มีทั้งเรื่องเล่าและเรื่องที่ไม่เข้าใจของในใจของคนบางคน
เมื่อ 3 ปีก่อนมีผู้ชายคนนึงเขาเคยเป็นแฟนเรา แล้วไม่ถึงปีก็เลิกกันเพราะทางบ้านของเขาไม่ให้มีแฟน พอเลิกกันผ่านไปเดือนกว่าเขาก็มีแฟนใหม่ละแต่แอบคบกัน แต่ไม่ใช่เรานะ เรานี่แบบเสียใจมาก เป็นแฟนครั้งแรกก็งี้แหละ แถมเรากับเขาอยู่ห้องเดียวกันอีกมันทรมานมาก จนต่อมาเขามีแฟนใหม่(อีกแล้ว) จนมาผ่านไป 3 ปี เราก็มีแฟนใหม่แล้วพอไม่ถึงเดือนแฟนใหม่เราก็บอกกับเราว่า "ขอห่างสักพักนะ" เขาเรียนม.ที่อื่นแล้วอยู่ไกล แถมบอกอีกนะว่า "เราอยากให้เธอเจอคนที่มีเวลามากกว่าเรา ขอโทษนะ เราว่าเป็นเพื่อนดีกว่า" ในใจก็อะไร? เราทำอะไรผิดฟระ? เราก็ปรึกษาเพื่อนๆมีแววว่าเรากับเขาจะเลิกกัน แล้ววั้นนั้นก็มาถึงใช่ด้วยล่ะ เขามาบอกเลิก บอกเบื่อ รำคาณ งี่เง่านิดๆ เราก็พยายามยื้อง้อ พอเขาอธิบายว่าทำไมต้องเลิก "เบื่อทุกอย่าง เบื่อโลก" บอกมาแบบฉอดๆ เราก็พอสุดทนละ ยื้อไปก็เปล่าประโยชน์ ตอนแรกเป็นแฟนหวานๆกันพอหลังจากหวานเป็นขม ด่าเลยจ้า "พวกที่ขอเป็นแฟนแล้วขอมาเป็นเพื่อนแทนมันก็ไม่ต่างจากสวะ ลาก่อน" เราก็บล๊อกอัลเฟรนไป จากนั้นโกรธมาก กริ๊ดเลย ระบายให้เพื่อนเลย ร้องไห้หนักสุดๆ ไม่ต่างอะไรจากเมื่อ 3 ปีก่อนบอกเลยว่าทรมานมาก ร้องไห้ตลอดมันเจ็บช้ำใจจนฝังใจ พี่ชายเราก็ดูออกนะว่ามันเป็นคนยังไงแต่อยากให้เรารู้ เพื่อนสนิทเราก็บอกคุยกัน ว่ามันไม่จริงใจเลย เราก็เอาแต่โทษตัวเอง เอาจริงๆเมื่อก่อนเป็นหนักนะ เราเป็นคนรักข้างเดียว ทำไมเราคบกับใครพอผ่านไปไม่ถึง 3 เดือน เลิกกันเลย แฟนคนแรกบอกชอบผ่านไป 3 เดือนบอกเลิกเพราะทางบ้านมีปัญหา คนที่ 2 ตอนแรกคุยกันในโซเชียลเรียนที่เดียวกะนแต่อยู่คนละห้องบอกชอบขอคบ พอผ่านไปไม่ถึง 3 เดือน บอกเลิกเพราะเบื่อ รำคาณ งี่เง่า แรกสเตตัสแท็กเรา อย่าทิ้งเรา อย่าพึ่งเบื่อเรานะ กลับกลายเป็นมันเป็นคนทิ้งเราซะงั้น 55555555 ขำสุดๆ จนผ่านไปหลายเดือนเข้าเราก็ทำใจตัดใจทิ้งไปหมดละ เราก็เข้ามหาลัยกัน เรียนตามปกติ แต่เรียนช่วงซัมเมอร์ เราเข้าเรียนม.กรุงเทพ แรกๆกะจะเข้าม.ราชภัฏนครปฐมละแต่พ่อเราไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไร แล้วอีกอย่างไม่ตรงสายที่เราอยากเรียนด้วยจึงสละสิทธิ์เรียนที่นั่นแทน แล้วมีวันนึง เรากลับบ้านต่างจังหวัดระหว่างนั่งรถอยู่ เขาก็แอดเฟสเรามา เราก็แบบตกใจที่เขาแอดมาแต่ก็ไม่ได้อะไรกับเขาแล้ว พอรับแอดไปเท่านั้นแหละทักมาเลย
"เป็นยังไงบ้าง" เขา
"ก็ดี" เรา
"เรียนที่ไหนเหรอ?" เขา
"ม.กรุงเทพ" เรา
ขอข้ามไปจุดสำคัญละกัน
"ตอนนี้เราพอมีเวลาแล้ว เรากลับมาคุยกันเหมือนเดิมได้เปล่า?"
