เราขอแนะนำเรื่องความรักของเราคร่าวๆนะคะ
คือเราอายุ18 เรียนจบม.6แล้ว ช่วงสิ้นปีที่แล้วเราเลิกกับเเฟนคนก่อนยอมรับว่าผิหวังมาก จากเดิมก็ไม่เคยสมหวังอยู่เเล้วยิ่งซ้ำแผลเดิมเข้าไปเรื่อยๆ จนเราปิดใจแบบไม่คุยกับใครตลอด4เดือน แต่ก็มีทักมาบ้างแต่เราไม่เคยสนใจพอมาถึงช่วงเดือนเมษาของปีนี้มีผู้ชายคนนึงเข้ามาในชีวิตเรา รูปโปรไฟล์ก็เห็นเเค่ดวงตาเราก็ลองคุยดู รู้สึกถูกชะตาแปลกๆก่อน**ขอเเทนว่าโฟ**
โฟเข้ามาคุยกับเรา ตอนเเรกเราคิดว่ามันต้องเหมือนกับคนก่อนๆ เราคุยกับเขาน้อยมาก แบบถามคำตอบคำแล้วเขาก็เล่าเรื่องแฟนเก่าเขาให้ฟัง เขาเคยมีแฟนมาแค่คนเดียวแล้วโดนนอกใจ
เราก็ฟังช่วงเเรกๆเขาเล่าให้เราฟังทุกอย่างพอฟังแล้วแบบ โห!! มีคนเคยผิดหวังกับความรักหนักพอๆกับเราขนาดนี้ เรายอมรับช่วงคุยกับโฟแรกๆเรายังไม่ลืมแฟนเก่า ตอนนั้นคือใจโลเลมาก จะเอายังไงต่อดีกลับไปหาคนเก่าหรือจะเปิดใจคุยกับคนใหม่ หลังจากนั้นเราก็ทักไป
คุยกับเเฟนเก่าถามเรื่องที่ค้างคาใจให้เคลียร์ทุกเรื่อง แฟนเก่าเราเป็นคนที่ไม่ค่อยเเสดงออกง้อคนไม่เก่ง เวลาโกรธหรือไม่พอใจเขาจะอยู่เงียบๆคนเดียวเเล้วหายเอง เลยลองกลับมาคุยกับคนเก่าอีกครั้ง แต่เราก็บอกโฟทุกอย่างว่าขอเคลียร์ใจตัวเองก่อนนะ เขารอเรา เขายอมรับการตัดสินใจของเราแต่ครั้งนั้นเราทำผู้ชายคนนั้นร้องไห้แบบหนัก หลังจากที่เราคุยกับแฟนเก่าซักพักเราเริ่มรู้สึกแล้วว่ามันแก้ไม่ได้ นิสัยเขากับเรายังเป็นอยู่อย่างเดิมถ้ากลับมาก็ต้องเป็นเเบบเดิม หลังจากนั้นเราเริ่มรู้สึกว่ามันมีอะไรขาดหาย เราเลยกลับมาคุยกับโฟเขาก็พร้อมรับเราเสมอถึงเราจะใจโลเล จากนั้นเราก็คบกัน
#ตัดมาตอนคบกัน
โฟมาเติมเต็มทุกอย่างในชีวิตเราเขาไม่กินเหล้า ไม่ดูดบุหรี่ ไม่เจ้าชู้ ช่วงแรกๆโฟบอกให้เราบอกพ่อกับแม่ว่ามีแฟนแล้ว แต่เรากลัวพ่อมากเพราะพ่อจะดุ และช่วงนั้นตาก็ไม่สบายต้องไปนอนโรงบาลหลายวัน แม่กับพ่อก็มีปัญหากันเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เราเลยไม่ได้บอกท่านเพราะกลัวท่านเครียดปกติเราจะอยู่เเต่บ้านพ่อกับเเม่หวงเรามาก โฟก็เอาใจใส่เสมอต้นเสมอปลายมีมาหากันบ้างซื้อขนมอะไรมาให้แต่ก็แอบๆมาเจอกันแถวข้างบ้าน ฐานะทางบ้านของโฟไม่ดีเท่าไหร่ แต่ก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับเรา คบกันมาเรื่อยๆจนถึงเดือนที่2โฟต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัดอาทิตย์1 พอกลับมาเราก็แอบไปหาโฟ มันคิดถึงมากๆ แต่แม่จับได้เป็นเรื่องมาเลย ช่วงนั้นพ่อไปทำงานต่างจังหวัดพอดี แม่(แม่เลี้ยง)เลยโทรบอกพ่อ
