คือที่บ้านผมเลี้ยงลิงครับแม่มันตายตั้งแต่มันเด็กๆ ที่บ้านเลยเอามันมาเลี้ยง(แต่ไม่ได้ขึ้นทะเบียน) เลี้ยงมาตั้งแต่เล็กๆทุกคนเอาใจใส่ดี อ้อผมลืมบอกว่าตอนนั้นเป็นช่วงปิดเทอมผมกับพี่เลยมีเวลาให้ พอมันเริ่มโตพี่สาวผมก็ไปอยู่หอ แม่ก็ทำงานละฝากให้ผมดูแลมันต่อ โดยล่ามโซที่คอผูกกับเสาหน้าบ้าน ตอนแรกผมก็ไม่อะไรมาก ให้ข้าวให้น้ำตามปกติ พอมาถึงช่วงกักตัว ผมก็รู้สึกเบื่อที่ต้องอยู่บ้านทั้งวัน ผมก็หันไปมองลิงของผมที่ต้องถูกล่ามโซ่ทั้งวันทั้งคืนใช้เวลาทั้งหมดกับการปีนป่ายเสาบ้าน มีอยู่ช่วงหนึ่งผมลองเอาโซ่ล่ามขาตัวเองและก็นั่งอยู่หน้าบ้าน1วัน1คืน..มันเหงามากครับ วังเวงไปหมด  นั่นแหละครับชีวิตมันมีแค่นั้น ผมนี่กลั้นน้ำตาไม่ได้เลยครับ ในใจอยากคิดเอาไปปล่อยป่าแต่น้องไม่เคยทำอะไรด้วยตัวเองกลัวเข้ากับฝูงไม่ได้ ผมทะเลาะกับแม่เรื่องนี้หลายครั้งเพราะท่านไม่อยากปล่อยและจะเลี้ยงมันไว้ มันเกิดคำถามในหัวผมมากมาย "เลี้ยงหรอ?" ผมเลยอยากจบทุกอย่างถึงแม้ที่บ้านจะไม่พอใจ แต่การเบียดเบียนชีวิตใดๆมันก็ถือเป็นเรื่องไม่ดีแล้วนะครับ
  ..เข้าเรื่องเลย คือผมอยากให้ทุกคนช่วยแนะนำสถาณที่หรือศุนย์สงเคราะอะไรก็ได้ครับที่ไม่ใช่สวนสัตว์(ผมไม่อยากให้มันโดนขังเหมือนสัตว์ในกรงอีกแล้ว) ขอเป็นที่ที่ถึงแม้จะอยู่ที่เดิมแต่มีคนดูแลเอาใจใส่ดีก็พอครับ ครั้งนึงผมเคยพูดกับแม่ว่า "ผมอยากให้มันตายดีกว่าอยู่แบบไร้อิสระอยู่แบบตายทั้งเป็น" ถึงมันจะแรงไปแต่มันสุดจะทนแล้วจริงๆ
...นึกถึงชีวิตของสัตว์สังคมที่รักอิสระตัวนึงต้องมาถูกล่ามโซ่ตลอดชีวิตนี่มันบั่นทอนใจจริงๆนะครับ 😓😞