1.แปลกไหมคะ ที่เราอยู่บ้านแฟนแต่เราไม่ได้นอนกับแฟน เพราะแฟนอยู่บ้านคนที่อุปถัมภ์เขาตั้งแต่เด็ก แต่เราอยู่บ้านเกิดเขาซึ่งมีแม่เขา และก็น้องเขาอีก3คน เขาชวนเราให้มาอยู่ เราอยู่บ้านเขามาได้ 2.3ปีกับ แล้วค่ะ (เรากับแฟนอายุเท่ากัน 25
-26ปี ) ตลอดเวลาที่เราอยู่บ้านแม่เขา หรือเรียกอีกอย่างว่า (บ้านเกิดเขา) เขาก็มาหาเราทุกวันนะคะ เขาจะมาหาเราช่วงพักเที่ยงจากทำงาน ตอนเย็นหลังเลิกงาน และจะกลับบ้านอีกทีก็ดึกๆ ประจำ เห็นหน้ากันทุกวัน บางทีเราก็มีแอบน้อยใจ อยากมีโมเม้นที่อยากนอนกอดแฟน ตื่นมาเห็นหน้ากัน เหมือนคู่อื่นๆบ้าง เพราะเราไม่เคยนอนกับแฟนข้ามวันข้ามคืนเลย ทุกวันหยุด ก็ไม่เคยนอนด้วยกัน เคยถามเขานะคะว่า คุณนอนค้างกับฉัน1วันไม่ได้หรอ เขาให้คำตอบมาว่า จะบ้าหรอ เขาเกรงใจคนที่อุปถัมภ์เขา เพราะฝั่งที่อุปถัมภ์ค่อนข้าง เจ้าระเบียบ มีกฎเกณฑ์ คนใหญ่คนโต เราก็แปลกใจนะคะ ที่อายุก็25-26แล้ว นอนค้างที่อื่นไม่ได้เลย ขนาดบ้านเกิดเขายังไม่เว้นเลยค่ะ เรามาอยู่บ้านเขาแต่ก็เหมือนอยู่คนเดียว เคยเล่าให้เพื่อนๆ ที่สนิทกัน เพื่อนยังงงเลยค่ะ ว่าอยู่ได้ยังไง เราก็พยายามที่จะไม่คิดอะไร ไม่น้อยใจอะไร แต่มันอดไม่ได้จริงๆค่ะ
2.เราคบกับแฟนมาตั้งแต่ช่วงแรกถึงปัจจุบัน เรารู้สึกเหมือนไม่เคยมีตัวตนในที่ของเขาเลยค่ะ ทุกอย่างเหมือนในความลับ แค่มีแต่ เพื่อนเขาที่สนิทเฉพาะบางคน หรือแค่ครอบครัวของเขา ที่เราอยู่บ้านเขา และเพื่นเรางานเขาไม่กี่คน *เขาจะไม่เปิดเผยเราในโซเชียล เฟคบุ๊คเลย เวลาไปไหนมาไหนด้วยกัน เขามักจะลงสตอรี่ที่ไม่ติดเรา ทั้งๆที่เราอยู่กับเขาทุกครั้ง เราน้อยใจมากๆ รูปเขาที่เราถ่ายให้แอบมีแขนเราติดเขายังใส่สติ๊กเกอร์ปกปิดเลยค่ะ หรือตัดรูปส่วนที่ติดเราออก ขนาดปีแรกเราเคยแท็กรู้ในวันสำคัญ เช่นในวันเกิดเขา วันปีใหม่ เขายังไม่รับแท็กเราเลยค่ะ เขาเห็นนะคะ แต่เขาก็เฉยๆ (หลังจากนั้นมาเราก็ไม่กล้าที่จะแท็กอะไรหาเขาอีกเลยค่ะ) วันเกิดเราไม่เคยมีแม้แต่โมเม้นที่แบบ มาแฮปปี้เบิร์ดเดย์เรา