วันที่20กรกฎาปี61ผมโพสในเฟสว่ามีหนังเกาหลีเรื่อง burningเข้าฉายรอบเดียวที่โรงภาพยนตร์ในจังหวัดภูเก็ต มีสาวคนนึงเข้ามาทักว่าหนังฉายรอบกี่โมงอยากไปดู เราทักทายคุยกันนิดหน่อย ใจผมตอนนั้นก็อยากจะชวนเธอไปดูด้วยกัน แต่จิตใจยังไม่ค่อยปกติ แผลยังไม่หาย ยังไม่พร้อมจะทำความรู้จักใคร  โรงหนังวันนั้นมีคนไม่ถึงสิบคน มึนๆงงๆดูจนหนังจบกลับบ้าน เธอทักมาว่าไปดูมาเหมือนกัน ไม่น่าไปดูเลย เราส่งข้อความคุยกันถึงหนังเรื่องนี้อยู่นาน หลังจากนั้นผมก็เห็นความเคลื่อนไหวของเธอในเฟสเรื่อยๆ เธอกลับไปเรียนต่อหาดใหญ่ เห็นเธอโฟสขายลิปสติก ปลูกกรีนโอ๊ค ทำงานวิจัย ทะเลาะกับแฟน เลิกกับแฟน ป่วย เหงา ไม่สบาย และมีแฟนใหม่..... ผมยังส่งข้อความไปทักทายว่าแฟนใหม่เข้าท่านะ จนต้นปีนี้เธอได้งานที่ภูเก็ต ให้ผมแนะนำที่พักให้ เราเลยได้เจอกัน ผมชวนเธอกินข้าวบ้าง ไปดูหนังฟังเพลงบ้าง  เธอเป็นผู้หญิงธรรมดาๆไม่ได้สวยมากมาย แต่อยู่ด้วยแล้วมีความสุข ชอบอะไรคล้ายๆกัน   ปกติผมไม่ค่อยคุยเรื่องส่วนตัวกับใคร แต่กับเธอผมเล่าหมด รู้สึกดีที่อยู่ด้วย  ผมชอบเธอขึ้นเรื่อย แต่ก็พยายามบอกตัวเองว่าเธอมีแฟนแล้ว ผมไม่ควรทำแบบนี้ ไม่ควรคิดอะไรมากไปกว่าเพื่อน นึกเสียดายเมื่อสองปีที่แล้ว ถ้าชวนเธอไปดูหนัง พูดคุยรู้จักกันตั้งแต่วันนั้น  วันนี้คงไม่ต้องมา... เฮ้ออออ