สวัสดีค่ะ เรื่องของเรื่องคืออยากมาระบายให้ทุกคนฟังเผื่อมีคำเเนะนำต่างๆให้เราหายสับสนได้บ้าง เพราะตอนนี้เราไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไงค่ะ เรื่องมันมีอยู่ว่า เราเคยเกือบโดนข่มขืนจากน้องของเเม่ค่ะ เหตุการณ์ผ่านมาประมาณสามเกือบสี่ปีเเล้ว ที่ใช้คำว่าเกือบเพราะ ยังไม่ถึงขั้นที่ทำอะไรเเบบนั้นจริงๆเเต่เหตุกาณร์มันคือการข่มขืนเลย ที่รอดมาได้ในตอนนั้นอาจจะเป็นเพราะพี่ยังหลงเหลือจิตสำนึกลึกๆมั้งคะ ในตอนนั้นเราบอกเเม่ เรายังจำความรู้สึกของเเม่ได้เลยค่ะว่าเเม่เสียใจมาก เพราะพี่คนนี้เป็นคนที่เลี้ยงเรามาตั้งเเต่เด็ก ไม่คิดไม่ฝันว่าจะเกิดเหตุการณ์เเบบนี้ขึ้น เเม่พูดกับพี่ว่า อย่าให้เจอหน้าอีก ก่อนที่จะไปส่งเราที่บ้าน เเล้วหลังจากนั้นเราก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพี่คนนี้อีกเลย ไม่รู้ว่าหลังจากนั้นเค้าจะได้คุยอะไรกับเเม่รึเปล่า ผ่านไปนานมาก เราเห็นญาติๆคุยกันว่าเค้าไปทำงานต่างประเทศกับภรรยา ในใจเรา เราไม่ได้เคียดเเค้น ให้อภัยได้เเต่ชาตินี้ขอเถอะอย่าได้เจอกันอีกเลย .. เเล้วในปัจจุบัน เเม่ของเรากำลังจะซื้อที่ดินสักผืน เราเลยถามเค้าว่าเป็นยังไงบ้าง เค้าบอกเค้าก็ดูๆไว้อยู่เเต่คนที่ซื้อไม่ใช้เค้าเเต่เป็นน้องเค้า ซึ่งก็คือพี่คนนี้นี่เเหละค่ะ เหมือนพี่คนนี้ทำงานที่ต่างประเทศไม่ได้กลับมาก็เลยจะให้เเม่เราไปดูที่เเล้วก็ซื้อไว้เเล้วก็โอนเป็นชื่อเเม่เรา คือตอนนเเรกเเม่บอกจะซื้อเป็นที่ของตัวเองเงินตัวเอง เราไม่ได้อะไร เเต่พอมันมาเป็นเเบบนี้เราเริ่มรู้สึกแปลกๆ เเม่ก็พูดประมาณว่า ก็เป็นพี่น้องกันเเก่ไปก็คงได้อยู่ด้วยกันนั่นหล่ะ มันก็ไม่ไว้ใจใครเเม่ก็เลยต้องช่วยประมาณนี้ คือเราเข้าใจเเม่นะว่าเเกลำบากใจ เรายังจำความรู้สึกตอนที่เราจะบอกเรื่องที่จะโดนข่มขืนให้เเม่ฟังได้อยู่เลย เราก็ลำบากใจมากเหมือนกันเพราะเค้าก็เป็นพี่น้องกันเเละเเม่ก็ไว้ใจพี่มาโดยตลอด พอได้ยินเเบบนี้ความรู้สึกเดิมๆ ภาพที่มันหลอนในหัวมันเริ่มกลับมาทำร้ายเรา ตอนเเรกเราคิดว่าชาตินี้ก็คงไม่ต้องเจอกันอีก ห่างกันซีกโลกไปเลย เเต่ตอนนี้เรากลับรู้สึกกลัวว่าเหตุการณ์ต่างๆมันจะะกลับมาวนซ้ำเเละทำร้ายเราอีกครั้ง เราควรต้องทำยังไงดีอาจจะพูกวกไปวนมาก็ขอโทษด้วยนะคะ
เราควรให้อภัยคนที่เกือบข่มขืนเราหรือไม่?