สวัสดีค่ะวันนี้อยากจะมาระบายเรื่องในครอบครัว  เราเป็นครอบครัวที่มีกินมีใช้ไปวันๆ เปิดร้านขายส้มตำค่ะ ส่วนมีพ่อก็เหมือนไม่มี แม่เราเป็นเหมือนหัวหน้าครอบครัวค่ะ ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เงินมาเลี้ยงดูครอบครัว ส่วนพ่อ หาแต่เรื่องมาให้ สร้างแต่หนี้ เล่นหวยก็ไม่ดูเงินตัวเอง พูดหรือเตือนอะไรก็ไม่ได้ โมโหใส่ ชวนทะเลาะ ขี้เกียจสุดๆ เห็นแก่ตัว เรากับแม่ช่วยกันขายของ ส่วนพ่อ นอนเล่นโทรศัพท์ หรือไม่ก็นอน ทั้งๆที่เรากับแม่เดินวุ่นวายขายของ พอให้มาช่วยก็ไม่พอใจ โมโหใส่ ทำอะไรก็ใช้แต่อารมณ์ บางทีก็สงสารแม่มากค่ะ เรารู้ว่าแม่เราเหนื่อย บางทีแม่นอนก็นอนไม่หลับเพราะแม่เครียดหลายๆเรื่อง   พ่อเราเป็นคนที่ทำอะไร ก็ไม่ได้เรื่องสักอย่าง เก่งแต่พูด ติทุกอย่าง ไม่ว่าจะทำอะไร แต่พอให้มาทำเอง ก็บ่นก็โมโหใส่ ปัจจุบันเรากำลังเรียนปี3ค่ะ เพราะเรียนปวส.มา ทุกวันนี้ก็ตั้งใจเรียน ให้จบเร็วๆ รีบทำงานหาเงิน แล้วให้แม่เลิกกับพ่อสะ เพราะทุกวันนี้แม่ต้องพึ่งเค้าเรื่องค่าเช่าบ้านค่ะ ลำพังแม่คนเดียวไม่ไหวค่ะ มีพ่อก็เหมือนไม่มีค่ะ พ่อเวลาให้เงินก็ให้แค่ค่าเช่าบ้านเดือนละ 4,000 บาท  บางเดือนก็ได้ไม่ครบบอกให้แม่ออกไปก่อน แต่ก็ไม่เคยได้กลับคืนมาเลยค่ะ แม่เราหาเงินจ่ายค่าใช้จ่ายทุกอย่างที่เกี่ยวกับในบ้าน ไหนจะส่งเราเรียน พ่อก็ชอบมายืมเงินเราไปจ่ายค่าหวยและก็ไม่ให้คืน พ่อไม่เคยให้ตังเราเลยค่ะ ค่าเทอมตั้งแต่เราเรียนอนุบาล ยันตอนนี้ บางทีก็เหนื่อยก็ชีวิตมากค่ะ ทำไมต้องมีพ่อแบบนี้ อยากมีพ่อที่ช่วยเหลือครอบครัว ช่วยกับทำมาหากิน ทำอะไรใช้เหตุผล รับฟังคนอื่นบ้าง ไม่เอาเปรียบแม่ ขยันทำมาหากิน เห้ออ