พอเรื่องมันเกิดตอนเช้าเราก็ขอโทษแม่แล้วโฟก็มาคุยกับเเม่มาขอโทษแม่ที่พาเราไปโดยที่ไม่ได้บอก จากนั้นพ่อก็กลับบ้านเลยโฟก็คุยกับพ่อ พ่อบอกให้เอาผู้ใหญ่มาคุย แต่พ่อกับเเม่โฟอยู่ต่างจังหวัดทำงานเลยมาไม่ได้ หลังจากนั้นแม่กับตาก็กลับบ้านเราต้องอยู่บ้านคนเดียวแม่เลยบอกให็โฟมาอยู่เป็นเพื่อน มานอนด้วยก็ได้แม่ไม่ว่าเพราะเราโตแล้วแม่บอกแบบนี้และแม่บอกอีกว่าคุยกับพ่อให้แล้ว ช่วงที่เเม่กับตากลับบ้านแม่เคยทะเลาะกับพ่ออยู่เเล้วเลยทำให้เเม่เลิกกับพ่อ วันนั้นเราพยายามไม่ร้องไห้แต่โฟก็บอกอยากร้องก็ร้องมาเลยแล้วก็กอดเราจนหลับ ซักอาทิตย์นึงพ่อก็กลับละก็คุยกับโฟเรื่องเดิมอีกแต่พ่อกับเเม่โฟก็มาไม่ได้ทางพ่อเราก็คิดว่าฝ่ายชายไม่จริงจังไปแล้ว แต่โฟก็ให้เเม่โทรมาคุย เราชอบชวนโฟมากินข้าวที่บ้านบ่อยๆ จนพ่อรู้สึกไม่ชอบช่วงนั้น
โควิดก็ยังหางานกันไม่ได้ จนรู้สึกกดดันพยายามไปหางานด้วยกันทุกที่ทั้งในเน็ตต่างๆ เดินถาม เราได้งานเซเว่นแต่ไกลจากบ้านประมาน12กิโล
ที่บ้านเราไม่มีรถมอไซต์โฟก็ไปรับไปส่งแต่เป็นรถของน้า จนพอเราทำงานหลังจากกลับโฟก็นวดให้เราซักเสื้อให้ แต่เราทำได้เเค่สามวันปัญหามันก็มาอีกแล้ว
**ตอนเเรกที่คุยกันก่อนเริ่มงานพ่อบอกจะออกรถมอไซต์ให้เราสิ้นเดือนเพราะโฟต้องไปทำงานที่บ้านต่างจังหวัดแต่ไปก่อนสิ้นเดือนแล้วโฟบอกจะให้เพื่อนมารับ-ส่งเราระหว่างรอพ่อออกรถให้ แต่พอเราบอกพ่อ พ่อก็บอกไม่ต้องทำงานค่ากินมันพอๆกับค่าเเรง (ค่าเเรงทดลองงานวันละ350 เราเอาไปที่ทำงานวันละ100) แล้วพูดทำนองว่ากลัวคนอื่นมองว่าลูกสาวบ้านนี้ไปกับผู้ชายไม่เลือกหน้า อย่าทำให้พ่อต้องอายไปมากกว่านี้เลย เราแบบนั่งฟังเเล้วจะร้องไห้เลยตอนนั้น แล้วบอกให้เราอยู่บ้านทำความสะอาดบ้านดูแลบ้านให้ดี ไม่ต้องไปไหนแล้วเลิกยุ่งกับโฟ พอพ่อได้งานใหญ่ๆพ่อตะส่งเราเรียนต่อ (พ่อทำรับเหมาเฟอร์นิเจอร์)
เราไม่อยากคิดต่อไปในอนาคตเลยถ้าเราเรียนต่อจริงๆแล้วเลิกยุ่งกับโฟจริงๆเราจะมีอิสระภาพในการใช้ชีวิตได้มากน้อยเเค่ไหน เราเข้าใจว่าพ่อหวังดีนะแต่บางเรื่องพ่อไม่ถามความรู้สึกเราสักคำพ่อกลัวคนอื่นมองเราไม่ดีมองพ่อไม่ดีกลัวอายคนอื่นเขาแต่ไอ่คนอื่นก็ไม่ได้มาทำงานหาต้งค์ให้เราใช้ ทำไมพ่อไม่มองความรู้สึกของเราบ้าง
