ผมมาทำงานที่นครศรีธรรมราช เลยได้แวะไปแถวอำเภอร่อนพิบูลย์ และไปเดินเล่นที่ชุมทางเขาชุมทอง ซึ่งที่นี่มีประวัติสมัยสงครามโลกครั้งที่2ด้วยแต่ขอผ่านนะครับเพราะยังไม่ได้อ่านข้อมูล
สถานีรถไฟชุมทางเขาชุมทอง เป็น 1 ใน 15 สถานีชุมทางของประเทศไทย ผมเข้าไปเดินในสถานีแล้วก็ประทับใจในความวินเทจที่ยังคงไว้ตั้งแต่สมัยก่อนจนถึงปัจจุบัน(รอการพัฒนาหวังว่าสักวันจะได้เห็นรางคู่พร้อมกับระบบดิจิตอล) ด้วยความเก่าก็ทำให้เราประทับใจ อย่างเช่น เครื่องทางสะดวก





เครื่องที่ใช้ในการเดินรถไฟจากหนึ่งสถานีไปยังอีกสถานี เพื่อไม่ให้การเดินรถไฟซ้อนกันใน1ราง ต้องใช้เครื่องนี้ครับ

ไฟให้สัญญาณรถไฟ ดัดแปลงเป็นใช้หลอดไฟแล้ว




อาคารชานชลาที่เป็นอาคารดั้งเดิม สร้างตั้งแต่ปีไหนอันนี้ไม่มีประวัติให้อ่านครับ ถ่ายแต่รูปมาให้ชมครับ














แต่ต้องมารู้สึกเสียดายกับอาคารไม้หลังใหญ่ด้านหน้าสถานี สอบถามคุณอาบ้านข้างๆ ได้ความว่าเป็นบ้านพักของรถไฟ ที่เสียดายเพราะเป็นอาคารไม้โบราณไม้ทั้งหลังดูจากภายนอกแล้วอายุไม่ต่ำกว่า 60ปีขึ้นแน่ๆ ถ้าทางหน่วยงานมาบูรณะแล้วทำเป็นพิพิธภัณฑ์ก็น่าจะดี ซึ่งบ้านนี้ไม่สามารถเข้าไปดูได้เพราะถูกปิดไว้


รถไฟดีเซลที่ภูมิใจของคนไทย ส่วนใหญ่อายุเยอะกว่าผมทั้งนั้น


เดินเล่นบริเวณหน้าสถานีชุมชนแถวนั้นส่วนใหญ่เป็นบ้านเก่าทั้งนั้น ถ้าเพื่อนๆ มีโอกาศผ่านมาแวะเข้ามาเที่ยวชมวิถีดั้งเดิมของชุมชนได้นะครับจาก4แยกร่อนพิบูลย์ เข้าไปประมาณ5กิโลก็ถึงสถานีรถไฟแล้วครับ ชุมทางเขาชุมทองไม่ใช่แค่ในเพลงนะครับ




ปล. ฝากถึงหน่วนงานรถไฟ ถ้ามีงบน่าจะเอามาใช้ ปรับปรุงบ้านหลังด้านหน้าสถานีครับ
ขอบคุณนายสถานีชุมทางรถไฟเขาชุมทอง คุณธัชชัย ที่อนุญาตให้ผมถ่ายรูปในห้องทำงาน แล้วรูปนายสถานีประจำระฆังที่ให้สัญญาณเดินรถ






เพื่อนมีข้อมูลมาแชร์กันได้นะครับ