คือต้องบอกว่าเราเป็นคนกลัวแมลงสาบตัวแบบขยะแขยง ตอนเราเจอแมลงสาบเราก็สะดุ้งเราก็บางทีก็เผลอกริ๊ดออกมาในก็ไม่กล้าไปตรงนั้นเลยต้องเรียกคนมาหยิบให้ คือแม่เราอ่ะเป็นคนไม่กลัวอะไรเลยแมลงสาบก็ไม่กลัว คนในครอบครัวแทบไม่กลัวแมลงสาบเลย แต่เราเป็นคนที่กลัวแทบจะเป็นคนเดียวอยู่ในครอบครัว คือเวลาแม่ใช้ไปล้างจานใช้ทำงานบ้านมันก็มักจะเจอแมลงสาบ เราก็กลัวเผลอกริ๊ดแล้วก็ตกใจ คือแม่เราเป็นคนที่เวลาด่าด่าแรงสำหรับเราถือว่าแรงนะคือด่าร้องไห้ คือตอนนั้นแม่ด่าเราว่า "กลัวแมลงสาบทำไมแมลงสาบไปทำอะไรให้กลัวมันไม่มีพิษหัดกลัวอะไรที่มันสมควรกลัวสักหน่อยแบบที่คนปกติทั่วไปเขากลัวกัน" อันนี้ที่พิมพ์ไปดูเหมือนไม่ค่อยด่า แต่สำหรับเรามันดูสื่อออกมาว่า"เป็นเห*้ยอะไรทำไมต้องกลัวแมลงสาบ" น้ำเสียงที่เขาพูดออกมาเขาแนวด่าเราเราก็โมโหและเสียใจแบบร้องไห่ คือมันเป็นน้ำเสียงที่แบบนํ้าเสียง

ด่า คือแม่ไม่เข้าใจเราอ่ะคือแม่ไม่เคยกลัวแมลงสาบ คือแค่กลัวแมลงสาบ แบบต้องพูดขนาดนี้เลยหรอคือเราไม่เข้าใจแม่เราจริงๆอ่ะสำหรับคนที่เป็นลูกร้องนะเว้ยคือแบบไม่ปลอบเราเลยอ่ะคือไม่ต้องปลอบก็ได้แค่พูดดีๆด้วยก็พอแล้วี เราไม่ต้องการนํ้าเสียงด่าเราไม่ต้องการน้ำเสียงที่มันเสียงดังนะกลัวเราต้องการน้ำเสียงแบบคนปกติเขาคุยกันแค่นั้นเอง คือทุกคนที่กลัวแมลงสาบต้องเจอคำพูดแบบนี้ "กลัวทำไมแมลงสาบมันไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย" คือคนที่กลัวแมลงสาบจะได้ยินบ่อยมาก คนที่ไม่กลัวแมลงสาบก็พูดได้แบบเป็นเรื่องง่ายๆ แล้วบางคนที่กลัวแมลงสาบแบบกลัวสุดๆจริงๆ เจอคนในครอบครัวพูดแบบที่แม่เราพูดใส่ คุณคิดว่าคุณจะเป็นยังไงคะถ้ากลัวแมลงสาบแล้วโดนคนในครอบครัวพูดใส่แบบนี้ทุกคนช่วยเม้นแชร์ประสบการณ์กันหน่อย

เราจะได้ไม่โพสเหงาอยู่คนเดียว😅😅