เรื่องสั้น - - "รักเพื่อน"
.....
เย็นเมื่อวาน กลุ่มของปอนได้ประกอบวีรกรรมอีกครั้ง
เริ่มเรื่องที่ ไอ้มืด ขาซ่าประจำกลุ่มไปเมาแล้วกร่างข้ามถิ่นตั้งแต่หัววัน ถูกขาโจ๋ประจำถิ่นตบหัวสั่งสอน มันจึงโทรเรียกพรรคพวกเพื่อนรักอย่างเชียรและปอนไปช่วย
ด้วยความรักเพื่อน เพื่อนมืดบอกว่า มันเป็นคนดี มันเรียบร้อย กินเหล้าเงียบ ๆ แต่หญิงโต๊ะข้าง ๆ เหล่ตามาขอแลกไลน์ ด้วยความหล่อของมันจะไม่ให้ก็น่าเกลียด ไอ้มืดจึงจำใจแลกไลน์ไป ทำให้เกิดเรื่อง
“เฮ้ย” ไอ้ตู๊ ผู้ชายในโต๊ะนั้นตะโกนแบบไม่เป็นมิตร “นี่เมียกูนะโว้ย”
“อ้าว” มืดกล้วซะที่ไหน “ของอย่างนี้ แบ่ง ๆ กันก็ได้มั้ย ไอ้น้อง”
ประโยคสนทนาข้างต้นนี้ มืดสารภาพให้พรรคเพื่อนฟังในภายหลัง แต่ตอนเรียกระดมพลไอ้มืดคนดีมันรายงานข่าวเหมือนมันเป็นพระเอกถูกลอบทำร้าย
“ไม่เป็นไร” ปอนตบบ่าไอ้มืด “เป็นเพื่อนกู กูว่าถูกต้องแหละ พวกมันน่ะผิด”
เชียรพยักหน้าหงึก ๆ เห็นด้วยกับปอน “ใช่ ๆ กูเห็นด้วย ก็เหมือนพวกผู้นำเราไง พอพรรคพวกตัวเองทำผิด ก็บอกว่าถูก แต่ถ้าพรรคฝ่ายตรงข้ามหายใจอยู่เฉย ๆ เราก็จะบอกว่ามันผิด”
มืดยิ้มแฉ่ง เมื่อทราบว่า เพื่อน ๆ เห็นด้วยกับพฤติกรรมพระเอกของมันอย่างสุดลิ่มทิ่มประตู
ยุทธการเอาคืน เมื่อสมัครพรรคพวกมากันเป็นสิบ มืดนำทางไปปะทะกับอริ เนื่องจากอริก็มีเพื่อนรักเช่นกัน ไม่ใช่น้อย คนดีสองกลุ่มจึงเข้าห้ำหั่นกันแบบไม่มีกติกา
หลังการปะทะครั้งใหญ่ คนดีอย่างไอ้มืด, ไอ้เชียร และไอ้ปอน วิ่งหนีอย่างหางจุกตูด จึงไม่บาดเจ็บอะไรมากนัก เนื่องจากไอ้พวกนี้รู้งาน ปะทะบ่อย จึงรู้วิธียืนระยะในวิถีคนกล้าเช่นนี้
แต่น่าสงสารไอ้แดง มันเพิ่งมาสมัครเป็นสมาชิกแก๊งค์นี้ จึงไม่รู้ธรรมเนียมปากเก่งขาวิ่งเร็ว เมื่อรุ่นพี่บอกลุยมันก็ไม่ถอยหลัง รู้อีกทีก็ถูกแก๊งค์ไอ้ตู๊เสียบด้วยเหล็กขูดชาร์ปเข้าที่ไหปลาร้าอาการสาหัส
“เฮ้ย เร็ว ๆ โว้ย” ไอ้จอร์จ เพื่อนในกลุ่มตะโกนเรียกปอน “มาช่วยอุ้มไอ้แดงไปโรงพยาบาลเร็ว ๆ”
ไอ้แดงหายใจรวยริน น้ำตาไหลพราก พร่ำเพ้อไม่ได้หยุดระหว่างทางที่ไปโรงพยาบาล สร้างความโศกเศร้าและเคียดแค้นแก่เพื่อน ๆ อย่างมาก
“ไอ้เฮี่ยตู๊” ปอนด่า “คอยดูนะ กูจะเอาคืน”
กลุ่มคนดี
แบกไอ้แดงมาถึงโรงพยาบาลได้ในที่สุด ไอ้แดงนิ่งเงียบไปพักนึงแล้ว
“หมออยู่ไหน” เชียรตะโกน “ช่วยด้วยครับ เพื่อนผมถูกทำร้าย”
“เพื่อนผมเป็นคนดีนะครับ” มืดตะโกนบ้าง ซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่าไอ้มืดตะโกนไปทำไม ใครอยากรู้บ้างวะว่าเพื่อนเป็นคนดี
แพทย์หญิงนลินี แพทย์เวรฉุกเฉินผู้สุดซวย รับอยู่เวรเยินในคืนนี้พอดี รีบเข้ามาตรวจสัญญาณชีพของไอ้แดงคนดีทันที
“ไม่มี pulse ไม่หายใจ ไม่มีอะไรทั้งนั้น” หมอนลินีตะโกน “ขอใส่ tube, เตรียม CPR”
พยาบาลคนนึงเข้าไปที่แขนแดง หาเส้นแทงน้ำเกลือ หมอถือท่อช่วยหายใจเตรียมใส่ พยาบาลอีกคนกระโดดขึ้นบนเตียงคร่อมร่างไอ้แดงปั๊มหัวใจ อีกสองคนลากรถเข็นยาฉุกเฉิน ฯลฯ
....
เวลาผ่านไป การช่วยเหลือไม่สำเร็จ
“หมอเสียใจด้วยนะคะ” หมอนลินีพูดกับกลุ่มคนดี “คนไข้เสียชีวิตก่อนที่จะมาถึงโรงพยาบาลแล้วนะคะ ทางหมอพยายามปั๊มหัวใจแต่ก็ไม่คืนกลับมาค่ะ”
ปอนกระโดดชกหน้าหมอทันที หมอนลินีล้มคว่ำ พนักงานเวรเปลรีบเข้ามากันไม่ให้ถูกซ้ำ เชียรเข้าชกเวรเปล พวกพยาบาลวิ่งหนี เวรเปลและ รปภ. กรูเข้ามา ทั้งหมดตะลุมบอนกันอีก
....
สถานีตำรวจ
“ผมทนไม่ได้ที่หมอเค้าบอกว่า เพื่อนผมตายแล้ว” ปอนให้สัมภาษณ์นักข่าว “เพื่อนผมเป็นคนดี จะตายได้ยังไง ระหว่างทางยังพูดเพ้อเลยว่า กูต้องไม่ตาย กูจะเป็นนายกฯ อยู่เลย หมอ
ไม่มีจรรยาบรรณ รักษาคนไข้ช้า ปล่อยปละไม่ดูแล เลี้ยงไข้ นี่ผมเสียภาษีนะ”
“คุณก็เลยชกหมอจนล้มคว่ำ ชกผู้หญิงเนี่ยนะ” นักข่าวถามเพิ่มรายละเอียด
“เอ่อ ...” ปอนหน้าเสีย หันไปมองเชียรเพื่อนรัก ไอ้เชียรส่งซิก ขยับปากไม่มีเสียง “โค้ดหนึ่ง”
“อ๋อ” ปอนนึกออก หันไปตอบนักข่าว “ผมรู้เท่าไม่ถึงเมืองกาญจน์ครับ” แล้วยกมือพนม
เมื่อจัดท่าทางได้ตามสูตรแล้ว กลุ่มนักข่าวก็ถ่ายภาพไอ้ปอนพนมมือรัว ๆ
.....
“นี่ดีนะ ตำรวจเค้ายังปล่อยเรา” ปอนพูดที่ห้องพัก หลังกลับจากการสอบสวน
“ก็ต้องแน่อยู่แล้วสิ” เชียรกล่าว “เราบีบน้ำตาตลอด อ้างรู้เท่าไม่ถึงกาญจน์ แล้วไอ้มืดมันก็ออกไปซื้อน้ำปลาให้แม่ตอนตีสามด้วย ทั้งหมดเป็นพวกไอ้แก๊งค์เฮี่ยตู๊ที่มันทำร้ายเราก่อน ถ้าครบสูตรตามนี้ ตำรวจก็ต้องปล่อยอยู่แล้วแหละวะ”
“สงสารไอ้แดงมันนะ มันเป็นคนดี เป็นเพื่อนที่ดีจริง ๆ”
“ใช่ อีหมอ
ก็ชั่วจริง ๆ ถูกแทงแค่นี้รักษาไม่ได้
ซื้อใบปริญญามาหรือเปล่าวะ”
สรุป ทุกคนรอบข้างแย่หมด มีแต่กลุ่มคนดีครับ ทีทำเฮี่ยอะไรก็ยังเป็นคนดี
.......................... 21 กรกฎาคม 2563
ติดตามเรื่องอื่น ๆ ได้ที่เพจนี้นะครับ ช่วยกดไลก์ กดแชร์ ขอบคุณครับ
https://www.facebook.com/NovelsbyKlaiKraiKaiKaiKai 
รักเพื่อน
.....
