"ต่อให้วันที่ฟ้า พรากเรา ให้จากกันไกลแสนไกล กลางหัวใจ ฉันยังมีเธอคนเดียว"

ต่อให้วันที่ฟ้าพราก พีท และ วรรณ ให้จากกันไกลแสนไกล แต่กลางหัวใจของทั้งสองคน ก็ยังคงมีแค่กันและกัน คิดถึงกันอยู่ไม่ไปไหน ไม่มองใคร ไม่สนบริบทของสังคม ไม่ว่ายังไงก็ต้องมาเจอกันให้ได้ ต่อให้จะอายุเป็นร้อยปี หรือต่อให้ต้องเปิดสมุดฝากบัญชีกลางวันฝนตกเป็นร้อยครั้ง ก็จะเจอเธอให้ได้

เพราะกลางหัวใจฉันยังมีเธอคนเดียว

"แม้จะอยากเข้าไปข้างในนั้น แต่ต้องเก็บหัวใจ ไว้ในโลกเดิม"

ชัดเจนว่าคุณเพียรหลักเหลนพริ้ง แต่ด้วยหน้าที่ ความรับผิดชอบ และกฎแห่งการเวลา ทำให้จำต้องเก็บหัวใจ ไว้ในยุค 2463 ตัดใจจากรักแรก เก็บมันให้ลึกสุดใจ แต่งงานกับอีกคน เพื่อทำให้ทุกอย่างเป็นในแบบที่มันควรจะเป็น ใช้ชีวิตที่มันควรจะเป็นในแบบนายเพียร ธนาพิทักษ์ ลาแล้วลาลับตลอดไป? (อันนี้โพสก่อนตอนจบ เลยไม่แน่ใจ) ไม่มีการให้คำมั่นสัญญาว่าชั้นจะอายุยืนเป็นร้อยปีเพื่อรอเธอ

------

ไม่รู้มีใครคิดเหมือนผมรึเปล่า

ผมรู้นะว่ามีหลายคนที่อยู่/เคยอยู่ทีม เพียร-วรรณี 

แต่ผมเป็นคนนึงที่ไม่อินเอาซะเลย

อาจจะด้วยแอร์ไทม์ หรือ บททำร้ายรึเปล่าไม่รู้

แต่ผมรู้สึกว่า บทวรรณีมีไว้แค่ให้ไทม์ไลน์ ดำเนินไปแบบที่มันควรจะเป็น เป็นทวดหญิงที่คุณเพียรแต่งด้วย เพราะสบายใจกับเหมาะสม

แต่ที่สุดแล้ว ก็ไม่ได้รักขนาดนั้น (อาจจะไปพัฒนาความรักกันตอนหลังแต่ง)

ถึงจะบอกว่าคุณเพียรมีใจชอบพออยู่แล้วก็เถอะ แต่อยู่ๆก็ปุบปับ แต่งกันเลย ทำดีด้วยเลย มันแบบ ไม่อินอะ ดูไม่ได้พัฒนาความสัมพันธ์กันเลย

เหมือนเป็นการคลุมถุงชนแบบที่โชคชะตากำหนด แต่ดีหน่อยที่เพียรมีใจอยู่แล้วบ้างก็แค่นั้น

ตัววรรณีเองก็ดูไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์อะไรกับพีท หรือ รับรู้ชะตากรรมของเพียรอะไรมากมาย มารู้เรื่องพีทเรื่องเพียรเอาก็ตอนใกล้จบละ

สารภาพว่าฉากที่คุณเธอ ดีใจที่พีทไม่ใช่เพียร และอยากให้เพียรกลับมา จริตนางเหมือนผู้หญิงเห็นแก่ตัวที่อยากให้คนรักกลับมาแค่นั้น คนอื่น (ในที่นี้จริงๆคือเหลนตัวเอง) จะเป็นไงก็เป็นไป คุณเพียรชั้นกลับมาก็พอแล้ว และชั้นเชื่อมั่นว่ายังไงก็ต้องกลับมา

ซึ่งจริงๆตัววรรณี หรือ นักแสดงอาจจะไม่ได้คิดแบบนั้นตอนแสดงหรอก แต่ด้วยแอร์ไทม์ และบทของวรรณีที่มีน้อยนิด จนเราไม่ได้เห็นปฏิสัมพันธ์กับใครเท่าไหร่ มันชวนให้คิดเหมือนกันว่า ในมุมมองของวรรณี พีท ก็มีบทบาทแค่เป็นเพียรตัวปลอมที่รอวันหายไปให้ตัวจริงอันเป็นที่รักของตนกลับมา