ไม่ว่าจะอยู่ด้วยกัน หรือ ในเฟสบุ๊ค แต่กับเพื่อนเขาเขาจะโพสคอมเม้นตลอด ล่าสุด เป็นวันเกิดเพื่อนแฟนของเขา เขาก็ยังไปคอมเม้นแฮปปี้เบิร์ดเดย์ ซึ่งผ่านหลังวันเกิดเราแค่2วัน เรารู้สึกไร้ตัวตนมากๆ เหมือนเขาไม่ได้แคร์เราเลย เวลาเจอคนรู้จัก คนนั้นจะทักแฟนเราว่า มาก้บแฟนหรอ นี่แฟนหรอ เขายังไม่ตอบเลยค่ะ เขาได้แต่ยิ้ม **แฟนเก่าของเขาเราเห็นในโพสอดีตเขา ทั้งรูป ทั้งแท็กหาเวลาไปไหนด้วยกัน เขาก็มักจะแท็กหากันตลอด แต่พอเขามาคบกับเรา เขาไม่เคยแม้แต่จะแท็กหา หรือ ไลค์รูปเราเลย (มันอาจตะดูงี่เง่านะคะ แต่บางครั้ง เราก็ต้องการความมั่นใจว่าไม่ได้เป็นที่ลับๆของใคร เพราะเรามีตัวตนในชีวิตเขา ในส่วนความคิดของเรา เราคิดว่า การเปิดเผยในโซเชียลบ้างในทุกๆที่ที่เรามีตัวตน มันจะให้มั่นใจว่าเขาจริงจังและภูมิใจที่มีเราเป็นแฟน ถ้าลองกลับกัน ถ้าแฟนคู่อื่น หรือใครที่กำลังคบหาอยู่ ไม่เคยเปิดเผยในแบบนี้บ้าง ไปเที่ยวกัน แต่ไม่มีรูปไม่เคยมีคุณในโลกส่วนตัว พวกคุณคงรู้สึกดีใช่เปล่า.. *มันไม่จำเป็นขนาดนั้นหรอกค่ะ แต่การลงรูปแฟนไม่ได้ต้องการจะอวดใคร แค่อยากให้รู้ว่าคนนี้แฟนเรา รักโดยที่ไม่ต้องแอบซ่อน แต่รักก็ไม่ต้องเปิดเผยโจ่งแจ้งไปซะทุกเรื่อง** เราเคยถามเขานะคะว่าทำไมถึงไม่เคยลง เขาก็ให้คำตอบมาว่า ญาติผู้ใหญ่เยอะ พอเราพูดกลับไปว่าแล้วทำไมที่คนเก่าถึงลงได้หล่ะ เขาก็เงียบและไม่ได้ให้คำตอบเรา กลับมาว่าเราว่า ไร้สาระ เรานี่น้ำตาแตกเลยค่ะ
เป็นแฟนกันไม่เคยเดินจับมือ เขามักจะเดินนำหน้าก่อนเสมอ ไม่เคยรอ เราก็เดินตามหลังเขาตลอดเวย์ ทุกอย่างตลอดเวลาที่อยู่กับเขามาพอเราถามเขา แล้วเราได้คำตอบจากเขาแบบนี้ มันทำให้เรารู้สึก ไม่อยากเอามาเป็นประเด็นที่จะต้องมานั่งทะเลาะกันเรื่องนี้อะไรที่ทนได้เราทน อะไรที่เราเก็บความรู้สึกได้เราเก็บหมดค่ะ เพราะเราเงียบตลอด เราไม่เคยแสดงอาการท่าทีน้อยใจเขาเลย เพราะรู้ว่า พูดซ้ำอีก เขาจะมาหงุดหงิดใส่เรา. เราเลือกที่จะใช้ชีวิตแบบนี้กับเขา เราคิดอยู่ตลอดว่า เหมือนเขาอายที่มีเราเป็นแฟน..