พอเราอ่านบรรทัดนี่เข้า รู้สึกอยากร้องไห้เลย
อยากกลับมาคุยเหมือนเดิมเหรอ?
อยาก...
อยากก็ตัวเงินตัวทองละ5555555 อยากหัวเราะจนร้องไห้ด้วยซ้ำ55555 ตอบเขาแบบสั้นๆเลย
"ไม่"
เขาก็ตอบกลับ อืมๆงั้นบาย ฝันดี ฝันดีก็เรื่องนายดิ มาบอกทำไมไม่อยากฝันดีกับนายสักหน่อย โถ่ในใจคิดนะว่าพอมาเรียนม.ดังๆเข้า เขาก็กลับมาขอคืนดี หรือคิดว่าเขาผิดไปแล้วอยากขอโทษคืนดี มันก็มีหลายความคิดน่ะแหละ จนตอนนี้ความรักมีเย็นชาฉันจนถึงตอนนี้ พออีกฝ่ายบอกรักเข้าเราก็ดันใจอ่อนรักง่ายซะงั้น อันนี้แก้ยากมาก5555 บางทีก็งงนะ เขามาขอคืนดีทำไม? ทั้งๆที่บอกเราว่า เบื่อเรา รำคาณเรา งี่เง่า แล้วมีจุดนึงที่เราไม่เข้าใจอีกอย่าง เราไปคบกับมันได้ไงวะ หรือเราประชดแฟนเก่า5555 ช่างมัน เรื่องมันผ่านไปละ ปล่อยๆไป ให้มันรู้ไปว่า ฉันสวย ฉะนเลือกได้ โฮะโฮะ(หลงตัวเองละตรู)
จนผ่านไปหลายสัปดาห์
เรากำลังกลับบ้านจากม.กรุงเทพกับบ้านราวๆ 3 ชั่วโมง และที่สำคัญเรากลับคนเดียว ปกติต้องกลับกับพี่ด้วยแต่พี่ไม่ว่างต้องกลับคนเดียว แล้วเราไปชวนแฟนเก่าคนแรก แฟนเก่าคนแรกนี่ก็เคลียร์ๆกันละ ก็พอเป็นเพื่อนกันได้ อ่ะมาปัจจุบันดีกว่าเรานัดชวนเขาไปเดินเล่นที่ห้างเพราะเขาก็มีธุระที่นั่นด้วย พอเจอกันปุ๊ปเขาจากตัวเหมือนกุ้งแห้งกลายเป็นมีน้ำนวลซะแล้ว คุยกันไปได้สักพักเขาลูบหัวเรา แล้วชวนมานั่งกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อย เราก็ไม่ได้อะไรมากก็เดินตามไปนั่งคุยกัน เวลาคุยกับเราจะคุยแบบธรรมดาไม่ได้ จะคุยแบบฮาร์คคอกัน เราชอบพูดแบบถ้าอีกฝ่ายกวนตีน "แกเคยเห็นคนจานฟาดหัวแล้วล้มลงตื่นขึ้นมาอยู่ในห้อง ICU ปะ" อีกความหมายนึงคือ ตรูจะเอาจานมาฟาดให้ตาย แบบขู่เลย5555 จริงๆแล้วเราชอบพูดแบบนี้ เพื่อนสนิทเราก็ไม่ได้พูดแบบนั้นนะ ปกติทุกอย่างยกเว้นมัน พอมันกินไรเสร็จซื้อโดนัทให้น้องชายเขา เราก็ขอกลับบ้านก่อนแต่พออกไปคือไม่มีวินมอไซค์ จนต้องขอนั่งรถกลับด้วย ตอนแรกมันถามว่ากลับด้วยกันไหม เราก็ปฏิเสธไป ใครจะไปอยากนั่งกับมันฟระ! แล้วชะตาเล้นตลกเราต้องมานั่งรถกับเขากลับเข้าตลาด ถึงแม้ว่าเขาจะสอบใบขับขี่มาแล้วแต่ตรูก็กลัวอยู่ดี มันจะรถชนใครรึเปล่า