เราอยู่ม.3 แต่กับไม่เคยได้รับความไว้วางใจจากครอบครัว เราทำนู้นทำนี่เขาก็ไม่เชื่อ เขาหาว่าโกหก เวลาป่วยก็หาว่าแกล้ง อยากจะทำอะไรตามใจตัวเองก็ไม่ได้ พออธิบายก็หาว่าเถียง ทั้งที่เราก็สามรถคิดแยกแยะอะไรได้ตั้งหลายอย่าง แต่เขากับไม่เคยคิดที่จะให้โอกาส  พอลองเปิดใจคุยก็บอกว่าไร้สาระ ถ้าเป็สแบบนี้จะควรทำอย่างไงต่อ แค่อยากให้เชื่อใจกันบ้าง บางครั้งก็รู้สึกเหมือนจะป่วยกับโรคซึมเศร้ารู้สึกเหมือนว่าบางทีตัวเองก็ไร้ค่าเกินไป ถ้าความเป็นห่วงของเขามันจะทำร้ายเราขนาดนี้