/*เราอยากทราบว่า มีคู่ไหนเคยเจอความรักแบบนี้บ้างหรือเปล่าคะ เราไม่รู้จะระบายกับใคร เราอึดอัดใจมาโดยตลอด
รู้สึกไร้ตัวตนทั้งๆที่มีแฟน
-26ปี ) ตลอดเวลาที่เราอยู่บ้านแม่เขา หรือเรียกอีกอย่างว่า (บ้านเกิดเขา) เขาก็มาหาเราทุกวันนะคะ เขาจะมาหาเราช่วงพักเที่ยงจากทำงาน ตอนเย็นหลังเลิกงาน และจะกลับบ้านอีกทีก็ดึกๆ ประจำ เห็นหน้ากันทุกวัน บางทีเราก็มีแอบน้อยใจ อยากมีโมเม้นที่อยากนอนกอดแฟน ตื่นมาเห็นหน้ากัน เหมือนคู่อื่นๆบ้าง เพราะเราไม่เคยนอนกับแฟนข้ามวันข้ามคืนเลย ทุกวันหยุด ก็ไม่เคยนอนด้วยกัน เคยถามเขานะคะว่า คุณนอนค้างกับฉัน1วันไม่ได้หรอ เขาให้คำตอบมาว่า จะบ้าหรอ เขาเกรงใจคนที่อุปถัมภ์เขา เพราะฝั่งที่อุปถัมภ์ค่อนข้าง เจ้าระเบียบ มีกฎเกณฑ์ คนใหญ่คนโต เราก็แปลกใจนะคะ ที่อายุก็25-26แล้ว นอนค้างที่อื่นไม่ได้เลย ขนาดบ้านเกิดเขายังไม่เว้นเลยค่ะ เรามาอยู่บ้านเขาแต่ก็เหมือนอยู่คนเดียว เคยเล่าให้เพื่อนๆ ที่สนิทกัน เพื่อนยังงงเลยค่ะ ว่าอยู่ได้ยังไง เราก็พยายามที่จะไม่คิดอะไร ไม่น้อยใจอะไร แต่มันอดไม่ได้จริงๆค่ะ
2.เราคบกับแฟนมาตั้งแต่ช่วงแรกถึงปัจจุบัน เรารู้สึกเหมือนไม่เคยมีตัวตนในที่ของเขาเลยค่ะ ทุกอย่างเหมือนในความลับ แค่มีแต่ เพื่อนเขาที่สนิทเฉพาะบางคน หรือแค่ครอบครัวของเขา ที่เราอยู่บ้านเขา และเพื่นเรางานเขาไม่กี่คน *เขาจะไม่เปิดเผยเราในโซเชียล เฟคบุ๊คเลย เวลาไปไหนมาไหนด้วยกัน เขามักจะลงสตอรี่ที่ไม่ติดเรา ทั้งๆที่เราอยู่กับเขาทุกครั้ง เราน้อยใจมากๆ รูปเขาที่เราถ่ายให้แอบมีแขนเราติดเขายังใส่สติ๊กเกอร์ปกปิดเลยค่ะ หรือตัดรูปส่วนที่ติดเราออก ขนาดปีแรกเราเคยแท็กรู้ในวันสำคัญ เช่นในวันเกิดเขา วันปีใหม่ เขายังไม่รับแท็กเราเลยค่ะ เขาเห็นนะคะ แต่เขาก็เฉยๆ (หลังจากนั้นมาเราก็ไม่กล้าที่จะแท็กอะไรหาเขาอีกเลยค่ะ) วันเกิดเราไม่เคยมีแม้แต่โมเม้นที่แบบ มาแฮปปี้เบิร์ดเดย์เรา ไม่ว่าจะอยู่ด้วยกัน หรือ ในเฟสบุ๊ค แต่กับเพื่อนเขาเขาจะโพสคอมเม้นตลอด ล่าสุด เป็นวันเกิดเพื่อนแฟนของเขา