รักแหละ ก็เหมือนเราเคยมีแฟนแล้วต้องเลิกกันหรือต้องพรากจากกันไปไหม เคยรักใครแล้วไม่สมหวังไหม
แต่รักแล้วก็ไม่ได้หมายความว่าต้องสมหวัง ต้องได้ครองคู่กัน ทวดไม่พูดคำว่ารักคิดว่าคงไม่อยากผูกมัดพิงค์ไว้
แล้วเราคิดว่าคนอย่างทวดเพียรยังไงก็ต้องรักวรรณีหลังแต่งงาน ก็ไม่ได้หมายความว่าทวดเป็นคนโลเล 2 ใจเลย
ก็ในเมื่อรักแรกมันเป็นไปไม่ได้แล้ว ก็ต้องตัดใจ มูฟออน ชีวิตทวดก็ต้องดำเนินต่อไป มีความสุขกับคู่ชีวิตคนปัจจุบัน
คงไม่มีใครจมปลักอยู่กับรักแรกที่เป็นไปไม่ได้ไปจนตาย เก็บพิงค์ไว้ในใจเป็นความทรงจำไว้คิดถึงก็สวยงามมากแล้ว

วรรณี = ปัจจุบันของทวดเพียร
พิงค์ = อดีตที่เป็นไปไม่ได้แล้ว

ถ้าจบได้แบบนี้จะเรียลมาก เหมือนชีวิตคนจริงๆ ทั่วไปแหละ แทบทุกคนจะต้องเคยมีรักแรกที่เก็บไว้ลึกสุดใจ
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่รักแฟนหรือคู่ชีวิตคนปัจจุบันของเรานี่จริงไหม คนปัจจุบันเราก็รักมากเช่นกัน

แต่ไม่แน่อาจจบ happy ending เพียรกลับชาติมาเกิดใหม่ก็ได้
แต่เรื่องนี้ก็จะกลายเป็นละครดาดๆ ทั่วไปเลยที่จบแบบสูตรสำเร็จ