คือตอนนี้เรามาเรียนต่างจังหวัด เป็นหอในห้ามทำอาหารเอง คืออยู่นี้อะไรก็ต้องซื้อ เราให้แม่ส่งให้อาทิตย์ละ1000 มันมากไปรึเปล่าคะ ตอนนี้คืออาทิตย์กว่าแล้ว แม่บอกจะโอนๆแต่ไม่โอนสักที เงินที่มีก็จะหมดแล้ว จะยืมเพื่อนก็ไม่กล้า จะทวงแม่ก็ไม่กล้า รู้ว่าแม่ทำงานหนักเพื่อหาเงินเลยไม่กล้าพูดขออะไรมาก คือทำใจแล้วว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ ทุกวันนี้ก็พยายามเซฟเงิน บางวันกินข้าวมือเดียว เพื่อนกินก็นั่งมองเพื่อนแล้วบอกไม่หิว ยังดีที่มีขนมของรุ่นพี่ที่ให้น้องวันที่รับเข้าสายรหัส พอประทังเวลาหิวๆ หรือไม่ก็กดน้ำมากิน อยู่ที่นี่อะไรก็ต้องจ่าย ข้าวมื้อละ30 ตกวันละ100บาทไปแล้ว ค่าห้องเก็บเดือนละ200 ไหนจะค่าเสื้อรุ่น เก็บเงินเข้าสายรหัสอีก ค่าชีสก็ต้องจ่าย ค่าหนังสือ เยอะแยะไปหมด เราก็ไม่ได้ขอแม่เพิ่ม เอาที่มันเหลือๆจ่าย พอเจอแบบนี้บางครั้งก็ต้องผิดทำพูดเพื่อน ว่าจะจ่ายพรุ่งนี้เพราะแม่บอกจะโอนให้ สุดท้ายแม่ไม่โอน เราก็ไม่ได้จ่าย ไม่กล้ามองหน้าเพื่อนเลย ตอนนี้ไม่กล้าพูดอะไรกับแม่ รู้สึกท้อแท้มาก เราควรทำยังไงดี