เขาก็ยังไปคอมเม้นแฮปปี้เบิร์ดเดย์ ซึ่งผ่านหลังวันเกิดเราแค่2วัน เรารู้สึกไร้ตัวตนมากๆ เหมือนเขาไม่ได้แคร์เราเลย เวลาเจอคนรู้จัก คนนั้นจะทักแฟนเราว่า มาก้บแฟนหรอ นี่แฟนหรอ เขายังไม่ตอบเลยค่ะ เขาได้แต่ยิ้ม **แฟนเก่าของเขาเราเห็นในโพสอดีตเขา ทั้งรูป ทั้งแท็กหาเวลาไปไหนด้วยกัน เขาก็มักจะแท็กหากันตลอด แต่พอเขามาคบกับเรา เขาไม่เคยแม้แต่จะแท็กหา หรือ ไลค์รูปเราเลย (มันอาจตะดูงี่เง่านะคะ แต่บางครั้ง เราก็ต้องการความมั่นใจว่าไม่ได้เป็นที่ลับๆของใคร เพราะเรามีตัวตนในชีวิตเขา ในส่วนความคิดของเรา เราคิดว่า การเปิดเผยในโซเชียลบ้างในทุกๆที่ที่เรามีตัวตน มันจะให้มั่นใจว่าเขาจริงจังและภูมิใจที่มีเราเป็นแฟน ถ้าลองกลับกัน ถ้าแฟนคู่อื่น หรือใครที่กำลังคบหาอยู่ ไม่เคยเปิดเผยในแบบนี้บ้าง ไปเที่ยวกัน แต่ไม่มีรูปไม่เคยมีคุณในโลกส่วนตัว พวกคุณคงรู้สึกดีใช่เปล่า.. *มันไม่จำเป็นขนาดนั้นหรอกค่ะ แต่การลงรูปแฟนไม่ได้ต้องการจะอวดใคร แค่อยากให้รู้ว่าคนนี้แฟนเรา รักโดยที่ไม่ต้องแอบซ่อน แต่รักก็ไม่ต้องเปิดเผยโจ่งแจ้งไปซะทุกเรื่อง** เราเคยถามเขานะคะว่าทำไมถึงไม่เคยลง เขาก็ให้คำตอบมาว่า ญาติผู้ใหญ่เยอะ พอเราพูดกลับไปว่าแล้วทำไมที่คนเก่าถึงลงได้หล่ะ เขาก็เงียบและไม่ได้ให้คำตอบเรา กลับมาว่าเราว่า ไร้สาระ เรานี่น้ำตาแตกเลยค่ะ
เป็นแฟนกันไม่เคยเดินจับมือ เขามักจะเดินนำหน้าก่อนเสมอ ไม่เคยรอ เราก็เดินตามหลังเขาตลอดเวย์ ทุกอย่างตลอดเวลาที่อยู่กับเขามาพอเราถามเขา แล้วเราได้คำตอบจากเขาแบบนี้ มันทำให้เรารู้สึก ไม่อยากเอามาเป็นประเด็นที่จะต้องมานั่งทะเลาะกันเรื่องนี้อะไรที่ทนได้เราทน อะไรที่เราเก็บความรู้สึกได้เราเก็บหมดค่ะ เพราะเราเงียบตลอด เราไม่เคยแสดงอาการท่าทีน้อยใจเขาเลย เพราะรู้ว่า พูดซ้ำอีก เขาจะมาหงุดหงิดใส่เรา. เราเลือกที่จะใช้ชีวิตแบบนี้กับเขา เราคิดอยู่ตลอดว่า เหมือนเขาอายที่มีเราเป็นแฟน..
/*เราอยากทราบว่า มีคู่ไหนเคยเจอความรักแบบนี้บ้างหรือเปล่าคะ เราไม่รู้จะระบายกับใคร เราอึดอัดใจมาโดยตลอด