ผมเป็นคนหัวไม่ดี แต่ก็พยายาม จนสอบขึ้นคลินิคได้  พอเข้ามาทำงานกับคนไข้จริงๆ รู้สึกโอเค ก็ทำได้ แต่ไม่ถึงกับดีเลิศ แต่ผมรู้สึกเหนื่อยใจ กับอาจารย์ที่นี่ ผมหรือเพื่อนก็เคยโดนว่าด้วยกันทั้งนั้น ผมเข้าใจว่าการเรียนมันตัองมีการดุตักเตือน เพื่อพัฒนาให้ดี ผมเข้าใจครับ แต่อาจารย์บางคน ย้ำว่าบางคนนะครับ พูดด่าดังๆตอนนั้น ต่อหน้าคนไข้ แบบนี้ถือว่าประจานมั้ยครับ เหนื่อยกายผมทนได้ แต่เหนื่อยใจ ผมไม่ไหวจริงๆ อยู่คณะนี้ ทำตัวยาก ผมไม่ชอบการขี้ประจบ แต่เห็นเพื่อนบางคนประจบ อาจารย์ก็ชอบ ผมมาคิดว่า ทำไมการที่เราจะอยู่ในสังคมที่นี่ได้ เราต้องเลียแข้งเลียขาด้วย ผมไม่ใช่คนแบบนั้นเลย ผมโทรไปเล่าระบายกับแม่ แม่ผมบอกว่า ใครดุด่าก็อย่า อคติ อโหสิให้อาจารย์ จะได้ไม่เป็นเวรเป็นกรรมต่อกัน ผมพยายามแล้วนะครับ แต่กับบางคน ผมทำไม่ได้จริงๆ  การที่จะเรียนจบคณะนี้ได้มีหลายปัจจัย ตัวนักศึกษาเอง คนไข้มาตามนัดไหม อาจารย์ที่คุมงาน เพื่อนผมผู้หญิงมาเล่าว่า ไปสอบปฏิบัติกับอาจารย์คนหนึ่งที่คณะนี้ เวลาเจอทีไร ไม่เคยพูดดีสักครั้ง มันมาร้องกับผม บอกว่า ตัวเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำอะไรให้อาจารย์ไม่พอใจ เขาถึงได้เป็นแบบนี้ และเป็นแต่กับมัน มันเครียด มันร้องไห้ ผมได้แต่ปลอบ เพื่อนในกลุ่มปลอบมัน ผมโคตรเข้าใจความรู้สึก เพราะผมก็เคยโดนแบบนีเ ที่ผมตั้งกระทู้นี้ ผมแค่อยากให้อาจารย์เข้าใจในตัวนักศึกษาบ้าง ผมว่า อย่างน้อย อาจารย์ก็เคยเป็นเด็กมาก่อน ต้องเคยมีผิดพลาด น่าจะเข้าใจกันบ้าง อาจารย์บางคนทำเหมือนนักศึกษาเป็นที่รองรับอารมณ์ ไม่พอใจอะไรก็เหวี่ยงใส่ ผมอยากให้อาจารย์เอาใจเเขามาใส่ใจเรามากกว่านี้ครับ กระทู้นี้ไม่มีอะไรมาก ผมแค่อยากระบายเฉยๆ ถ้าเพื่อนๆคนไหนมีคำแนะนำยังไงบอกผมด้วยครับ ขอบคุณครับ