เรื่องย่อครับ ลองแคสกันดูครับ ว่าใครที่เหมาะกับบทบ้าง
คุณพู่กลิ่นเป็นหญิงโสดวัยสี่สิบต้นๆ เธอมีพี่สาวและน้องสาวอย่างละหนึ่งซึ่งต่างเป็นม่ายทั้งคู่ นั้นคือคุณพิกุล และพิกัน ทั้งสามเป็นลูกสาวคหบดีของละแวกนั้น มีทรัพย์ศฤงคารมากมาย แต่ไม่มีทายาท
วันนึง มีคนเอาทารกน้อยใส่ตะกร้ามาวางไว้ท่าน้ำหน้าบ้านของคุณพู่กลิ่น พร้อมกับจดหมายสั้นๆ ฝากฝังขอให้ช่วยเลี้ยงดูเอาบุญ เพราะตัวเองกำลังจะตาย คุณพู่กลิ่นจึงโอบอุ้มเลี้ยงดูเด็กน้อยคนนี้ขึ้นมาด้วยความเวทนา เพราะแม่ของเด็ก เคยเป็นคนรับใช้ในบ้านเธอมาก่อน
เธอให้พระที่วัดใกล้บ้านตั้งชื่อให้ โดยตั้งชื่อเด็กน้อยสั้นๆง่ายๆว่า "รัด" คุณพู่กลิ่นให้ความอุ้มชู ดูแลรัดอย่างดี ดีจนเกินไปในความรู้สึกของพี่น้อง และบริวารคนอื่นๆในบ้าน ซึ่งมีเด็กวัยไล่เลี่ยอยู่หลายคน
รัดเติบโตขึ้นมาด้วยความรักของแม่ แต่ต้องอยู่ท่ามกลางเสียงเปรียบเทียบ เย้ยหยันจากคนรอบข้างว่าเป็นไอ้เด็กเก็บตก เด็กในถาดใน ทำให้รัดอาย
จนรัดอายุได้สิบขวบ เขาก็สุดทนกับความไม่เป็นสุขในบ้าน เขาจึงหนีไปอยู่กับครูที่โรงเรียน แม้ว่าคุณพู่กลิ่นมาตาม เขาก็ไม่ยอมกลับ เพราเขารู้ดีว่า ความรักยองแม่ไม่สามารถปกป้องเขาจากความเจ็บปวดในใจนี้ได้
กระทั่งรัดอายุได้14 คุณพู่กลิ่นก็ล้มป่วยและเสียชีวิต เธอทำพินัยกรรมยกสมบัติส่วนใหญ่ให้รัด ซึ่งนั้นสร้างความโกรธแค้น ชิงชังให้กับญาติ และบริวารคนอื่นๆ
รัดให้สัญญากับตัวเองและดวงวิญญาณแม่ว่าเขาจะใช้ทรัพย์สินที่ได้มา ก่อประโยชน์ให้เกิดสูงสุด เขาเดินทางไปเรียนต่อเมืองนอกและกลับมาหลังจากจบปริญญาโทในอีก 12ปีต่อมา
จากเด็กกำพร้า บัดนี้เขากลายเป็นคุณรัดของบริวารจำนวนมากที่ยังพำนักอยู่ในบริเวณเขตบ้าน อันเป็นมรดกของเขา รวมถึงคุณพิกุล และคุณพิกัน ซึ่งชะตาทำให้ไปติดบ่วงพวกทรงเจ้าจนหมดตัว เป็นหนี้เป็นสิน จนต้องยอมโอนอ่อน เอาอกเอาใจรัดเพื่อช่วยปลดหนี้สินให้
แต่รัดมีเป้าหมายสำคัญกว่า เขาวางแผนจะสร้างสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า เขาจำเป็นต้องแข็งใจระบายผู้คนที่อยู่ในบ้านออกไปเสียบ้าง จนทำให้เกิดความแค้นเคือง
และวันนึงเขาก็ถูกปองร้าย หมายเอาชีวิต
