เรื่องมีอยุ่ว่า
 
วันหนึ่งผมได้ไปกินข้าวกับเพื่อนที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นร้านที่ผมและแฟนรู้จัก
 
ตอนไปกินก็รายงานปกติว่ากำลังจะไปแล้ว ถึงร้านแล้ว กินข้าวก่อนนะ บลา.....
 
แฟนก็คุยปกติ 
 
ซึ่งร้านดังกล่าวมีชนมหวานอร่อยอยู่อย่างนึง คือกล้วยเชื่อม ก็สั่งกันกันตามปกติ
 
ผมก็ถ่ายไปให้แฟนดู ว่ากินขนมหวานที่เคยกินกัน
 
จากนั้นบทสนทนาก็เปลี่ยนไป
 
แฟน “น่ากินเนอะ ฝากสั่งกลับบ้านที่นึงนะ”
ผม “ได้ ๆ เดี้ยวเค้าสั่งให้นะ”
 
แฟน “เพราะถ้าไม่บอกไม่มีทางที่เธอจะคิดซื้อ”
ผม “อ้าว เป็นงั้นไป”
แฟน “นิสัยแบบที่ไม่เคยนึกถึงคนอื่น”
ผม “ก็เราไม่รู้ว่าเธออยากกิน และมันเป็นกระทิไม่คิดว่าจะเก็บได้ถึงเย็น”
แฟน “เรื่องง่าย ๆ แค่นี้ไมรู้หรอ”
 
ผมเลยรีบสั่ง แต่เนื่องจากขนมนี้เค้าทำน้อยต่อวัน ทำให้มันหมดเกลี้ยง
 
ผม “เธอมันหมดแล้ว เอาเป็นอย่างอื่นมั้ย หรือเดี้ยพรุ่งนี้มาซื้อให้ใหม่ได้มั้ย”
ผม “เวลาเราเดินตลาดแถวที่ทำงานก็ถามเสมอนะว่าอยากได้อะไร อยากกินอะไรมั้ย”
แฟน “ถ้าเคยสั่งก็ไม่เคยซื้ออะไรมากหรอก หัดปรับปรุงนิสัยบ้างนะ”
 
ผม “โอเคเราขอโทด แล้วเราจะปรับปรุงนิสัยนะ”
แฟน “อืม ๆ ช่างเถอะ”