สวัสดีค่ะ ตอนนี้หนูเครียดมากค้างค่าเช่าหอมา 3 เดือนเพราะโควิดทำให้พ่อหาเงินมาไม่ทันหนูใช้เงินหนูเล็กน้อยจ่ายไปแต่ก็ได้แค่เดือนเดียวตอนแรกว่าจะรอเงอนจากทุนที่สอบได้แต่มันก็ไม่ได้เพราะต้องรออีกปีหนึ่ง ทีนี้พอมารอเงินกยศ.ก็ยังไม่อนุมัติ บอกก่อนนะคะว่าหนูมีพ่อส่งเรียนแค่คนเดียวแม่ก็แยกทางกับพ่อแล้วพ่อนั้นรับผิดชอบหนูส่วนแม่รับผิดชอบพี่ชาย หนูพยายามหางานทำแต่มันก็ไม่พอค่าห้องจะขอทยอยจ่ายเจ้าของหอก็ให้นัดวันที่จะจ่ายทั้งหมดหนูก็ติดต่อพ่อไม่ได้มาหลายวันแล้ว ที่ตั้งกระทู้นี้ออกมาเพื่ออยากระบายมันอัดอั้นจะคุยกับใครก็ไม่ได้ เพื่อนสนิหนูก็ไม่มีมาเรียนไกลบ้านมันกดดันจนหนูคิดอยากฆ่าตัวตายด้วยซ้ำเลยมาตั้งกระทู้เพื่อระบายมันอออกมาเผื่อจะรู้สึกโล่งบ้าง หนูคิดที่จะเลิกเรียนออกไปทำงานก็โดนพ่อบอกให้เรียนให้จบไม่งั้นอายคนอื่นตายเลย รู้สึกชีวิตไม่รู้จะไปไหนต่อเลยค่ะ 
ที่ตั้งกระทู้มาหนูไม่ได้อยากจะมาขอเงินหรือทำให้รู้สึกสงสาร แต่หนูเครียดจริง ๆมันหาทางออกไม่ได้จริง ๆค่ะเพราะมันอัดอั้นจะคุยกับใครก็ไม่ได้เลยค่าเช่าที่ค้างก็ปรับวันละ 200 จะหาหออยูใหม่ก็ไม่มีเงินจ่ายประกันหนูรู้สึกอยากหายไปจากตรงนี้