สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่าเป็นความรักของเพศเดียวกันนะคะ
เราคบกับแฟนมา 3 ปีกว่า ความสัมพันธ์เริ่มต้นจากฝั่งเค้าเป็นคนจีบเราก่อน (เราเป็นทอม) ในช่วงแรกเค้าจะติดเรามาก
เพราะเค้าเป็นคนเข้าหาเรา ช่วงแรกๆจีบกันระยะไกล เค้าก็ขยันไปมาหาสู่เพราะตอนนั้นเค้ายังเรียนหนังสือแต่เราทำงาน
ความสัมพันธ์ดำเนินไปได้ด้วยดีมาก มีทะเลาะกันบ้างตามประสาจนเค้าเรียนจบเค้าจึงย้ายมาหางานทำที่กทม.เพื่ออยู่กับเรา
ตลอดเวลาที่คบกันเค้าดีมาเสมอทั้งกับเรา ครอบครัว เพื่อนฝูง ถือว่าเป็นแฟนที่ดีมากเลยคนนึง อยู่ๆกับมาเกือบ 2 ปี พ่อแม่เค้าก็ตามให้เค้า
กลับมาทำงานที่บ้านคือกลับไปเป็นครู เพราะเค้าจบสายนี้มาโดยตรง ไปเป็นครูเอกชนเพื่อรอสอบราชการทำให้ครั้งนี้เราต้องไกลกันอีกแล้ว
แต่บอกก่อนว่าตัวเราเองไม่ได้มีปัญหากับการอยู่ไกล เพราะไม่ใช่คนขี้หึง ขี้หวง ขี้ระแวงแต่แรก แต่ถ้ามีอะไรเข้ามาให้สะกิดใจจะเป๋ไปเลยเหมือนกัน
หลังจากแฟนลงไปทำงานได้ประมาณเดือนกว่าๆ ก็มีคนมาบอกว่าแฟนเราแอบไปอะไรกับคนอื่น ซึ่งคนอื่นที่ว่าเป็นเพื่อนพี่ที่แฟนเรานับถือกันมาอยู่แล้ว
แน่นอนว่าเค้ารู้จักกันมาก่อนเรา เราเคยได้ยินชื่อนี้อยู่บ่อยๆในระหว่างคบกัน มีการช่วยเหลือกันเรื่องงาน แต่ไม่เคยคิดอะไร เพราะคนๆนี้เป็นผู้ชายที่ดู
ภายนอกแล้วคนอาจจะคิดว่าเค้าเป็นเพศที่ 3 แต่เค้าเองก็เคยคบผู้หญิงมาเหมือนกัน เมื่อแฟนเราลงไปอยู่ที่นั้นทำให้ต้องมีการทำงานร่วมกัน คือการสอนพิเศษบ้าง หยิบยืมชุดการแสดงบ้าง หลังจากเรารู้เราก็ตกใจมากและทะเลาะกับแฟนไปหนักมาก เราคาดคั้นเค้าว่ามีอะไรกันใช่มั้ย ทำไมถึงทำแบบนี้
ซึ่งช่วงแรกแฟนก็พยายามอธิบายว่ามันไม่มีอะไรแบบนั้นเลย แต่เราไม่ยอมฟังจนบอกเลิกกันไป (ขอถอยออกมา) แต่เราเองก็ยังทำใจไม่ได้พยายามปรึกษาเพื่อนๆ เพื่อนก็พยายามบอกว่าเราฟังจากคนอื่นมากเกินไป ไม่ใช่ว่าจับได้เอง ทำแบบนี้มันไม่ดีกับแฟนนะ หลังจากนั้นแฟนเราก็นิ่งไปเลย จนเราไปขอโทษเรื่องที่ไม่ยอมไว้ใจ จะพยายามใจเย็นและรับฟังเค้ามากขึ้น แต่เหมือนว่าแฟนจะเสียความรู้สึกกับเราไปแล้ว และเราก็กลายเป็นคนขี้ระแวงไปเลย
ประกอบกับเค้าเริ่มงานเป็นครูพอดี ทำให้ไม่ค่อยมีเวลาคุยกัน กลับบ้านก็ง่วงก็หลับ ช่วงกลางวันแทบไม่ได้คุยกันเลย เหมือนแฟนก็ทำตัวห่างๆออกไป
จนเราเองคิดมากกินไม่ได้นอนไม่หลับ ลงไปหาแล้วก็ยังระแวงเค้าอยู่ เราถามเค้าไปตรงๆว่าถ้าไม่อยากเดินด้วยกันแล้วหรือมีคนใหม่ก็ให้บอกจะได้ไม่ต้องทรมานกันแบบนี้ แต่เค้าได้แต่บอกว่าตอนนี้ไม่มีใคร เค้าโฟกัสงานมากๆ เค้าไม่ได้ไม่รักเรานะ แต่เค้าหวังว่าเราจะเข้าใจเค้า ไหนจะต้องสอบอีก สอนเด็ก การแสดงเด็ก เค้าเองยังไม่มีเวลาให้ตัวเค้าเองเลย จะให้คุยกับคนใหม่ๆตอนนี้ก็ปรับอารมณ์ไม่ได้ มันทำให้ช่วงหลังมาเราไม่ค่อยได้คุยกัน หรือเราต้องเป็นฝ่ายรอๆให้เค้าไลน์มา หรือโทรมา เราคิดมาก ไม่รู้ว่าจะจัดการกับเหตุการณ์นี้ยังไง ใจรักไม่ได้อยากจะเลิก แต่ก็ไม่รู้ว่าที่พยายามจะเข้าใจปลายทางความสัมพันธ์จะเป็นยังไง ทุกคนมีความคิดเห็นอย่างไรบ้างคะ