แต่เราก็บอกโฟเรื่องที่พ่อบอกให้เลิกยุ่ง เราก็ถามจะทำยังไงดี ตอนเเรกก่อนหน้านี้เขาก็เริ่มเหนื่อยบ้างเเล้ว แต่เราทั้งคู่ก็อดทน นับวันยิ่งเจอปัญหามากขึ้นยิ่งทำให้เรารักกันมากขึ้น แต่ปัญหานี้มันหนักจริงๆ เราก็กลัวเขาถอดใจกลัวเขาทิ้งเราแต่คำตอบมันกลับทำให้เรารู้ว่าเราเลือกที่จะเปิดใจให้ไม่ผิดคน แต่เขาก็ไม่ได้รั้งให้เราไม่ไปเจออนาคตดีๆ หรือคนดีๆ แต่เราจะไม่ทิ้งคนที่อยู่กับเราทุกช่วงเวลาที่เราเจ็บปวดทุกเรื่องที่ผิดหวังคนนี้เเน่นอน ถึงเขาจะไม่ได้รวยเหมือนที่พ่อกับเเม่เราคาดหวัง แต่เราเชื่อว่าสักวันพ่อจะเห็นความดีความพยายามของเขาแบบที่เราเห็นบ้าง เราเลยจะคบกันต่อแบบไม่ให้พ่อรู้ รอเวลาเขาเก็บเงินสักพักแล้วมาทำในสิ่งที่มันผิดตั้งเเต่เเรกให้ถูกต้อง
เราไม่ชอบรอแต่เราจะตั้งใจรอ [:
#พอถึงวันที่เขามีพ่อยังจะใจอ่อนอยู่บ้างมั้ยแล้วที่เราทั้งสองคนพยายามช่วยกันมาตลอดตั้งใจรอกันมาตลอดจะสมหวังมั้ย. #ขอให้ความรักที่มีอุปสรรคมากมายของเราสมหวังซักที
เราจะรอแกนะ.
: รอไหวอยู่เเล้ว
: ถ้าเทอรอไหวเค้าก็รอไหว
พ่อเราไม่ชอบแฟนทำยังไงดี ?
คือเราอายุ18 เรียนจบม.6แล้ว ช่วงสิ้นปีที่แล้วเราเลิกกับเเฟนคนก่อนยอมรับว่าผิหวังมาก จากเดิมก็ไม่เคยสมหวังอยู่เเล้วยิ่งซ้ำแผลเดิมเข้าไปเรื่อยๆ จนเราปิดใจแบบไม่คุยกับใครตลอด4เดือน แต่ก็มีทักมาบ้างแต่เราไม่เคยสนใจพอมาถึงช่วงเดือนเมษาของปีนี้มีผู้ชายคนนึงเข้ามาในชีวิตเรา รูปโปรไฟล์ก็เห็นเเค่ดวงตาเราก็ลองคุยดู รู้สึกถูกชะตาแปลกๆก่อน**ขอเเทนว่าโฟ**
โฟเข้ามาคุยกับเรา ตอนเเรกเราคิดว่ามันต้องเหมือนกับคนก่อนๆ เราคุยกับเขาน้อยมาก แบบถามคำตอบคำแล้วเขาก็เล่าเรื่องแฟนเก่าเขาให้ฟัง เขาเคยมีแฟนมาแค่คนเดียวแล้วโดนนอกใจ
เราก็ฟังช่วงเเรกๆเขาเล่าให้เราฟังทุกอย่างพอฟังแล้วแบบ โห!! มีคนเคยผิดหวังกับความรักหนักพอๆกับเราขนาดนี้ เรายอมรับช่วงคุยกับโฟแรกๆเรายังไม่ลืมแฟนเก่า ตอนนั้นคือใจโลเลมาก จะเอายังไงต่อดีกลับไปหาคนเก่าหรือจะเปิดใจคุยกับคนใหม่ หลังจากนั้นเราก็ทักไป
