สวัสดีค่ะ..ตามหัวข้อเลยนะคะ
คือหนูอาย17ปีแล้ว เรียนจบม.3มาสักพัก เพราะแม่ไม่อยากให้เรียนต่อค่ะ เข้าประเด็นเลยนะคะ คือเรื่องมันเกิดขึ้นครั้งแรกก็นานมากแล้ว หนูนอนรวมกับพ่อแม่ค่ะ แต่คนละที่นอน เราอยู่ห้องเช่า ไม่ได้แยกห้อง เพราะไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง ครั้งแรกที่หนูรู้นั้น หนูสะลึมสะลือตื่นขึ้นมากลางดึก ก็เห็นว่าแม่นั่งอยู่บนตัวพ่อ! แต่พอเค้าเห็นหนูขยับตัว เค้าก็รีบลงมานอนในที่นอน พอเช้าขึ้นมา หนูนึกได้ แล้วไม่กล้าคุยกับเค้าทั้งคู่ แต่เป็นอย่างนี้ได้4-5วัน มาครั้งที่2อีก เราปิดไฟ ปิดทีวีนอนกัน หนูนอนห่มผ้า ผ่านไปสักพักเค้าน่าจะคิดว่าหนูนอนแล้ว หนูได้ยินเสียง..แค่ครั้งเดียว หนูเลยขยับตัวเเล้วนึกถึงครั้งแรกที่หนูเห็นแม่นั่งคร่อมพ่อ หนูก็หยิบโทรศัพท์มาเปิดแล้วเล่นไปเรื่อยๆเค้าก็เงียบกันไป หนูไม่กล้าหลับ เพราะกลัวเค้าจะทำอะไรกันอีก ใช่ค่ะ หนูรู้ว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติ แต่การที่เค้าทำแบบนี้กันตอนที่ลูกอยู่ด้วย เค้าไม่สงสารหนูกันบ้างหรอ หนูโตแล้วนะ นี่คือความคิดในหัวของหนู แล้วหนูก็ร้อง ใต้ผ้าห่ม ซึ่งพวกเค้าน่าจะไม่รู้ มันผ่านไปนานมากจนมาถึงตอนนี้ที่เราย้ายห้องเช่าใหม่ มันก็เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นอีก คือแม่หนูท้อง? เพราะแม่หยุดฉีดยา แล้วปล่อยให้รอบเดือนมา พอมีอะไรกับพ่อก็เป็นแบบนี้ เรียกว่าพลาดนั่นแหละค่ะ ตอนนี้น้องอายุ1ขวบ2เดือน หนูจะย่าง18 อายุเราต่างกับลิบลับ แต่หนูก็ยอมรับได้นะคะ เพราะเค้าพ่อแม่เดียวกับเรา สายเลือดเดียวกัน ส่วนพ่อกับแม่ก็มีอะไรกันทุกวัน ทุกวันจริงๆค่ะ หนูสาบานเลยว่าหนูไม่ได้แอบดู เพราะทั้งห้องมันมืด หนูได้ยินเสียงขยับของที่นอน และเสียงลมหายใจ เหมือนคนเหนื่อยหอบ ที่นอนเป็นที่นอนยางพาราค่ะ มันเป็นเสียงขยับเปิดคนเดินถี่ๆ(?)หนูทรมานไปทั้งตัวและใจที่อยู่ในสถานการณ์นั้น มันก็ชินบ้าง ทุกครั้งที่หนูนอน หนูก็ต้องเเกล้งหลับ ตัวเกร็งอยู่ใต้ผ้าห่ม แม้กระทั่งตอนที่หนูตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา หนูก็กำลังอยู่ในเหตุการณ์อย่างว่า หนูไม่มีวิธีรับมือกับเรื่องนี้เลย หนูอยากอยู่คนเดียว หนูอยากแยกห้อง หนูไม้เคยเปิดใจคุยเรื่องนี้กับพวกเค้าตรงๆว่าหนูรู้สึกอย่างไง😥
ขอบคุณที่เข้ามาฟังเรื่องราวของหนูนะคะ และหนูก็อยากจะขอคำแนะนำ และความเห็นของทุกคน
ขอบคุณค่ะ🙏
พ่อกับแม่มีอะไรกัน?
