาทุกวัน เเต่เรารู้ว่าเขาจะไม่อยากคุยกับเราทุกวัน เราเลยไม่ทำ เราอยากดูแลเขา อยากทำอะไรดีๆให้ เเต่ก็กลัวว่าเกินขอบเขตเพื่อนเเล้วเขาจะอึดอัด เมื่อก่อนซื้อขอบให้เขาบ่อยมาก ขนม อาหาร เสื้อผ้า บลาๆ เเต่เหมือนมันเริ่มเยอะ สัมผัสได้ว่าเขาน่าจะอึดอัดเราเลยหยุด ทั้งที่จริงๆ เราอยากดูเเลเขาอยากให้ อยากทำทุกอย่างเพื่อเขา เเต่เราก็ต้องหยุดทุกอย่าง 

เรารู้สึกว่าทุกวันนี้ เราอยู่แบบระเเวง เวลาเขาลงสตอรี่กับผญ (คนที่เราเเน่ในว่าไม่ใช่เพื่อน หรือเพื่อนร่วมงาน) เราก็จะระเเวง เหมือนเป็นบ้า เขาคุยกัยอยู่หรือเปล่า ไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้เลยค่ะ เเต่ก็ออกมาไม่ได้สักที เราเปิดใจคุยกับคนอื่น ก้ไม่มีใครทำให้เรารู้สึกรักได้เท่าเเฟนเก่าเราอีกเเล้ว เราไม่อยากจะคิดวันที่เขามีเเฟนไหม เราจะทำใจได้ยังไง เราพยายามคิดมาตลอดว่า รักคือการให้ ไม่ใช่ครอบครอง ใช่เรามีความสุขที่ได้รัก ที่ได้ให้ เเต่เราเป็นทุกข์ที่เราไม่ได้ครอบครอง เราจะทำใจได้จริงๆหรอถ้าคนที่เรารักหมดใจไปรักคนอื่น หรือรักที่ไม่คาดหวัง ไม่ต้องการเป็นเจ้าของ มันมีจริงๆหรอ

 เราอยู่แบบนี้มา 5 ปีเเล้ว รักที่ไร้การตอบสนอง เพื่อนบอกว่า ดีเเล้วเขาก้ชัดเจนว่าเขาไม่รักเเก ยิ่งทำให้ตัดใจได้ เเต่ไม่เลยค่ะ ถึงเเม้เขาจะไม่รักเรากลับไม่ได้ทำให้เราอยากถอย หรือรักเขาน้อยลง เราบอกเพื่อนว่า เราอิจฉาเเกนะ เเกคุยกับเขาเขายังให้ความหวังเเก (เพื่อนมีปัญหาความรักเหมือนกันค่ะ คนคุยเขาให้ความหวังนาง คุยเเต่ไม่ได้คบสักมีประมาณนี้) อย่างน้อยเเกก็มีความหวังนะ เขาก็ยังเห็นเเกมีตัวตน เเกยังได้คุยกับเขาทุกวัน ต่างจากฉันที่อยากคุยทุกวัน เเต่ไม่ได้คุย เราถามตัวเองทุกวันคบกันแค่1 ปี ใช้เวลา5ปียังไม่ลืม เเละรู้สึกไม่ได้ดีขึ้นเลย และไม่รู้อีกนานเเค่ไหนจะลืม เเต่ถามว่าเสียดายไหม ไม่เคยเสียดายที่เคยคบกับเขาเลย 

มีใครเคยเป็นแบบเราไหมคะ ผ่านช่วงเวลานั้นไปได้ยังไงคะ
ขอบคุณทุกคนที่รับฟังค่ะ🙏🏼💙