คุยกับเเฟนเก่าถามเรื่องที่ค้างคาใจให้เคลียร์ทุกเรื่อง แฟนเก่าเราเป็นคนที่ไม่ค่อยเเสดงออกง้อคนไม่เก่ง เวลาโกรธหรือไม่พอใจเขาจะอยู่เงียบๆคนเดียวเเล้วหายเอง เลยลองกลับมาคุยกับคนเก่าอีกครั้ง แต่เราก็บอกโฟทุกอย่างว่าขอเคลียร์ใจตัวเองก่อนนะ เขารอเรา เขายอมรับการตัดสินใจของเราแต่ครั้งนั้นเราทำผู้ชายคนนั้นร้องไห้แบบหนัก หลังจากที่เราคุยกับแฟนเก่าซักพักเราเริ่มรู้สึกแล้วว่ามันแก้ไม่ได้ นิสัยเขากับเรายังเป็นอยู่อย่างเดิมถ้ากลับมาก็ต้องเป็นเเบบเดิม หลังจากนั้นเราเริ่มรู้สึกว่ามันมีอะไรขาดหาย เราเลยกลับมาคุยกับโฟเขาก็พร้อมรับเราเสมอถึงเราจะใจโลเล จากนั้นเราก็คบกัน
#ตัดมาตอนคบกัน
โฟมาเติมเต็มทุกอย่างในชีวิตเราเขาไม่กินเหล้า ไม่ดูดบุหรี่ ไม่เจ้าชู้ ช่วงแรกๆโฟบอกให้เราบอกพ่อกับแม่ว่ามีแฟนแล้ว แต่เรากลัวพ่อมากเพราะพ่อจะดุ และช่วงนั้นตาก็ไม่สบายต้องไปนอนโรงบาลหลายวัน แม่กับพ่อก็มีปัญหากันเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เราเลยไม่ได้บอกท่านเพราะกลัวท่านเครียดปกติเราจะอยู่เเต่บ้านพ่อกับเเม่หวงเรามาก โฟก็เอาใจใส่เสมอต้นเสมอปลายมีมาหากันบ้างซื้อขนมอะไรมาให้แต่ก็แอบๆมาเจอกันแถวข้างบ้าน ฐานะทางบ้านของโฟไม่ดีเท่าไหร่ แต่ก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับเรา คบกันมาเรื่อยๆจนถึงเดือนที่2โฟต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัดอาทิตย์1 พอกลับมาเราก็แอบไปหาโฟ มันคิดถึงมากๆ แต่แม่จับได้เป็นเรื่องมาเลย ช่วงนั้นพ่อไปทำงานต่างจังหวัดพอดี แม่(แม่เลี้ยง)เลยโทรบอกพ่อ
พอเรื่องมันเกิดตอนเช้าเราก็ขอโทษแม่แล้วโฟก็มาคุยกับเเม่มาขอโทษแม่ที่พาเราไปโดยที่ไม่ได้บอก จากนั้นพ่อก็กลับบ้านเลยโฟก็คุยกับพ่อ พ่อบอกให้เอาผู้ใหญ่มาคุย แต่พ่อกับเเม่โฟอยู่ต่างจังหวัดทำงานเลยมาไม่ได้ หลังจากนั้นแม่กับตาก็กลับบ้านเราต้องอยู่บ้านคนเดียวแม่เลยบอกให็โฟมาอยู่เป็นเพื่อน มานอนด้วยก็ได้แม่ไม่ว่าเพราะเราโตแล้วแม่บอกแบบนี้และแม่บอกอีกว่าคุยกับพ่อให้แล้ว ช่วงที่เเม่กับตากลับบ้านแม่เคยทะเลาะกับพ่ออยู่เเล้วเลยทำให้เเม่เลิกกับพ่อ วันนั้นเราพยายามไม่ร้องไห้แต่โฟก็บอกอยากร้องก็ร้องมาเลยแล้วก็กอดเราจนหลับ ซักอาทิตย์นึงพ่อก็กลับละก็คุยกับโฟเรื่องเดิมอีกแต่พ่อกับเเม่โฟก็มาไม่ได้ทางพ่อเราก็คิดว่าฝ่ายชายไม่จริงจังไปแล้ว แต่โฟก็ให้เเม่โทรมาคุย เราชอบชวนโฟมากินข้าวที่บ้านบ่อยๆ จนพ่อรู้สึกไม่ชอบช่วงนั้น
โควิดก็ยังหางานกันไม่ได้ จนรู้สึกกดดันพยายามไปหางานด้วยกันทุกที่ทั้งในเน็ตต่างๆ เดินถาม เราได้งานเซเว่นแต่ไกลจากบ้านประมาน12กิโล
