เราเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่เลิกกัน แม่เป็นคนเลี้ยงเราเป็นหลัก
ที่ผ่านมา แม่ไม่ค่อยยอมปล่อยให้เราทำอะไรเอง เพราะคิดแต่ว่าเราทำไม่ได้ หรือทำไม่ดี
แม่มาสั่งเราทุกอย่าง ตั้งแต่เรื่องการแต่งตัว ก็ต้องแต่งเเบบที่แม่กำหนด ถ้าไม่ทำ ก็จะโดนวิจารณ์หนัก
ตลอดจนเรื่องการคบเพื่อน แม่ก็มายุ่งกับเพื่อนเราทุกคน เราคุยอะไรทำอะไรกับเพื่อนคนไหน แม่ก็ต้องรับรู้หมด
เคยมีแฟน แต่แม่ขอไปด้วยตลอดตอนที่เราไปกินข้าวไปเที่ยวกับแฟน จนแฟนทนไม่ไหว ขอเลิก
จะคุยอะไรติดต่อกับใครแม่ก็จะสั่งว่าเราต้องพูดอะไร ถ้าไม่เป็นไปตามนั้น เราก็จะโดนบ่นโดนด่า
เรื่องหางานพิเศษให้ทำ แม่ก็หาข้อมูลมาป้อนให้เราโทรไปสมัครงานเยอะแยะไปหมด จนไม่มีเวลาให้หัวว่าง
(จริงๆแล้วเราก็ไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินขนาดนั้น) 
จนเราทนไม่ไหว เราก็บอกให้แม่หยุดหา แม่ก็โทรไปบอกคนที่รับเราทำงานว่าห้ามรับเรา เพราะครอบครัวไม่อนุญาต
เงินเดือนที่เราได้มาแม่ก็เอาไปบริหารเองทั้งหมด เพราะไม่ไว้ใจกลัวเราใช้หมด เลยปล่อยให้เราใช้ทีละนิด

ตอนนี้เรารู้สึกว่าไม่ไหวแล้วจริงๆ รู้สึกใจพังมาก เคยบอกแม่ตรงๆด้วยเหตุผลแต่แม่ไม่เคยรับฟัง
แม่ก็ทวงบุญคุณบ้าง ถือมีดมาจะฆ่าตัวตาย กรี๊ดตอนขับรถแบบคนเสียสติจะขับรถชนให้ตายบ้าง 

เราควรจะทำตัวยังไงดีถ้าเราอยากมีชีวิตเป็นของตัวเอง อยากมีความสุข 
ทุกวันนี้เรากลายเป็นคนเครียด ขี้กังวล กลัวโดนวิจารณ์ ไม่มั่นใจ ทำอะไรเงอะงะ