ในยุคอดีต มีเพียงแค่ เพียร วรรณ ลุงชด คุณปู่ ที่มีปฏิสัมพันธ์มากพอกับพีท และรู้เรื่องการข้ามเวลาของพีทเพียรเต็มที่

คนพวกนี้มองพีทเป็นคนจริงๆ ที่มีตัวตน มีชีวิตจิตใจ มีความรักต่อพีท (อาจจะเว้นคุณปู่ ที่มองเป็นตัวแทนเพียรมากหน่อย แต่ก็ยังมีเข้าใจบ้างว่าพีทต้องการรื่นเริง ลดความเครียดในการแสดงเป็นเพียร)

ไม่รู้สิ ยิ่งมีฉากทวดเพียรแอบดูรูปเหลนพิงค์ "ทั้งที่แต่งงานไปแล้ว" ยิ่งตอกย้ำว่า แต่วกับวรรณีไปตามหน้าที่ และ "พิงค์ยังเป็นเบอร์ 1 ในใจเสมอ" อยู่ดี ต่อไห้ปากพ่อเพียรจะพูดว่าแต่งเพราะรักก็ตาม

จริงๆตัวละครวรรณี สามารถเล่นได้เยอะมากนะ ถ้าจะเล่น

เพิ่มความสัมพันธ์กับทวดเพียร นอกจากไปเดินแถววัด ไปเที่ยวพระโขนง น่าจะทำให้คนเอาใจช่วยคู่นี้มากกว่านี้

เพิ่มซีนวรรณีพีท ให้วรรณีรู้สึกเหมือนพีทเป็นน้องชาย เป็นลูกหลานของตัวเอง ไม่ใช่เพียรตัวจริง อะไรแบบนี้ก็ได้ มันจะทำให้ได้ได้ฟีล เออ นี่มันทวดหญิงตัวจริง เป็นห่วงลูกหลาน เพียรคู่กับคนนี้แหละ เหมาะแล้ว หน่อย ไหนๆคุณปีย์ก็เคยเกริ่นว่าวรรณีเก่งเรื่องผีสางนางไม้ ถ้าทีมเขียนบทเขียนให้วรรณีมีสัมผัสว่าพีทคือลูกหลาน ไรแบบนี้ จะน่าสนใจกว่ามาก ที่สำคัญยังอาจได้ซีนซึ้งๆด้วย เพราะอย่างที่รู้กันคือวรรณีตายหลังคลอดไม่นาน ขนาดปู่พีทยังจำแม่ตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำ

ถ้าวรรณีได้ซีนดูแลพีทเป็นห่วงพีท เราอาจจะประทับใจว่านี่คือคุณทวดหญิงที่เป็นห่วงลูกหลานจากใจจริง แต่อนิจจา เธอ อายุสั้น อยากให้รีบแต่งกับเพียร แล้วใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้มีความสุขจัง

อะไรประมาณนี้

และถ้าวรรณีมีทั้งหมดที่ว่ามา รวมถึงรู้เรื่องข้ามเวลาแต่ต้นๆ แยกพีท เพียรออก  รับรู้ในชะตากรรมการสลับภพของพีทและเพียร ในเวลาไล่เลี่ยกับวรรณ 

วรรณีน่าจะให้ความรู้สึก เป็นตัวละครหลักที่น่าเอาใจช่วย พอกับ วรรณและพิงค์เลยก็ได้!

ถ้าเป็นแบบนั้นซีนที่เชื่อว่าเพียรจะกลับมา จะดูทรงพลังมากกว่านี้ มากกว่าให้ความรู้สึกเหมือนตัวประกอบแย่งซีนนางเอกอะนะ

สุดท้ายนี้ 

จริงๆวรรณีไม่ได้ผิดเลยนะ

แต่แอร์ไทม์มันไปอยู่กับพวก อคดก, นิกร, เจ้าสัว, ชวิน มากเกินไปแค่นั้นเอง (ของนายชาญฉลาด กำลังดี นานๆโผล่ที)

ถ้าเธอได้แอร์ไทม์มากกว่านี้ น่าจะทำให้คนอินได้มากขึ้น ไม่โดน วรรณ พิงค์ ทิ้งห่างด้านความนิยมขนาดนี้