เฮฟวี่ โรเตชั่น MV ภาค BNK48 ออกมาได้ซักพักแล้ว เสียงวิจารณ์ค่อนข้างจะแตกแขนงออกไปพอสมควร
ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องโทนสีกับช่วงเวลาออกอากาศของเมมเบอร์ อันหลังผมยังไม่พูดถึงในที่นี้

โทนสีย้อมๆ แบบซิเนมาติกที่ใช้นี้ น่าจะเป็นตัวสำคัญที่แบ่งคนออกเป็น ฝ่ายที่ชอบกะไม่ชอบไปเลย
คนที่ชอบก็จะเป็นสายอาร์ตๆ หน่อย ชอบสีสันแปลกๆ แบบไม่ธรรมดา
คนที่ไม่ชอบคือเขาตีความจากเนื้อหาและอารมณ์ของเพลง ว่าก็ต้องสดใส แจ๊ดๆ เข้ากัน

ส่วนตัวผมรู้สึกประทับใจกับซีน "เปียโนซึมเศร้า" ท้าย MV มากๆ
ซึ่ง 5555 เป็นส่วนที่โดนด่าเยอะเหมือนกันนะ รู้สึกว่าผู้กำกับกล้าหาญที่ใส่มา  contrast กับตีมเพลงซะขนาดนี้



ความรู้สึกที่มีต่อฉากนี้คือ อารมณ์ที่ผสมปนเปจนบอกไม่ถูก
เพราะมันมีกลิ่นความเศร้า เมื่อเรื่องราวเดินมาถึงปลายทาง
สิ้นสุดภารกิจ การจากลา การสิ้นสุด
แต่ก็เป็นการจบลงอย่างสวยงาม บรรลุลงอย่างสมบูรณ์
เป็นความเศร้าที่ปนความรู้สึกยินดีอย่างแปลกประหลาด

สีของวานิลล่าสกาย ดอกหญ้า
เสียงของเปียโนที่ละมุน และกลุ่มเมมเบอร์ที่ยินดี
เป็นภาพและเสียงที่เข้ากันและสวยงามจริงๆ



ดูแล้วถึงถึง final scene ของ Interstellar
ที่ ด๊อกเตอร์แบรนด์ กำลังตั้งรกรากแห่งใหม่ให้กับมนุษย์ชาติ
ด้วยความซึมเศร้าเหงาและโดดเดี่ยวอย่างน่ากลัว
แต่ก็ได้ทำเพื่อดำรงเผ่าพันธุ์ของมนุษยชาติได้สำเร็จ



อื่ม เหตุผลนึงที่ผมรู้สึกว่าเป็นฉากที่ดึงดูดมากๆ
คือดูแล้วคิดไปว่า เราไม่อยากให้สิ่งเหล่านี้สิ้นสุดลง
วง เมมเบอร์ แฟนคลับ และเรื่องราวต่างๆ มากมาย
ถึงจะสิ้นสุดลงอย่างงดงาม ก็ยังไม่อยากให้มันจบลงอยู่ดี