คือจริงๆ ผมก็ได้ยินคำว่า "ไม้ใกล้ฝั่ง" มานานแล้ว ก็เข้าใจความหมายคือว่าคนเราเมิ่อถึงวัยก็ต้องจากไปทุกชีวิต

แต่เมื่อลองสงสัยอีกประการหนึ่งคือ
เรามักจะรู้กันว่าคนวัยหนุ่ม-สาว นั้นจะจิตแข็ง-ขวัญกล้า, ท้าทาย มากกว่าคนมีอายุ
(แต่คนวัยนี้ก็มีที่ขวัญอ่อน หวาดกลัวต่อความตาย และภูติผีวิญญาณ อยู่บ้าง)

และสลับกัน คนวัยผู้ใหญ่-ผู้สูงอายุ ที่ชีวิตเริ่มอยากดูแลรักษาตัวเอง และเริ่มรักตัวกลัวตายมากขึ้นๆ
แต่พวกเค้ากลับไม่ค่อยมีอาการขวัญอ่อนต่อเรื่องผีสางนางไม้อะไรกันแล้ว
(ตัวอย่างเช่น ตอนปู่ผมรักษาตัวในรพ. เล่าว่ามีเด็กชอบโผล่หน้าขึ้นมาบนขื่อผ้าม่าน แต่เค้าเล่าแบบหน้าตาเฉยๆ ไม่สะทกสะท้านอะไร แต่กลับกันผมรู้สึกผวามากๆ)

คือความสงสัยก็คือ ระหว่างวัยของคน ทำไมจึงมีอาการสลับขั้วกันแบบนี้เหรอครับ?