เย็นเมื่อวาน กลุ่มของปอนได้ประกอบวีรกรรมอีกครั้ง
เริ่มเรื่องที่ ไอ้มืด ขาซ่าประจำกลุ่มไปเมาแล้วกร่างข้ามถิ่นตั้งแต่หัววัน ถูกขาโจ๋ประจำถิ่นตบหัวสั่งสอน มันจึงโทรเรียกพรรคพวกเพื่อนรักอย่างเชียรและปอนไปช่วย
ด้วยความรักเพื่อน เพื่อนมืดบอกว่า มันเป็นคนดี มันเรียบร้อย กินเหล้าเงียบ ๆ แต่หญิงโต๊ะข้าง ๆ เหล่ตามาขอแลกไลน์ ด้วยความหล่อของมันจะไม่ให้ก็น่าเกลียด ไอ้มืดจึงจำใจแลกไลน์ไป ทำให้เกิดเรื่อง
“เฮ้ย” ไอ้ตู๊ ผู้ชายในโต๊ะนั้นตะโกนแบบไม่เป็นมิตร “นี่เมียกูนะโว้ย”
“อ้าว” มืดกล้วซะที่ไหน “ของอย่างนี้ แบ่ง ๆ กันก็ได้มั้ย ไอ้น้อง”
ประโยคสนทนาข้างต้นนี้ มืดสารภาพให้พรรคเพื่อนฟังในภายหลัง แต่ตอนเรียกระดมพลไอ้มืดคนดีมันรายงานข่าวเหมือนมันเป็นพระเอกถูกลอบทำร้าย
“ไม่เป็นไร” ปอนตบบ่าไอ้มืด “เป็นเพื่อนกู กูว่าถูกต้องแหละ พวกมันน่ะผิด”
เชียรพยักหน้าหงึก ๆ เห็นด้วยกับปอน “ใช่ ๆ กูเห็นด้วย ก็เหมือนพวกผู้นำเราไง พอพรรคพวกตัวเองทำผิด ก็บอกว่าถูก แต่ถ้าพรรคฝ่ายตรงข้ามหายใจอยู่เฉย ๆ เราก็จะบอกว่ามันผิด”
มืดยิ้มแฉ่ง เมื่อทราบว่า เพื่อน ๆ เห็นด้วยกับพฤติกรรมพระเอกของมันอย่างสุดลิ่มทิ่มประตู
ยุทธการเอาคืน เมื่อสมัครพรรคพวกมากันเป็นสิบ มืดนำทางไปปะทะกับอริ เนื่องจากอริก็มีเพื่อนรักเช่นกัน ไม่ใช่น้อย คนดีสองกลุ่มจึงเข้าห้ำหั่นกันแบบไม่มีกติกา
หลังการปะทะครั้งใหญ่ คนดีอย่างไอ้มืด, ไอ้เชียร และไอ้ปอน วิ่งหนีอย่างหางจุกตูด จึงไม่บาดเจ็บอะไรมากนัก เนื่องจากไอ้พวกนี้รู้งาน ปะทะบ่อย จึงรู้วิธียืนระยะในวิถีคนกล้าเช่นนี้
แต่น่าสงสารไอ้แดง มันเพิ่งมาสมัครเป็นสมาชิกแก๊งค์นี้ จึงไม่รู้ธรรมเนียมปากเก่งขาวิ่งเร็ว เมื่อรุ่นพี่บอกลุยมันก็ไม่ถอยหลัง รู้อีกทีก็ถูกแก๊งค์ไอ้ตู๊เสียบด้วยเหล็กขูดชาร์ปเข้าที่ไหปลาร้าอาการสาหัส
“เฮ้ย เร็ว ๆ โว้ย” ไอ้จอร์จ เพื่อนในกลุ่มตะโกนเรียกปอน “มาช่วยอุ้มไอ้แดงไปโรงพยาบาลเร็ว ๆ”
ไอ้แดงหายใจรวยริน น้ำตาไหลพราก พร่ำเพ้อไม่ได้หยุดระหว่างทางที่ไปโรงพยาบาล สร้างความโศกเศร้าและเคียดแค้นแก่เพื่อน ๆ อย่างมาก
“ไอ้เฮี่ยตู๊” ปอนด่า “คอยดูนะ กูจะเอาคืน”
กลุ่มคนดี
“หมออยู่ไหน” เชียรตะโกน “ช่วยด้วยครับ เพื่อนผมถูกทำร้าย”
“เพื่อนผมเป็นคนดีนะครับ” มืดตะโกนบ้าง ซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่าไอ้มืดตะโกนไปทำไม ใครอยากรู้บ้างวะว่าเพื่อนเป็นคนดี
แพทย์หญิงนลินี แพทย์เวรฉุกเฉินผู้สุดซวย รับอยู่เวรเยินในคืนนี้พอดี รีบเข้ามาตรวจสัญญาณชีพของไอ้แดงคนดีทันที
“ไม่มี pulse ไม่หายใจ ไม่มีอะไรทั้งนั้น” หมอนลินีตะโกน “ขอใส่ tube, เตรียม CPR”
พยาบาลคนนึงเข้าไปที่แขนแดง หาเส้นแทงน้ำเกลือ หมอถือท่อช่วยหายใจเตรียมใส่ พยาบาลอีกคนกระโดดขึ้นบนเตียงคร่อมร่างไอ้แดงปั๊มหัวใจ อีกสองคนลากรถเข็นยาฉุกเฉิน ฯลฯ
....
