เรารู้สึกท้อแท้มากอ่ะ นั่งอยู่ดีๆน้ำตาก็ไหล ผิดหวังกับตัวเอง ผิดหวังกับคนในครอบครัว รู้สึกว่าทำอะไรก็ผิดไปหมด เราจะหันหน้าไปบอกใครก็ไม่ได้เลยอ่ะ กลัวว่าเขาจะมองว่าเราเพ้อเจ้อ คือมันพูดไม่ถูกอ่ะ เราอยากจะตะโกนออกมามากแต่ก็ต้องเก็บเงียบ รู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระ รู้สึกว่ายิ่งเราทุ่มเทเพื่อให้เขาสนใจเท่าไหร่ สิ่งที่ตามมาคือเลวร้ายเท่านั้น ต้องการคำพูดปลอบใจที่ไม่ใช่คำตอกย้ำ แต่เขาก็ให้เราไม่ได้เลย...