สวัสดีทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ ตามหัวข้อเลยครับผมตั้งใจเขียนกระทู้นี้ขึ้นมาเพียงแค่ต้องการระบายความรู้สึกนะครับ
ส่วนตัวผมแล้วผมคิดว่าผมเป็นเกย์นะครับเพราะผมรู้สึกชอบผู้ชาย รู้ตัวเองว่าชอบผู้ชายแน่ๆ แต่ก็ยังมีความสึกที่ชอบผู้หญิงอยู่บ้างแต่ไม่มากเท่าที่ชอบผู้ชายครับ ในชีวิตประจำวันของผมมองจากภายนอกนะครับก็เป็นผู้ชายปรกติ แต่ไม่เล่นกีฬา ไม่เล่นดนตรี ทำแต่งานและกลับบ้าน พูดง่ายๆคือเนิร์ด ครับแต่ไม่ขนาดเจี่ยมเจี้ยมใส่แว่นนะครับ กินเหล้าปรกติ สิ่งที่อัดอั้นคือ ผมไม่สามารถเปิดเผยได้ครับว่าผมเป็นอะไร ด้วยเหตุผลในชีวิตประจำวัน และครอบครัวครับ
จริงๆผมก็ทราบนะครับว่า เราจะเป็นอะไรมันไม่ผิด ปกปิดไปก็อึดอัด ใช้ชีวิตในแบบที่เราเป็นดีกว่า แต่จริงๆแล้วในโลกความจริงมันมีอะไรมากกว่านั้นนะครับ
ซึ่งการที่ผมไม่เปิดเผย ส่งผลให้ผมไม่เคยมีแฟนเลยครับ ผมไม่รู้ว่าการใช้ชีวิตแบบมีอีกคนคอยห่วงหรือจะทำอะไรต้องนึกถึงอีกคน ตลอดเวลา 26 ปี ไม่เคยมีเลยครับ มันจะมีบางช่วงนะครับที่เราเหงามากๆ อยากคนให้คุยให้ถาม แต่ก็อย่างว่าละครับ จะหาแฟนที่เป็นเหมือนกันก็ยากครับเพราะไม่มีใครกล้าเข้าหา หรือจะหาผู้หญิงก็จีบไม่เป็นครับ แต่อารมเหล่านี้จะหายไปในเวลาวัน2วันครับ เพราะผมชินกับการอยู่คนเดียวเลยรักษาตัวเองเร็ว แต่หลังๆมา ความรู้สึกอยากมีแฟนมันแล่นเข้ามาในหัวบ่อยมาก จนบางครั้งน้อยใจนะครับ คิดว่าเราแย่ขนาดที่ไม่อยากมีใครจีบเลยหรอ แต่อีกใจก้คิดว่า เอ้า! แล้วทำไมไม่เริ่มจีบเอง แต่ก็นั่นแหละครับจีบใครไม่เป้นไม่รู้จะเข้ายังไง กลัวสิ่งที่ปกปิดไว้จะเปิดเผยถ้าเราจู่โจมแล้วเขาไม่ใช่แบบเรา ก็เลยยอมรับทุกอย่างยอมรับในสิ่งที่เรากำลังเป็นอยู่หรือจริงๆแล้วเราควรจะอยู่แบบนี้แหละ เพราะความเห็นแก่ตัวแล้วขี้ขลาดของเราเอง