สวัสดีค่ะ คือจขกท.มีเรื่องจะมาเล่าสู่กันฟัง แล้วมาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันนะ ยาวหน่อย เเต่น่าจะทำให้เข้าใจได้มากกว่านะ

คือตอนนี้ชอบเพื่อนผช.อยู่คนนึง ซึ่งเป็นการตกหลุมรักแบบงงมาก ไร้เหตุผลที่สุดในชีวิตที่เคยชอบใครมา จะแทนเค้าว่าคุณแล้วกัน จะได้สื่อง่ายๆ 
วันเเรกที่เราเจอคุณ ไม่รู้ทำไม เห็นแว๊บเดียวเราก็รู้สึกถูกชะตากับคุณแบบบอกไม่ถูกเลย ไม่นานพวกเราก็เป็นเพื่อนกันซะงั้น พอรู้จักคุณนานๆเข้าก็เริ่มรู้ว่า เเต่ละเรื่องที่คุณเจอมาอะ มันเหมือนกับเราเลย เหมือนแบบ ไม่เคยคิดว่าจะมีคนแบบเรามาอยู่ใกล้ๆกันแบบนี้

คิดว่าหลายๆคนเป็นที่ว่าเวลามีอะไร จะไม่ค่อยบอกใครหรือระบายออกไปให้คนอื่นฟังเท่าไหร่
แต่ผลของที่ไม่เอามันออกไปอะ มันทำให้คนๆนั้นมันจะแบบ รู้สึกเหมือนแบตหมดตลอดเวลา ไม่มีกำลังใจอะไรเลยนอกจากตัวเองที่พยายามพยุงตัวเราเองไว้อยู่

พอเราเห็นคุณพูดถึงเเต่ตัวเองในด้านลบๆ พูดเรื่องเศร้าๆ เราก็อดสงสารคุณไม่ได้ เพราะมันคล้ายๆตัวเองในสมัยก่อน เเละเพราะอย่างนั้น เราเลยไม่อยากให้คุณมาเจ็บซ้ำรอยแบบเรา เราเลยพยายามเป็นที่พึ่งให้คุณ พยายามให้กำลังใจคุณ ทำทุกอย่างให้คุณ เพื่อที่จะให้คุณอะ มีความสุขเท่านั้นเอง

เเต่มีวันนึง เราเหมือนจะแบตหมดกระทันหัน เจอเรื่องอะไรมาแล้วมันทำให้รู้สึกเฟลกับตัวเอง เราคอตกทั้งวันเลย ไม่มีเเรงจะทำงานด้วยซ้ำ อยู่ๆก็มีคุณเข้ามาข้างหลัง แล้วเอาหมอนของเรามาวางไว้บนหัวเราเบาๆ จริงๆแล้วเราอะ ครอบครูมา กฎบางอย่างคือห้ามใครเล่นหัว ยกเว้นแบบผู้ใหญ่ที่เคารพนับถือไรเงี้ย จับได้ เเต่ก็อย่าเล่น

เเต่รู้อะไรปะ ตอนที่คุณเอาหมอนมาวางบนหัวเราอะ เรารู้สึกแบบถูกปลดปล่อยแบบชาร์จแบตเต็มทันทีเลย พอหันหลังไปก็เป็นคุณที่ยืนยิ้มให้อยู่ คือแบบ
มันเป็นห้วงเวลานึงที่อยากจะให้มันหยุดอยู่ตรงนั้นเลย และนั่นแหละ เราก็เลยค่อยๆเริ่มชอบคุณขึ้นมา
จนตอนนี้ก็ชอบคุณเพิ่มทุกๆวัน จริงๆเวลาคุณลูบหัวเราทุกครั้ง เราควรจะบอกคุณว่าห้าม เเต่เราดันยอมให้คุณลูบหัวง่ายๆมาตลอดซะงั้น //ขอโทษค่ะครูTT

ดูเหมือนเป็นเรื่องที่น่ารัก เเต่เท่าที่ดูจริงๆแล้ว คุณอะมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ถึงคุณจะบอกว่าเเค่เคยชอบก็เหอะ เเต่เราก็ดูออกอยู่ดี ว่าเเต่ละอย่างที่คุณทำตอนนี้อะ มันเพื่อเขาทั้งนั้น ใจนึงก็แอบน้อยใจนะ ที่มันรู้สึกเเพ้ตั้งเเต่มันยังไม่ได้เริ่มเลย เเต่อีกใจก็พยายามแบบ ถ้าเรามัวเเค่มองข้อเปรียบเทียบตัวเองกับเค้าคนนั้นอะ มันจะได้ไร เราเปลี่ยนตัวเองให้เป็นเขาไม่ได้หรอก เราเเค่จะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อคุณเท่านั้นเอง 

เเต่จนตอนเนี้ย คุ๊ณณณ ก็ยังซื่อบื้อนั่งไม่รู้เรื่องอยู่เลย บางทีถ้าเราจะรวมความกล้าลองเสี่ยงกับคุณอีกสักครั้งอะ ก็แอบกลัวคำตอบนะ แต่อีกใจก็คิดจะพยายามลองก่อน อย่างน้อยเเค่อยากให้คุณได้รับรู้นะ ว่าอย่างน้อยก็มีเราคนนึงที่ยังรอคุณอยู่ตรงนี้ เราไม่อยากเสียคุณไปนะ เเต่เราก็ไม่อยากให้คุณหายไปกับใครเหมือนกัน ถ้าครั้งนี้อาจโชคไม่ดี อย่างน้อยครั้งต่อไปก็ต้องดีในสักวันแหละ จริงมั้ย

ถึงเรายังไม่รู้จักคุณดีพอ เเต่ก็ดันชอบคุณไปซะแล้ว เฮ้อ คนเรามันก็ชอบใจง่ายตอนที่กำลังอยู่ในช่วงขาลงอะเนอะ เพราะเเค่เหตุเผลอไปนิดเดียวก็ทำให้หลงใครสักคนนึงได้ขนาดนี้ มันจะคุ้มมั้ยถ้าลองเสี่ยงบอกให้เขารับรู้ความรู้สึกของเราไปก่อน อาจจะเสียเพื่อนหรือไม่ก็ได้ ทั้งหมดนี้ก็ยังขึ้นอยู่กับเขา ถ้าเป็นคุณจะทำหรือจัดการกับความรู้สึกยังไง ลองเเลกเปลี่ยนความคิดกันด้านล่างได้นะคะ ขอบคุณค่ะ😉