คนหลายใจ
(กลบท งูกระหวัดหาง)
@ งดงามหรู "งูกระหวัด -หาง"กวัดแกว่ง
เกิดสำแดง กลบท กลอนรสหวาน
วาบหวิวนัก ลึกซึ้ง ตรึงดวงมาลย์
มนต์ตระการ กลอักษร บทกลอนไทย.....
@ ทั้งที่รู้ อยู่ดี นะที่รัก
ร้าวระทม ขมนัก เธอผลักไส
เสไสแสร้ง แรงร้อนเร่า ดั่งเผาไฟ
ฝืนระทม ตรมไหม้ ตายทั้งเป็น
@ เปลี่ยนไปมาก ปากไย ดั่งไบ้คลั่ง
คลุ้มเสียจน ยากยั้ง อย่างที่เห็น
ห่วงหรือเปล่า เศร้าซึม ลืมยากเย็น
ยะเยือกเป็น เช่นนี้ ทุกวี่วัน
@ หวังเพียงหน ทนได้ อยากให้คิด
แค่คิดถึง วันละนิด ขอสิทธิ์ฉัน
ฉันคิดถึง เธอนะ วันละพัน
เพียงพันครั้ง ต่อวัน ที่ฉันแคร์
@ แค่คิดถึง หนึ่งครั้ง ดั่งคมมีด
มันมากรีด ลึกล้ำ ย้ำรอยแผล
เพียงรอยนิด กรีดบ่อย ใครคอยแคร์
คิดแล้วแค่ พันครั้ง ยังยอมทน
@ ที่ต้องตาย ใกล้เธอ หลงเพ้อฝัน
เฝ้ารำพัน เธอย่ำ จนช้ำหม่น
หมองใจนัก หากตาย ชีพวายชนม์
ช้ำชีวี หนีไม่พ้น คนหลายใจ
ครูเปี๊ยก
8 สิงหาคม 2563
๐ ให้มี"สัมผัสอักษร"ระหว่าง "คำสุดท้ายของวรรคก่อนหน้า" กับ "คำแรกของวรรคถัดไป"
อย่างนี้เรื่อยไปทุกวรรคจนจบสำนวนกลอนที่แต่ง
** กลบทนี้มีปรากฏแต่เพียงในตำรากลบท "ศิริวิบุลกิตติ์" ไม่มีปรากฏใน "จารึกวัดพระเชตุพนฯ"
# ขอบคุณ ข้อมูลจากบ้านกลอนน้อย
คนหลายใจ