ลองแคส พญาไร้ใบ กันดูครับ ที่พี่ไก่กำลังจะทำ ตอนนี้อยู่ในการเขียนบทโทรทัศน์โดย คุณศัลยา
คุณพู่กลิ่นเป็นหญิงโสดวัยสี่สิบต้นๆ เธอมีพี่สาวและน้องสาวอย่างละหนึ่งซึ่งต่างเป็นม่ายทั้งคู่ นั้นคือคุณพิกุล และพิกัน ทั้งสามเป็นลูกสาวคหบดีของละแวกนั้น มีทรัพย์ศฤงคารมากมาย แต่ไม่มีทายาท
วันนึง มีคนเอาทารกน้อยใส่ตะกร้ามาวางไว้ท่าน้ำหน้าบ้านของคุณพู่กลิ่น พร้อมกับจดหมายสั้นๆ ฝากฝังขอให้ช่วยเลี้ยงดูเอาบุญ เพราะตัวเองกำลังจะตาย คุณพู่กลิ่นจึงโอบอุ้มเลี้ยงดูเด็กน้อยคนนี้ขึ้นมาด้วยความเวทนา เพราะแม่ของเด็ก เคยเป็นคนรับใช้ในบ้านเธอมาก่อน
เธอให้พระที่วัดใกล้บ้านตั้งชื่อให้ โดยตั้งชื่อเด็กน้อยสั้นๆง่ายๆว่า "รัด" คุณพู่กลิ่นให้ความอุ้มชู ดูแลรัดอย่างดี ดีจนเกินไปในความรู้สึกของพี่น้อง และบริวารคนอื่นๆในบ้าน ซึ่งมีเด็กวัยไล่เลี่ยอยู่หลายคน
รัดเติบโตขึ้นมาด้วยความรักของแม่ แต่ต้องอยู่ท่ามกลางเสียงเปรียบเทียบ เย้ยหยันจากคนรอบข้างว่าเป็นไอ้เด็กเก็บตก เด็กในถาดใน ทำให้รัดอาย
จนรัดอายุได้สิบขวบ เขาก็สุดทนกับความไม่เป็นสุขในบ้าน เขาจึงหนีไปอยู่กับครูที่โรงเรียน แม้ว่าคุณพู่กลิ่นมาตาม เขาก็ไม่ยอมกลับ เพราเขารู้ดีว่า ความรักยองแม่ไม่สามารถปกป้องเขาจากความเจ็บปวดในใจนี้ได้
กระทั่งรัดอายุได้14 คุณพู่กลิ่นก็ล้มป่วยและเสียชีวิต เธอทำพินัยกรรมยกสมบัติส่วนใหญ่ให้รัด ซึ่งนั้นสร้างความโกรธแค้น ชิงชังให้กับญาติ และบริวารคนอื่นๆ
รัดให้สัญญากับตัวเองและดวงวิญญาณแม่ว่าเขาจะใช้ทรัพย์สินที่ได้มา ก่อประโยชน์ให้เกิดสูงสุด เขาเดินทางไปเรียนต่อเมืองนอกและกลับมาหลังจากจบปริญญาโทในอีก 12ปีต่อมา
จากเด็กกำพร้า บัดนี้เขากลายเป็นคุณรัดของบริวารจำนวนมากที่ยังพำนักอยู่ในบริเวณเขตบ้าน อันเป็นมรดกของเขา รวมถึงคุณพิกุล และคุณพิกัน ซึ่งชะตาทำให้ไปติดบ่วงพวกทรงเจ้าจนหมดตัว เป็นหนี้เป็นสิน จนต้องยอมโอนอ่อน เอาอกเอาใจรัดเพื่อช่วยปลดหนี้สินให้
แต่รัดมีเป้าหมายสำคัญกว่า เขาวางแผนจะสร้างสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า เขาจำเป็นต้องแข็งใจระบายผู้คนที่อยู่ในบ้านออกไปเสียบ้าง จนทำให้เกิดความแค้นเคือง
และวันนึงเขาก็ถูกปองร้าย หมายเอาชีวิต