คือหนูอาย17ปีแล้ว เรียนจบม.3มาสักพัก เพราะแม่ไม่อยากให้เรียนต่อค่ะ เข้าประเด็นเลยนะคะ คือเรื่องมันเกิดขึ้นครั้งแรกก็นานมากแล้ว หนูนอนรวมกับพ่อแม่ค่ะ แต่คนละที่นอน เราอยู่ห้องเช่า ไม่ได้แยกห้อง เพราะไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง ครั้งแรกที่หนูรู้นั้น หนูสะลึมสะลือตื่นขึ้นมากลางดึก ก็เห็นว่าแม่นั่งอยู่บนตัวพ่อ! แต่พอเค้าเห็นหนูขยับตัว เค้าก็รีบลงมานอนในที่นอน พอเช้าขึ้นมา หนูนึกได้ แล้วไม่กล้าคุยกับเค้าทั้งคู่ แต่เป็นอย่างนี้ได้4-5วัน มาครั้งที่2อีก เราปิดไฟ ปิดทีวีนอนกัน หนูนอนห่มผ้า ผ่านไปสักพักเค้าน่าจะคิดว่าหนูนอนแล้ว หนูได้ยินเสียง..แค่ครั้งเดียว หนูเลยขยับตัวเเล้วนึกถึงครั้งแรกที่หนูเห็นแม่นั่งคร่อมพ่อ หนูก็หยิบโทรศัพท์มาเปิดแล้วเล่นไปเรื่อยๆเค้าก็เงียบกันไป หนูไม่กล้าหลับ เพราะกลัวเค้าจะทำอะไรกันอีก ใช่ค่ะ หนูรู้ว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติ แต่การที่เค้าทำแบบนี้กันตอนที่ลูกอยู่ด้วย เค้าไม่สงสารหนูกันบ้างหรอ หนูโตแล้วนะ นี่คือความคิดในหัวของหนู แล้วหนูก็ร้อง ใต้ผ้าห่ม ซึ่งพวกเค้าน่าจะไม่รู้ มันผ่านไปนานมากจนมาถึงตอนนี้ที่เราย้ายห้องเช่าใหม่ มันก็เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นอีก คือแม่หนูท้อง? เพราะแม่หยุดฉีดยา แล้วปล่อยให้รอบเดือนมา พอมีอะไรกับพ่อก็เป็นแบบนี้ เรียกว่าพลาดนั่นแหละค่ะ ตอนนี้น้องอายุ1ขวบ2เดือน หนูจะย่าง18 อายุเราต่างกับลิบลับ แต่หนูก็ยอมรับได้นะคะ เพราะเค้าพ่อแม่เดียวกับเรา สายเลือดเดียวกัน ส่วนพ่อกับแม่ก็มีอะไรกันทุกวัน ทุกวันจริงๆค่ะ หนูสาบานเลยว่าหนูไม่ได้แอบดู เพราะทั้งห้องมันมืด หนูได้ยินเสียงขยับของที่นอน และเสียงลมหายใจ เหมือนคนเหนื่อยหอบ ที่นอนเป็นที่นอนยางพาราค่ะ มันเป็นเสียงขยับเปิดคนเดินถี่ๆ(?)หนูทรมานไปทั้งตัวและใจที่อยู่ในสถานการณ์นั้น มันก็ชินบ้าง ทุกครั้งที่หนูนอน หนูก็ต้องเเกล้งหลับ ตัวเกร็งอยู่ใต้ผ้าห่ม แม้กระทั่งตอนที่หนูตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา หนูก็กำลังอยู่ในเหตุการณ์อย่างว่า หนูไม่มีวิธีรับมือกับเรื่องนี้เลย หนูอยากอยู่คนเดียว หนูอยากแยกห้อง หนูไม้เคยเปิดใจคุยเรื่องนี้กับพวกเค้าตรงๆว่าหนูรู้สึกอย่างไง😥
ขอบคุณที่เข้ามาฟังเรื่องราวของหนูนะคะ และหนูก็อยากจะขอคำแนะนำ และความเห็นของทุกคน
ขอบคุณค่ะ🙏