...................................................................................................

บันทึกของข้าราชการเฒ่าในวัย 59 ที่เตรียมเกษียณราชการในปี 2564
ขอเริ่มด้วยการนั่งรำลึกถึงอดีตที่ผ่านมาซึ่งพาใจหาย
จากวันที่เริ่มรับราชการเป็นปลัดอำเภอบ้านนอกแถวภาคอิสาน
รับเงินเดือนแรกบรรจุเพียงห้าพันกว่าบาท
ได้เดินทางผ่านกาลเวลาและประสบการณ์มาหลากหลายและยาวนาน
ที่จำได้ชัดเจนที่สุดก็คือการเริ่มเป็นหนี้เงินกู้สหกรณ์ตั้งแต่ช่วงแรกที่รับราชการ
กู้ครั้งที่หนึ่งยังใช้หนี้ไม่หมดก็ขอกู้ครั้งที่สองสามสี่ห้าตามมาอย่างต่อเนื่อง ฯลฯ
เรียกได้ว่าเป็นลูกหนี้ชั้นหนึ่งของสหกรณ์มาโดยตลอดตั้งแต่เป็นข้าราชการซีสามจนถึงซีหก
(ปัจจุบันเทียบเท่าซีเก้า)
ความภาคภูมิใจที่พอมีอยู่บ้างในช่วงนั้นก็คือ
ได้เจียดเงินเดือนข้าราชการอันน้อยนิด
ส่งให้แม่ตั้งแต่เดือนแรกที่บรรจุรับราชการจนถึงวันสุดท้ายที่แม่ลาจากไปไม่เคยขาด
เริ่มจากเดือนละ 500 บาท เพิ่มเป็นเดือนละ 700/ 1,000/ 1,500/ 2,000/ จนถึง 3,000 บาทขาดตัว
เสียดายที่แม่มาลาจากไปเสียก่อนในวัย 68
ไม่งั้นคงมีโอกาสได้สนองบุญคุณแม่ได้มากกว่านี้เป็นแน่
อย่ากระนั้นเลย  เพื่อมิให้ยืดยาวเยิ่นเย้อ
บันทึกผู้เตรียมเกษียณ ฉบับที่ 1 ขอจบลงเท่านี้ก่อน
ยาวไปก็จะเหนื่อยไปทั้งผู้เขียนและผู้อ่าน
พบกับฉบับที่ 2 ในไม่ช้านี้ครับท่าน

ปล. บันทึกฉบับที่สอง จะพูดถึงประสบการณ์ในการแก้ไขปัญหาหนี้สินให้หมดไปก่อนเกษียณราชการครับ

.................................................