แล้วที่สำคัญ เป็นครั้งแรกที่เรานั่งรถกับเขา 2 ต่อ 2 อายไหม ก็อายสิ! นั่งรถกับผู้ชายใครจะไม่เขิล พอถึงตลาดก่อนลงเราก็บอกขอบใจที่มาส่งแล้วจู่ๆเขาจับหัวให้หันมาลูบหัวอีกทีแถมจุ๊บหน้าผากอีก คือหัวเรามันมีไรน่าลูบหัว โดนลูบหัวบ่อยมาก =*= พอถามว่า "รักเราเหรอ?" มันก็ตอบว่า "รักสิ" เราก็ถามกลับไปว่า "แล้วแฟนนายล่ะ" คือ มันมีแฟนอยู่แล้วจะมารักตรูทำไม แล้วมันก็ตอบกลับมาว่า "รักทุกคนแหละ" เราก็เออออตามไป จะว่าไงดีล่ะชีวิตเขาก็รันทด พ่อแม่ปล่อยให้เขากับน้องชายอยู่กับตากับยายแล้วทิ้งทั้ง 2 คนไป ตากับยายเขาก็เสียแล้ว เขาก็รับหน้าที่ทุกอย่างในบ้านตลอดเลย
จนถึงตอนนี้ก็ยังคาใจเล็กน้อยสำหรับเราอยู่
เขายังรักเราอยู่จริงๆเหรอ? หรือแค่เหงามาคุยกับเรากันแน่?
ถ้าไม่เข้าใจขอโทษด้วย อยากรู้ว่าทุกคนคิดยังไงกัน คิดว่าเราดีรึเปล่าหรือไม่ดีหว่า ฮะฮะ
เรื่องราวความรักที่ยังคาใจเล็กน้อย
เมื่อ 3 ปีก่อนมีผู้ชายคนนึงเขาเคยเป็นแฟนเรา แล้วไม่ถึงปีก็เลิกกันเพราะทางบ้านของเขาไม่ให้มีแฟน พอเลิกกันผ่านไปเดือนกว่าเขาก็มีแฟนใหม่ละแต่แอบคบกัน แต่ไม่ใช่เรานะ เรานี่แบบเสียใจมาก เป็นแฟนครั้งแรกก็งี้แหละ แถมเรากับเขาอยู่ห้องเดียวกันอีกมันทรมานมาก จนต่อมาเขามีแฟนใหม่(อีกแล้ว) จนมาผ่านไป 3 ปี เราก็มีแฟนใหม่แล้วพอไม่ถึงเดือนแฟนใหม่เราก็บอกกับเราว่า "ขอห่างสักพักนะ" เขาเรียนม.ที่อื่นแล้วอยู่ไกล แถมบอกอีกนะว่า "เราอยากให้เธอเจอคนที่มีเวลามากกว่าเรา ขอโทษนะ เราว่าเป็นเพื่อนดีกว่า" ในใจก็อะไร? เราทำอะไรผิดฟระ? เราก็ปรึกษาเพื่อนๆมีแววว่าเรากับเขาจะเลิกกัน แล้ววั้นนั้นก็มาถึงใช่ด้วยล่ะ เขามาบอกเลิก บอกเบื่อ รำคาณ งี่เง่านิดๆ เราก็พยายามยื้อง้อ พอเขาอธิบายว่าทำไมต้องเลิก "เบื่อทุกอย่าง เบื่อโลก" บอกมาแบบฉอดๆ เราก็พอสุดทนละ ยื้อไปก็เปล่าประโยชน์ ตอนแรกเป็นแฟนหวานๆกันพอหลังจากหวานเป็นขม ด่าเลยจ้า "พวกที่ขอเป็นแฟนแล้วขอมาเป็นเพื่อนแทนมันก็ไม่ต่างจากสวะ ลาก่อน" เราก็บล๊อกอัลเฟรนไป จากนั้นโกรธมาก กริ๊ดเลย ระบายให้เพื่อนเลย ร้องไห้หนักสุดๆ ไม่ต่างอะไรจากเมื่อ 3 ปีก่อนบอกเลยว่าทรมานมาก ร้องไห้ตลอดมันเจ็บช้ำใจจนฝังใจ พี่ชายเราก็ดูออกนะว่ามันเป็นคนยังไงแต่อยากให้เรารู้ เพื่อนสนิทเราก็บอกคุยกัน ว่ามันไม่จริงใจเลย เราก็เอาแต่โทษตัวเอง เอาจริงๆเมื่อก่อนเป็นหนักนะ เราเป็นคนรักข้างเดียว ทำไมเราคบกับใครพอผ่านไปไม่ถึง 3 เดือน เลิกกันเลย แฟนคนแรกบอกชอบผ่านไป 3 เดือนบอกเลิกเพราะทางบ้านมีปัญหา คนที่ 2 ตอนแรกคุยกันในโซเชียลเรียนที่เดียวกะนแต่อยู่คนละห้องบอกชอบขอคบ พอผ่านไปไม่ถึง 3 เดือน บอกเลิกเพราะเบื่อ รำคาณ งี่เง่า แรกสเตตัสแท็กเรา อย่าทิ้งเรา อย่าพึ่งเบื่อเรานะ กลับกลายเป็นมันเป็นคนทิ้งเราซะงั้น 55555555 ขำสุดๆ จนผ่านไปหลายเดือนเข้าเราก็ทำใจตัดใจทิ้งไปหมดละ เราก็เข้ามหาลัยกัน เรียนตามปกติ แต่เรียนช่วงซัมเมอร์ เราเข้าเรียนม.กรุงเทพ แรกๆกะจะเข้าม.ราชภัฏนครปฐมละแต่พ่อเราไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไร แล้วอีกอย่างไม่ตรงสายที่เราอยากเรียนด้วยจึงสละสิทธิ์เรียนที่นั่นแทน แล้วมีวันนึง เรากลับบ้านต่างจังหวัดระหว่างนั่งรถอยู่ เขาก็แอดเฟสเรามา เราก็แบบตกใจที่เขาแอดมาแต่ก็ไม่ได้อะไรกับเขาแล้ว พอรับแอดไปเท่านั้นแหละทักมาเลย
"เป็นยังไงบ้าง" เขา
"ก็ดี" เรา
"เรียนที่ไหนเหรอ?" เขา
"ม.กรุงเทพ" เรา
ขอข้ามไปจุดสำคัญละกัน
"ตอนนี้เราพอมีเวลาแล้ว เรากลับมาคุยกันเหมือนเดิมได้เปล่า?"
พอเราอ่านบรรทัดนี่เข้า รู้สึกอยากร้องไห้เลย
อยากกลับมาคุยเหมือนเดิมเหรอ?
อยาก...
อยากก็ตัวเงินตัวทองละ5555555 อยากหัวเราะจนร้องไห้ด้วยซ้ำ55555 ตอบเขาแบบสั้นๆเลย
"ไม่"
เขาก็ตอบกลับ อืมๆงั้นบาย ฝันดี ฝันดีก็เรื่องนายดิ มาบอกทำไมไม่อยากฝันดีกับนายสักหน่อย โถ่ในใจคิดนะว่าพอมาเรียนม.ดังๆเข้า เขาก็กลับมาขอคืนดี หรือคิดว่าเขาผิดไปแล้วอยากขอโทษคืนดี มันก็มีหลายความคิดน่ะแหละ จนตอนนี้ความรักมีเย็นชาฉันจนถึงตอนนี้ พออีกฝ่ายบอกรักเข้าเราก็ดันใจอ่อนรักง่ายซะงั้น อันนี้แก้ยากมาก5555 บางทีก็งงนะ เขามาขอคืนดีทำไม? ทั้งๆที่บอกเราว่า เบื่อเรา รำคาณเรา งี่เง่า แล้วมีจุดนึงที่เราไม่เข้าใจอีกอย่าง เราไปคบกับมันได้ไงวะ หรือเราประชดแฟนเก่า5555 ช่างมัน เรื่องมันผ่านไปละ ปล่อยๆไป ให้มันรู้ไปว่า ฉันสวย ฉะนเลือกได้ โฮะโฮะ(หลงตัวเองละตรู)
