อย่างแรกเลยจะขอเล่าก่อนว่าตอนนี้เราได้เปลี่ยนโรงเรียนใหม่ ซึ่งต้องแยกกันกับเพื่อนสนิท เรากับเพื่อนสนิทคนนี้คือติดกันมากๆ ไปไหนไปกันตลอด ไม่เคยที่จะห่างกันยกเว้นช่วงกลับบ้าน มันเหงาหงอยมากๆที่ต้องแยกกัน แต่เพื่ออนาคตของตัวเองเลยเลือกที่จะห่างกัน(เพื่อนแผนวิทย์ เราเเผนศิลป์) เราได้ก้าวเข้ามาในรั้วโรงเรียนแห่งใหม่แห่งนี้ ก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่เพราะมีคนที่เหมือนจะไม่ค่อยชอบกัน มาอยู่ห้องเดียวกัน แต่ในใจคิดว่า "ไม่เป็นไร เราลองมาศึกษานิสัยใจคอกันใหม่ แล้วค่อยมาไม่ชอบกัน"รู้สึกความคิดดั่งนางฟ้าซะเลยเนอะ) และวันเปิดเทอมก็มาถึงเราและเขาคนนั้นก็ได้อยู่กัน และเขาก็เข้ามาอยู่ในกลุ่มที่เต็มไปด้วยเพื่อนใหม่แต่นิสัยของเขายังเหมือนเดิม เขาพยามยามให้เพื่อนๆไม่มาคุย มายุ่งกับเรา และจะกันท่าทุกครั้งที่เราไปทำความรู้จักกับทุกๆคนในห้อง และจะใช้หน้าตา และ คำพูด ทำร้ายจิตใจ ตลอดจนตอนนี้ก็อยู่คนเดียวโดยที่ไม่มีเพื่อนเลยสักคน..มันท้อแท้มากๆ เรารู้สึกเหมือนอยากจะลาออกไปเลย ไม่อยากจะอยู่ร่วมกับเขาแล้ว ตัวเรายังรู้สึกได้ว่า"รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ของเราไม่มีเลย"หลังจากมาอยู่ที่นี้ 
เราควรจะทำยังไงดี ให้เราอยู่คนเดียวก็มีความสุข ให้เรามีเพื่อนไม่ได้ขอเพื่อนมากมายขนาดนั้นขอสักคนก็ยังดี ..........