กระทู้แรกค่ะ. ผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วย เมื่อไม่กี่สัปดาห์มานี้จับได้ว่าแฟนเคยนอกกายนอกใจไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น แต่เรามารู้เรื่องตอนที่เขา2คนไม่ได้ติดต่อกันแล้ว ฝ่ายหญิงมีการขอโทษเราบอกว่าไม่ได้ตั้งใจ ไม่รู้ว่าฝ่ายชายมีภรรยาแล้ว พอรู้ว่าฝ่ายชายมีครอบครัวอยู่แล้วก็เลยถอยห่าง ในส่วนของฝ่ายชายก็ขอโทษเรานะคะ ด้วยประโยคคลาสสิคที่ว่าหลงผิด  ตอนแรกที่จับได้ยังพออยากให้อภัยเพราะเราไม่รู้ว่านอนด้วยกันแล้ว แต่มารู้ทีหลังว่าเขาไปนอนด้วยกันไม่ต่ำกว่า4-5รอบ เข่าทรุดค่ะ ปรึกษาครอบครัว ครอบครัวบอกว่า"ถ้าเราทำผิดพลาดไป เราอยากได้รับโอกาศแก้ตัวไหม ถ้าเรายังอยากได้ นั่นแสดงว่าเขาก็อยากได้โอกาศเหมือนกัน ลองดูไปก่อน ถ้ายังเหมือนเดิมอยู่นั่นหมายถึงเขาไม่ได้หลงผิด แต่เขาตั้งใจ แต่ถ้าเขาปรับปรุงตัวนั่นแสดงว่าเขาสมควรที่จะได้รับโอกาศแล้ว"  ตอนแรกเรารับไม่ได้นะคะ พึ่งเคยจับได้ครั้งแรก เลยทำใจลำบาก ทีแรกกะจะแยกกัน ปล่อยให้เขาทบทวนตัวเองว่าสิ่งที่เขาทำมันเกินไป แต่มารู้ตัวทีหลังว่าตัวเองกำลังตั้งท้อง จะเลิกก็เลิกไม่ได้ ไม่อยากให้ลูกเกิดมาขาดพ่อแม่เหมือนเรา เลยจำใจทน ตั้งแต่ที่เราให้โอกาศ เขาพยายามปรับปรุงตัวเอง ยิ่งเราท้องเขาทำดีกับเรามากๆจนบางทีเราสงสาร แต่ตลอดเวลาเรื่องที่เขาทำจะแว๊ปเข้ามาให้คิดรบกวนจิตใจตลอด เราไม่อยากคิดมาก เพราะยังไงก็เลิกไม่ได้อยู่แล้ว เราไม่อยากดาวน์ไม่อยากเครียด กลัวส่งผลกระทบกับลูกในท้อง แต่ความรู้สึกเรามันก็พังไปหมดแล้ว ไม่อยากปรึกษาครอบครัว กลัวทุกคนที่เรารู้จักเขาเป็นห่วง บาดแผลแม้เวลาจะหายดีแล้ว แต่เวลาไม่ช่วยให้แผลเป็นจางลงเลยค่ะ ยิ่งทำให้ชัดเจนขึ้น เราอยากออกจากความรู้สึกแย่ๆนี้ สงสารลูก ฝากถึงทุกคนนะคะ เรื่องแบบนี้ไม่สมควรเกิดกับใครทั้งนั้น ถ้าวันนี้เราตัวคนเดียว เราจะไม่ลังเลที่จะเดินออกไปเพื่อให้เขาเจอคนที่ทำให้เขามีความสุข แต่เราไปไม่ได้ ทำยังไงถึงจะผ่านความรู้สึกแย่ๆไปได้