ผมตกงานจากโควิดเมื่อต้นปี 63 หลังจากนั้นแม่ก็ให้กลับบ้านมาอยู่ด้วย แต่ตั้งแต่อยู่ด้วยกันจวบจนปัจจุบันรู้สึกว่าแม่เปลี่ยนไปมาก หรือเพราะผมห่างจากเค้าร่วม 8-9 ปี จากแต่ก่อนเป็นคนมีเหตุผล ไม่ใช้อารมณ์นำ ด้วยความที่หนี้สินค่อนข้างเยอะ หรืออะไรก็ตามแต่ ผมนั้นซึ่งรู้สถานะตัวเองดี จึงไม่เคยขอเงินเขาเลยแม้แต่บาทเดียว ยกเว้นเขาจะให้เอง ตัวผมนั้นกลับมาไม่มีงานทำ ช่วยอะไรแม่ได้ก็ช่วยไป ด้วยความที่ผมเป็นคนไม่ค่อยสุงสิงกับคน แม่จะคิดว่าผมเป็นคนหยิ่งอยู่เสมอ และมักแซะ แขวะอยู่ตลอด บางทีก็บ่นเหนื่อย ประมาณว่าลูกมาเกาะ ซึ่งก็ได้มีทะเลาะกันไปบ่อยครั้ง เจตนาเราไม่คิดจะเกาะเขาอยู่เลย แต่เราไม่มีทางเลือกไปจริงๆ เงินสักบาทก็ไม่มี เรามีความคิดว่า ถ้าเขาอยากให้เขาก็ให้เอง ส่วนตัวผมคิดว่า ควรจะทำอย่างไรกับชีวิตต่อจากนี้ดีครับ ?