จนผ่านไปหลายสัปดาห์
เรากำลังกลับบ้านจากม.กรุงเทพกับบ้านราวๆ 3 ชั่วโมง และที่สำคัญเรากลับคนเดียว ปกติต้องกลับกับพี่ด้วยแต่พี่ไม่ว่างต้องกลับคนเดียว แล้วเราไปชวนแฟนเก่าคนแรก แฟนเก่าคนแรกนี่ก็เคลียร์ๆกันละ ก็พอเป็นเพื่อนกันได้ อ่ะมาปัจจุบันดีกว่าเรานัดชวนเขาไปเดินเล่นที่ห้างเพราะเขาก็มีธุระที่นั่นด้วย พอเจอกันปุ๊ปเขาจากตัวเหมือนกุ้งแห้งกลายเป็นมีน้ำนวลซะแล้ว คุยกันไปได้สักพักเขาลูบหัวเรา แล้วชวนมานั่งกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อย เราก็ไม่ได้อะไรมากก็เดินตามไปนั่งคุยกัน เวลาคุยกับเราจะคุยแบบธรรมดาไม่ได้ จะคุยแบบฮาร์คคอกัน เราชอบพูดแบบถ้าอีกฝ่ายกวนตีน "แกเคยเห็นคนจานฟาดหัวแล้วล้มลงตื่นขึ้นมาอยู่ในห้อง ICU ปะ" อีกความหมายนึงคือ ตรูจะเอาจานมาฟาดให้ตาย แบบขู่เลย5555 จริงๆแล้วเราชอบพูดแบบนี้ เพื่อนสนิทเราก็ไม่ได้พูดแบบนั้นนะ ปกติทุกอย่างยกเว้นมัน พอมันกินไรเสร็จซื้อโดนัทให้น้องชายเขา เราก็ขอกลับบ้านก่อนแต่พออกไปคือไม่มีวินมอไซค์ จนต้องขอนั่งรถกลับด้วย ตอนแรกมันถามว่ากลับด้วยกันไหม เราก็ปฏิเสธไป ใครจะไปอยากนั่งกับมันฟระ! แล้วชะตาเล้นตลกเราต้องมานั่งรถกับเขากลับเข้าตลาด ถึงแม้ว่าเขาจะสอบใบขับขี่มาแล้วแต่ตรูก็กลัวอยู่ดี มันจะรถชนใครรึเปล่า แล้วที่สำคัญ เป็นครั้งแรกที่เรานั่งรถกับเขา 2 ต่อ 2 อายไหม ก็อายสิ! นั่งรถกับผู้ชายใครจะไม่เขิล พอถึงตลาดก่อนลงเราก็บอกขอบใจที่มาส่งแล้วจู่ๆเขาจับหัวให้หันมาลูบหัวอีกทีแถมจุ๊บหน้าผากอีก คือหัวเรามันมีไรน่าลูบหัว โดนลูบหัวบ่อยมาก =*= พอถามว่า "รักเราเหรอ?" มันก็ตอบว่า "รักสิ" เราก็ถามกลับไปว่า "แล้วแฟนนายล่ะ" คือ มันมีแฟนอยู่แล้วจะมารักตรูทำไม แล้วมันก็ตอบกลับมาว่า "รักทุกคนแหละ" เราก็เออออตามไป จะว่าไงดีล่ะชีวิตเขาก็รันทด พ่อแม่ปล่อยให้เขากับน้องชายอยู่กับตากับยายแล้วทิ้งทั้ง 2 คนไป ตากับยายเขาก็เสียแล้ว เขาก็รับหน้าที่ทุกอย่างในบ้านตลอดเลย
จนถึงตอนนี้ก็ยังคาใจเล็กน้อยสำหรับเราอยู่
เขายังรักเราอยู่จริงๆเหรอ? หรือแค่เหงามาคุยกับเรากันแน่?
ถ้าไม่เข้าใจขอโทษด้วย อยากรู้ว่าทุกคนคิดยังไงกัน คิดว่าเราดีรึเปล่าหรือไม่ดีหว่า ฮะฮะ