สวัสดีค่ะเราชื่อ " อิง " เรามีเพื่อนผชคนนึงชื่อ " กัน " ขอเกริ่นเรื่องก่อนนะเราเรียนมัธยมด้วยกันมาเราพึ่งมาสนิทกะกันตอนอยู่ม.4 (เพราะนางอกหักไม่รู้จะคุยกะใครเศร้ามากเลยมาคุยกะเราแทนเพราะเราเฟลนลี่คุยง่ายด้วยมั้ง) หลังจากนั้นก็สนิทกันมากขึ้นตัวติดกันมากจนใครๆก็คิดว่าเราเป็นแฟนกันรวมถึงอาจารย์ที่โรงเรียนด้วยเราชอบเล่นกันแกล้งกันประจำไม่ว่าเราจะไปไหนต้องมีกัน เราทะเลาะกันบ่อยแต่มันก็ยอมเรานะ เคยทะเลาะเรื่องมันตะคอกใส่เรากลับมาร้องไห้ที่บ้านมันขับรถมาง้อถึงบ้านจนหายมันก็ตามใจทุกอย่างจริงๆ (ตอนนั้นเรากะกันก็มีแฟนอยู่ห้องเดียวกันเรียนด้วยกันจนเรียนจบม.ปลายต่างคนก็ต่างเลิกกันไป) อ่อลืมบอกมันเป็นเพื่อนแฟนเราด้วยแหละเลยสนิทกะมันมากขึ้น เราขึ้นปี1 เรียนคนละที่กันแต่กันนางก็ขับมาหาตลอดไปหาไรกินกันทุกวันไปเที่ยวทุกที่ที่เราอยากไป พาไปหาไรกิน เวลาปวดท้องเมนส์นางก็จะขับรถเอาพอนสแตนมาให้ซื้อผ้าอนามัยมาให้ งอแงกะมันนะมันก็บอกเราว่ากูไม่ว่าหรอกรู้ว่าเป็นเมนส์ คือกินใจมากจ๊ะแม่!! เวลาหิวกลางคืนนางก็จะพาไปหาไรกิน ไม่สบายนางก็พาไปหาหมอ เราขับรถไปข้างนอกกะเพื่อนผญรถชนนางก็พาเราไปคลินิกทำแผลเราบอกเราไม่มีตังนะ ความเพื่อนอะแหละนางบอกกูออกให้ ทุกๆอย่างเราไม่ค่อยได้ออกเอง นางตามใจเก่งอยากได้อะไรบอกนางก็ซื้อให้ เราอยากทำอะไรนางตามใจเราตลอด ช่วงที่เรียนปี1 เรามีแฟนใหม่เราก็ติดแฟนมาก แฟนเราหึงเรากะนางมากจนให้เราเลิกยุ่งกะกันขนาดแชทคุยกันยังไม่พอใจเรา ช่วงนั้นเราก็ห่างกับกันไปสักพักใหญ่ๆ (แต่เราก็ยังไปไหนมาไหนกันบ้างแต่ไม่บ่อยเท่าตอนแรกเพราะเราไม่อยากมีปัญหา) แต่ทุกช่วงเวลาที่เรารู้สึกแย่รู้สึกไม่ดีนางไม่เคยทิ้งเราเลยขอแค่บอกให้ไปหานางก็รีบมาหาทุกครั้งที่เราต้องการ นางดูแลเราแบบนี้มาจนขึ้นปี3 เราเลิกกะแฟนเพราะเราคิดว่าเพื่อนคนนี้เป็นทุกอย่างให้เรามากกว่าแฟนที่เป็นให้เราไม่ได้เลย เอาจริงๆมันเกลียดแฟนเราด้วยแหละเพราะแฟนเราชอบทำให้เราเสียใจร้องไห้ ก็นางกันแหละที่คอยปลอบ นางบอกเราว่า เอาตรงๆนะกูเกลียดแฟนมากมันแย่งเพื่อนไปจากกู เวลาชวนไปไหนนะไม่ว่างไปไม่ได้ ละเราก็ขำๆกัน เราบอกกะนางนะ " กูจะไม่มีแฟน กูจะอยู่หาของอร่อยกินกะจนอ้วนกันแบบนี้แหละ " จนทุกวันนี้ผ่านมา5 - 6 ปีเราก็ยังอยู่ด้วยกัน ทุกครั้งที่เรากินขนมเปื้อนปากนางก็จะเอาเสื้อแขนมาเช็ดให้ เวลารองเท้าหลุดนางก็ผูกให้ เวลาขับรถตากฝนนางก็จะเอาหมวกกันน๊อคกะเสื้อคลุมนางให้เราใส่ เวลานั่งกินข้าวแต่เราไม่กินนางก็จะป้อนเรานะ555(แต่คือก็ไม่ได้คิดไรกัน)เวลาไม่ใส่เกงซับตอนไปเรียนนางก็บ่นตลอดว่าจะซื้อให้(ความรีบ) เวลาเสื้อนักศึกษาเราเปิดช่วงกระดุมนะเอาละบ่นว่าไม่ใส่เสื้อซับ ละทุกครั้งที่เรารู้สึกแย่นางจะพูดตลอดกอดกูไหม เวลานั่งรถเราเครียดปัญหาที่บ้านนางจะดึงมือเราไปกอดที่เอวละนางก็ปลอบเรา พาเราไปขับรถเล่นพาเราไปหาของกิน และช่วงเราทำงานเป็นปจดไม่มีผ้าอนามัยเราทักไปหานางนางก็จะเอาผ้าอนามัยมาให้เราที่ทำงานจริงๆ5555 ช่วงเวลาพักเที่ยงนางขับรถพาเราไปกินข้าวทุกวัน พอเข้างานก็มาส่งเย็นนางก็มารับแบบนี้ทุกวัน วันไหนฝนตกนางก็จะตากในไปซื้อข้าวมาส่ง จนช่วงนี้นางมีคนคุยเป็นเพื่อนของเพื่อน เราก็มีคนคุยเรื่อยๆ(มันสแกนตลอดว่าไม่ให้คบใคร ใครชวนไปไหนห้ามไปให้บอกมันด้วย)  เราเริ่มรู้สึกว่าเราไม่อยากให้นางมีแฟนอะบางครั้งเวลาพูดถึงคุยเราก็แบบไม่ชอบนะ555(คือคนคุยนางอะชอบแซะเวลานางไปไหนกะเราว่าอีกละหรอ ละคนคุยนางอะชมแฟนเก่าเราซึ่งเป็นเพื่อนไอกันว่าหล่ออะเพื่อนเราก็บอกนะว่าแฟนเก่าอิง นางแบบอิงอีกละหรอฉันเลยรู้สึกแอนตี้แม่นาง!!) รู้สึกว่าเหมือนเกิดอาการหวงเพื่อนขึ้นมาซะงั้น กลายเป็นไม่ชอบให้มันมีแฟนไปละครับท่านผู้อ่าน!!! เคยมีแอบคิดนะว่าแบบที่เรากะมันอยู่กันแบบนี้บอกว่าไม่ได้คิดอะไรกันเพราะคำว่า"เพื่อน"มันเลยทำให้เราคิดไรมากกว่านั้นไม่ได้รึป่าวหรือว่าจริงๆเราสองคนคือเพื่อนที่ดีต่อกันมากๆๆๆ มีความคิดเห็นยังไงบ้างคะ??? (กระทู้แรกน้าผิดพลาดยังไงขอกราบอภัยไว้ด้วยนะะะ)