เวลาผ่านไป การช่วยเหลือไม่สำเร็จ
“หมอเสียใจด้วยนะคะ” หมอนลินีพูดกับกลุ่มคนดี “คนไข้เสียชีวิตก่อนที่จะมาถึงโรงพยาบาลแล้วนะคะ ทางหมอพยายามปั๊มหัวใจแต่ก็ไม่คืนกลับมาค่ะ”
ปอนกระโดดชกหน้าหมอทันที หมอนลินีล้มคว่ำ พนักงานเวรเปลรีบเข้ามากันไม่ให้ถูกซ้ำ เชียรเข้าชกเวรเปล พวกพยาบาลวิ่งหนี เวรเปลและ รปภ. กรูเข้ามา ทั้งหมดตะลุมบอนกันอีก
....
สถานีตำรวจ
“ผมทนไม่ได้ที่หมอเค้าบอกว่า เพื่อนผมตายแล้ว” ปอนให้สัมภาษณ์นักข่าว “เพื่อนผมเป็นคนดี จะตายได้ยังไง ระหว่างทางยังพูดเพ้อเลยว่า กูต้องไม่ตาย กูจะเป็นนายกฯ อยู่เลย หมอ
“คุณก็เลยชกหมอจนล้มคว่ำ ชกผู้หญิงเนี่ยนะ” นักข่าวถามเพิ่มรายละเอียด
“เอ่อ ...” ปอนหน้าเสีย หันไปมองเชียรเพื่อนรัก ไอ้เชียรส่งซิก ขยับปากไม่มีเสียง “โค้ดหนึ่ง”
“อ๋อ” ปอนนึกออก หันไปตอบนักข่าว “ผมรู้เท่าไม่ถึงเมืองกาญจน์ครับ” แล้วยกมือพนม
เมื่อจัดท่าทางได้ตามสูตรแล้ว กลุ่มนักข่าวก็ถ่ายภาพไอ้ปอนพนมมือรัว ๆ
.....
“นี่ดีนะ ตำรวจเค้ายังปล่อยเรา” ปอนพูดที่ห้องพัก หลังกลับจากการสอบสวน
“ก็ต้องแน่อยู่แล้วสิ” เชียรกล่าว “เราบีบน้ำตาตลอด อ้างรู้เท่าไม่ถึงกาญจน์ แล้วไอ้มืดมันก็ออกไปซื้อน้ำปลาให้แม่ตอนตีสามด้วย ทั้งหมดเป็นพวกไอ้แก๊งค์เฮี่ยตู๊ที่มันทำร้ายเราก่อน ถ้าครบสูตรตามนี้ ตำรวจก็ต้องปล่อยอยู่แล้วแหละวะ”
“สงสารไอ้แดงมันนะ มันเป็นคนดี เป็นเพื่อนที่ดีจริง ๆ”
“ใช่ อีหมอ
สรุป ทุกคนรอบข้างแย่หมด มีแต่กลุ่มคนดีครับ ทีทำเฮี่ยอะไรก็ยังเป็นคนดี
.......................... 21 กรกฎาคม 2563
ติดตามเรื่องอื่น ๆ ได้ที่เพจนี้นะครับ ช่วยกดไลก์ กดแชร์ ขอบคุณครับ
https://www.facebook.com/NovelsbyKlaiKraiKaiKaiKai