แฟนอยู่ไกล ไม่มีเวลาทำให้ระแวง
เราคบกับแฟนมา 3 ปีกว่า ความสัมพันธ์เริ่มต้นจากฝั่งเค้าเป็นคนจีบเราก่อน (เราเป็นทอม) ในช่วงแรกเค้าจะติดเรามาก
เพราะเค้าเป็นคนเข้าหาเรา ช่วงแรกๆจีบกันระยะไกล เค้าก็ขยันไปมาหาสู่เพราะตอนนั้นเค้ายังเรียนหนังสือแต่เราทำงาน
ความสัมพันธ์ดำเนินไปได้ด้วยดีมาก มีทะเลาะกันบ้างตามประสาจนเค้าเรียนจบเค้าจึงย้ายมาหางานทำที่กทม.เพื่ออยู่กับเรา
ตลอดเวลาที่คบกันเค้าดีมาเสมอทั้งกับเรา ครอบครัว เพื่อนฝูง ถือว่าเป็นแฟนที่ดีมากเลยคนนึง อยู่ๆกับมาเกือบ 2 ปี พ่อแม่เค้าก็ตามให้เค้า
กลับมาทำงานที่บ้านคือกลับไปเป็นครู เพราะเค้าจบสายนี้มาโดยตรง ไปเป็นครูเอกชนเพื่อรอสอบราชการทำให้ครั้งนี้เราต้องไกลกันอีกแล้ว
แต่บอกก่อนว่าตัวเราเองไม่ได้มีปัญหากับการอยู่ไกล เพราะไม่ใช่คนขี้หึง ขี้หวง ขี้ระแวงแต่แรก แต่ถ้ามีอะไรเข้ามาให้สะกิดใจจะเป๋ไปเลยเหมือนกัน
หลังจากแฟนลงไปทำงานได้ประมาณเดือนกว่าๆ ก็มีคนมาบอกว่าแฟนเราแอบไปอะไรกับคนอื่น ซึ่งคนอื่นที่ว่าเป็นเพื่อนพี่ที่แฟนเรานับถือกันมาอยู่แล้ว
แน่นอนว่าเค้ารู้จักกันมาก่อนเรา เราเคยได้ยินชื่อนี้อยู่บ่อยๆในระหว่างคบกัน มีการช่วยเหลือกันเรื่องงาน แต่ไม่เคยคิดอะไร เพราะคนๆนี้เป็นผู้ชายที่ดู
ภายนอกแล้วคนอาจจะคิดว่าเค้าเป็นเพศที่ 3 แต่เค้าเองก็เคยคบผู้หญิงมาเหมือนกัน เมื่อแฟนเราลงไปอยู่ที่นั้นทำให้ต้องมีการทำงานร่วมกัน คือการสอนพิเศษบ้าง หยิบยืมชุดการแสดงบ้าง หลังจากเรารู้เราก็ตกใจมากและทะเลาะกับแฟนไปหนักมาก เราคาดคั้นเค้าว่ามีอะไรกันใช่มั้ย ทำไมถึงทำแบบนี้
ซึ่งช่วงแรกแฟนก็พยายามอธิบายว่ามันไม่มีอะไรแบบนั้นเลย แต่เราไม่ยอมฟังจนบอกเลิกกันไป (ขอถอยออกมา) แต่เราเองก็ยังทำใจไม่ได้พยายามปรึกษาเพื่อนๆ เพื่อนก็พยายามบอกว่าเราฟังจากคนอื่นมากเกินไป ไม่ใช่ว่าจับได้เอง ทำแบบนี้มันไม่ดีกับแฟนนะ หลังจากนั้นแฟนเราก็นิ่งไปเลย จนเราไปขอโทษเรื่องที่ไม่ยอมไว้ใจ จะพยายามใจเย็นและรับฟังเค้ามากขึ้น แต่เหมือนว่าแฟนจะเสียความรู้สึกกับเราไปแล้ว และเราก็กลายเป็นคนขี้ระแวงไปเลย
ประกอบกับเค้าเริ่มงานเป็นครูพอดี ทำให้ไม่ค่อยมีเวลาคุยกัน กลับบ้านก็ง่วงก็หลับ ช่วงกลางวันแทบไม่ได้คุยกันเลย เหมือนแฟนก็ทำตัวห่างๆออกไป
จนเราเองคิดมากกินไม่ได้นอนไม่หลับ ลงไปหาแล้วก็ยังระแวงเค้าอยู่ เราถามเค้าไปตรงๆว่าถ้าไม่อยากเดินด้วยกันแล้วหรือมีคนใหม่ก็ให้บอกจะได้ไม่ต้องทรมานกันแบบนี้ แต่เค้าได้แต่บอกว่าตอนนี้ไม่มีใคร เค้าโฟกัสงานมากๆ เค้าไม่ได้ไม่รักเรานะ แต่เค้าหวังว่าเราจะเข้าใจเค้า ไหนจะต้องสอบอีก สอนเด็ก การแสดงเด็ก เค้าเองยังไม่มีเวลาให้ตัวเค้าเองเลย จะให้คุยกับคนใหม่ๆตอนนี้ก็ปรับอารมณ์ไม่ได้ มันทำให้ช่วงหลังมาเราไม่ค่อยได้คุยกัน หรือเราต้องเป็นฝ่ายรอๆให้เค้าไลน์มา หรือโทรมา เราคิดมาก ไม่รู้ว่าจะจัดการกับเหตุการณ์นี้ยังไง ใจรักไม่ได้อยากจะเลิก แต่ก็ไม่รู้ว่าที่พยายามจะเข้าใจปลายทางความสัมพันธ์จะเป็นยังไง ทุกคนมีความคิดเห็นอย่างไรบ้างคะ