เรามีเพื่อนคนหนึ่งเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก ตอนนี้ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน เราอยู่ห้อง 1 ส่วนเพื่อนคนนั้นอยู่ห้อง 2 วันหนึ่งเพื่อนคนนั้นมาบ้านเราบอกว่า จะมาขอพิมพ์รายงาน กับ ปริ้นงาน พอดีว่าบ้านเรา มีโน๊คบุ๊คกับเครื่องปริ้นเเละก็ติดวายฟาย ตอนเเรกที่เพื่อนคนนั้นทักในเเชทมาเรา ก็งงว่าทำไมไม่ไปทำ
รายงานเเละปริ้นงานที่ร้านคอมอะ พ่อเราซื้อโน๊คบุ๊คกับเครื่องปริ้นมาให้เราใช้ได้ไม่นานเท่าไรประมาณ 1 เดือนกว่า ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก พอเพื่อนมาก็คุยกันสนุกๆตามเเบบคนไม่ได้เจอกันเท่าไรเเละไม่ได้คุยกันนานมาก
หลังจากใกล้จะตอนเย็นเเม่ของเพื่อนคนนั้นโทรมาบอกว่า อยู่ไหน เมื่อไรจะกลับบ้าน เพื่อนคนนั้นตอบว่า อยู่ร้านคอมพิมพ์รายงานอยู่ เราคิดในใจว่าทำไมต้องโกหกเเม่ด้วยว่าอยู่ร้านคอมทำไมไม่บอกว่าอยู่บ้านเพื่อน หลังจากนั้นเราก็ทักบอกว่าเพื่อนว่า กลับบ้านได้เเล้วมั้งจะตอนเย็นเเล้ว งานก็เสร็จเเล้วด้วย เเล้วเพื่อนคนนั้นก้ตอบตกลงเเล้วก็ขี่รถกลับบ้านไป อ่าอยากจะบอกว่าเขามาปริ้นงานบ้านเราเเล้วไม่ให้เงินเรา ปกติเวลาเพื่อนคนอื่นผ่านปริ้นอะไรเล็กๆน้อยๆรูปหนึ่ง รูปสอง ส่งไฟล์มาฝากปริ้นสองสามเเผ่นก็จะให้เงินเรา ค่าหมึกค่ากระดาษค่าเสียเวลาปริ้นให้ เราก็ปริ้นให้นะเรื่องเล็กๆน้อยช่วยได้ เเล้วงานที่เขามาปริ้นไม่ใช่สองสามเเผ่นนะประมาณ 20 กว่าเเผ่นอะ ละก็รูป 10 เเผ่น เเล้วเขาก็ไม่ทักอะไรเราเลยก่อนกลับว่าจะให้เงินค่าปริ้นงาน เราก็ไม่ได้เห็นเเก่เงินอะไรนะเเต่ มาปริ้นงานขนาดนี้ไม่ให้เงินนี้มันไม่ใช่เเล้วปะ เเล้วอีกประมาณ 2 วันหลังจากนั้นเขาก็มาอีกบอกว่าจะมาเที่ยวบ้านเราเชย เเบบไม่ทำงานอะไร มาตั้งเเต่ตอนเช้า กลับตอนเย็น เราคิดในใจคงมาเล่นวายฟายมั้งนะ เราก็ไม่ได้พูดอะไรมาก หลังจากนั้นอีกประมาณ 1 อาทิตย์ เพื่อนคนนั้นก็มาอีกเเบบไม่ได้ทักอะไรเรามาก่อน เป็นวันเสาร์พอดีเลยนอนตื่นสายเราตื่น 9 โมง เเม่เรามาปลูกบอกว่าเพื่อนมา เราตกใจเดี๋ยวๆมาอีกทำไมนิเราก็เริ่มคิดละว่ามันไม่ใช่ละ
ตื่นเเปรงฟัน ล้างหน้าเสร็จ ไปพบเพื่อน เราถามเพื่อนคนนั้นมาทำไมนิ เพื่อนคนนั้นตอบว่ามาปริ้นรายงานนิ ขอใช้โน๊คบุ๊คนะ ตอนนั้นพี่ชายเราใช้โน็คบุ๊คของเราทำงานเกี่ยวกับงานของเขาอยู่ เพื่อนคนนั้นก็นั่งรอ รอไปรอมาก พูดกระซิบกะเราว่าเมื่อไรพี่เขาจะทำงานเสร็จ เราก็บอกว่าน่าจะนานประมาณ 2 ชั่วโมงละมั้ง เพื่อนคนนั้นไม่ได้พูดอะไร นั่งรอไป พอพี่ทำเสร็จก็ขอพิมพ์รายงาน รู้ปะ ว่าเพื่อนคนนั้นทำเเค่ 1 เเผ่นเเต่ เล่นไปฟังเพลงไปประมาณ 2 ชั่วโมงกว่าเสร็จ
เราคิดในใจนี้โน๊คบุ๊คเรานะไม่ใช่เป็นขอใคร ใช้นานเกินไปปะเราก็จะเล่นโน๊คบุ๊คเหมือนกันนะ เเต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป พอถึงตอนเย็นเพื่อนเขาก็กลับบ้าน
ละก็พอถึงวันอาทิตย์บอกว่าจะปริ้นงานให้น้องเราอีก เราตอบเเชทไปว่าโน๊คบุ๊คหน้าจอขึ้นสีฟ้า อยู่ที่ร้านซ่อม ประมาณ 2 อาทิตย์มั้งกว่า จะได้กลับ
เพื่อนเราบอกอ่อ  
เอาไงดีค่ะเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวด้วยไม่อยากพูดตรงๆ เพราะเราเป็นคนพูดน้อยอยู่เเล้วละก็เวลาพูดอะไรออกมาเเล้วเเบบตรงวันจะดูเเรงอะ หน้านิ่งมากด้วย