ยืมกระทู้ของน้องสาวเพื่อนมานะคะ 
สวัสดีคะ กะทู้นี้คือกะทู้แรกค่ะ ผิดพลาดตรงไหนขอโทษด้วยนะคะ
เริ่มเรื่องเลยนะคะ ย้อนกลับไปตอน ม.1คะ 
ตอนนั้นเราสอบเข้าโรงเรียนสตรีประจำจังหวัดได้ คะ แล้วเราก็ชอบพี่ ม.2 
เราเป็นคนที่ขี้เหล่มาก คือไม่สวยเลย  แต่ตอนนั้นเราเปนคนมั่นใจมากนะคะ ต่อให้เราไม่สวยเราก็มั่นใจคะ  เราชอบพี่ม.2คะ ตอนนั้นโทรไปหาพี่แกทุกวัน 
ส่อง Hi5 พี่แกทุกวัน เพราะความมั่นใจไงคะว่าตอนนั้นพี่เค้าน่าจะชอบกลับ
แต่ไม่เลย แถมโดนพวกพี่เค้าล้อว่าน้องหน้ากบ ตอนแรกเราก็ขำๆนะคะเพราะตอนนั้นยังมั่นหน้าอยู่  แต่สิ่งที่ทำให้เราพีคคือ เราโทรไปแล้วมีคนมาบอกเราว่าพี่แกตั้งเบอเราชื่อว่าน้องหน้ากบ แล้วเค้าก็หัวเราะกัน เราก็เลยมาทบทวนแ้วถามตัวเองว่าทำไมวะ ไม่สวยแล้วไม่มีสิทธิ์ชอบเลยหรอ แล้วหลังจากนั้นเราพยายามเปลี่ยนตัวเองคะ แต่ก็ไม่สวยนะคะ แล้วเราก็เริ่มสร้างตัวตนขึ้นเลยคะ คุยกับคนในโซเชียลแบบไม่เห็นหน้ากัน เพราะกลัวค่ะกลัวว่าจะเหมือนเดิม กลัวว่าเค้าจะว่าเราเปนกบ  จนถึงตอนนี้เราก็ยังเป็นแบบนี้คะ เวลาใครมาจีบปฏิเสธทันทีคะเพราะเราไม่สวยเรากลัวเค้าจะว่าเราอีกเพราะคนอย่างเราไม่มีใครชอบอย่างที่พี่เค้าเคยพูดไว้ละคะ แต่ถ้าคนในโซเชียลคุยได้คะเปนเดือนเป็นปีก็ได้ค่ะ
แล้วเวลาผู้ชายแซวหรืออะไรเราก็จะพุดในใจว่าจะแซวทำไม ทำไมไม่มองผ่านไปเลย เรากลัวที่จะเข้าใกล้คนที่ไม่รุ้จัก  คือเราต้องหาคนไปเป็นเพื่อน
หรือบางทีตอนไปถามงานพี่ที่ไม่รุ้จักเราจะเรียกชื่อผิดหรือลืมงานที่จะถามพี่เค้าเลยคะ  เพราะเรากลัวเราเลยเป็นแบบนั้นคะ  
บุคลิกเราเปนคนที่ติ๊งต๊องคะ คือออกจะเอ๋อๆหน่อย  บางทีก็ขี้ลืมขนาดคนเรียกกันทุกวันยังลืมชื่อเลยคะเพราะเวลาอยุต่อหน้าคนอื่นเราจะทำเหมือนไม่เป็นอะไร  แต่เวลาอยุคนเดียวบางครั้งก็ร้องไห้คนเดียว คะ 

*อยากขอวิธีที่จะเลิกนิสัยขี้กลัวอะคะ  เราไม่อยากเป็นแบบนี้แล้วคะเรากลัวการที่มีคนมาจีบหรือแซวอะคะ พอจะมีวิธีแก้ไหมคะ เพราะตอนนี้เหมือนมันจะเริ่มหนักขึ้นทุกวันละคะ วันนี้มีคนมาขอเบอร์ยังบอกเค้าเลยคะว่าไม่มีโทรศัพท์ **

*แท็กผิดห้องต้องขอโทษด้วยนะคะ*