เราเป็นเด็กที่พ่อแม่แยกทางกัน เราอยู่กับเเม่และน้อง แต่เราไม่เข้าใจเลย ทั้งๆที่เราอยู่กับแม่มาตลอด แต่ความรู้สึกเรามันกลับไม่รู้สึกผูกพันอะไรเลย แม่ชอบเอาชนะเรา ต้องชนะเราเท่านั้น ฟังชาวบ้านทุกคน แต่ไม่ฟังลูกของตัวเอง เชื่อชาวบ้านแต่ไม่เคยเชื่อใจลูกตัวเองเลย แม่ไม่เคยรู้ว่าลูกต้องการอะไร รู้แค่ว่าตัวเองต้องได้อะไร แม่เป็นคนติดหวยมาก ทุกครั้งทุกวันที่เราหันไปมองเขา เขาจะเล่นโทรศัพทตลอดเวลา ขอเงินเราซื้อหวยทุกวัน(หวยลาว หวยฮานอย) วันละ 200-300 บาท ถ้าวันไหนเราไม่ให้ก็จะโวยวาย กระแทกข้าวของในบ้าน ใส่อารมณ์ บางทีก็บังคับให้เราถอนเงินเก็บออกมา 2,000-5,000 (เงินไว้ใช้ฉุกเฉิน) เพื่อเอาเงินไปซื้อหวย ทุกวันนี้แม่ไม่เคยถามถึงชีวิตความเป็นอยู่ของเรากับน้องเลย เจอหน้ากันพูดกับเราแค่ มีเงินไหมจะเอาไปลงทุน บางทีมันทำให้เรารู้สึกเกลียดเขาไปเลยนะ เงินที่เราทำงานวันละ 16 ชม. ทั้งเดือนหยุด 4-5 วัน มันหมดไปกับอะไรแบบนี้ บางที่เวลาเงินเราออก เราอยากได้เสื้อผ้าหรือเราซื้อมาก็จะโดนว่าตลอด  ความรู้สึกตอนนี้คือเราเกลียดเขามาก เกลียดถึงขั้นที่ไม่อยากอยู่บ้านเดียวกันกับเขาเเล้ว เราคงเป็นลูกที่เนรคุณมากจริงๆ