ที่บ้านเราไม่มีรถมอไซต์โฟก็ไปรับไปส่งแต่เป็นรถของน้า จนพอเราทำงานหลังจากกลับโฟก็นวดให้เราซักเสื้อให้ แต่เราทำได้เเค่สามวันปัญหามันก็มาอีกแล้ว
**ตอนเเรกที่คุยกันก่อนเริ่มงานพ่อบอกจะออกรถมอไซต์ให้เราสิ้นเดือนเพราะโฟต้องไปทำงานที่บ้านต่างจังหวัดแต่ไปก่อนสิ้นเดือนแล้วโฟบอกจะให้เพื่อนมารับ-ส่งเราระหว่างรอพ่อออกรถให้ แต่พอเราบอกพ่อ พ่อก็บอกไม่ต้องทำงานค่ากินมันพอๆกับค่าเเรง (ค่าเเรงทดลองงานวันละ350 เราเอาไปที่ทำงานวันละ100) แล้วพูดทำนองว่ากลัวคนอื่นมองว่าลูกสาวบ้านนี้ไปกับผู้ชายไม่เลือกหน้า อย่าทำให้พ่อต้องอายไปมากกว่านี้เลย เราแบบนั่งฟังเเล้วจะร้องไห้เลยตอนนั้น แล้วบอกให้เราอยู่บ้านทำความสะอาดบ้านดูแลบ้านให้ดี ไม่ต้องไปไหนแล้วเลิกยุ่งกับโฟ พอพ่อได้งานใหญ่ๆพ่อตะส่งเราเรียนต่อ (พ่อทำรับเหมาเฟอร์นิเจอร์)
เราไม่อยากคิดต่อไปในอนาคตเลยถ้าเราเรียนต่อจริงๆแล้วเลิกยุ่งกับโฟจริงๆเราจะมีอิสระภาพในการใช้ชีวิตได้มากน้อยเเค่ไหน เราเข้าใจว่าพ่อหวังดีนะแต่บางเรื่องพ่อไม่ถามความรู้สึกเราสักคำพ่อกลัวคนอื่นมองเราไม่ดีมองพ่อไม่ดีกลัวอายคนอื่นเขาแต่ไอ่คนอื่นก็ไม่ได้มาทำงานหาต้งค์ให้เราใช้ ทำไมพ่อไม่มองความรู้สึกของเราบ้าง
แต่เราก็บอกโฟเรื่องที่พ่อบอกให้เลิกยุ่ง เราก็ถามจะทำยังไงดี ตอนเเรกก่อนหน้านี้เขาก็เริ่มเหนื่อยบ้างเเล้ว แต่เราทั้งคู่ก็อดทน นับวันยิ่งเจอปัญหามากขึ้นยิ่งทำให้เรารักกันมากขึ้น แต่ปัญหานี้มันหนักจริงๆ เราก็กลัวเขาถอดใจกลัวเขาทิ้งเราแต่คำตอบมันกลับทำให้เรารู้ว่าเราเลือกที่จะเปิดใจให้ไม่ผิดคน แต่เขาก็ไม่ได้รั้งให้เราไม่ไปเจออนาคตดีๆ หรือคนดีๆ แต่เราจะไม่ทิ้งคนที่อยู่กับเราทุกช่วงเวลาที่เราเจ็บปวดทุกเรื่องที่ผิดหวังคนนี้เเน่นอน ถึงเขาจะไม่ได้รวยเหมือนที่พ่อกับเเม่เราคาดหวัง แต่เราเชื่อว่าสักวันพ่อจะเห็นความดีความพยายามของเขาแบบที่เราเห็นบ้าง เราเลยจะคบกันต่อแบบไม่ให้พ่อรู้ รอเวลาเขาเก็บเงินสักพักแล้วมาทำในสิ่งที่มันผิดตั้งเเต่เเรกให้ถูกต้อง
เราไม่ชอบรอแต่เราจะตั้งใจรอ [:
#พอถึงวันที่เขามีพ่อยังจะใจอ่อนอยู่บ้างมั้ยแล้วที่เราทั้งสองคนพยายามช่วยกันมาตลอดตั้งใจรอกันมาตลอดจะสมหวังมั้ย. #ขอให้ความรักที่มีอุปสรรคมากมายของเราสมหวังซักที
เราจะรอแกนะ.
: รอไหวอยู่เเล้ว
: ถ้าเทอรอไหวเค้าก็รอไหว