เรื่องมันเกิดขึ้นที่ว่า ช่วงนี้มันช่วงโควิดด้วย แล้วเธอก้มีเรื่องเครียดเรื่องที่ต้องกังวลกับรายได้ประจำ แล้วบวกกับเธออยากหารายได้เสริมเพื่อให้เงินเข้ามาอีกทาง ตัวผมเองก้ด้วยความที่เรามีความรู้ด้านการลงทุน กับการเงิน ผมก้จะคอยแนะนำเธอว่าลองขายของออนไลน์มั้ย ขายขนมนมเนย ของกินไรพวกนี้ อย่างน้อยๆก้มีเงินเข้ามาอีกทางนึง เธอก้ตอบกลับมาว่า ให้เวลาเธอหน่อยน้ะ เธอไม่เคยทำ เธอกลัวเฟล ผมก้บอกว่าผมเข้าใจ เพราะเคยเป็นแบบนั้นเหมือนกัน ก้เลยพูดอีกว่า กลับไปคิดดูน้ะว่า เราอะชอบทำอะไร เราทำอะไรเก่ง เพราะถ้าเราหลงใหลกับสิ่งเราจะขาย เราจะมีแรงฮึดที่จะขายและสนุกกับมัน ความกลัวที่เฟลจะลดลง เธอก้บอกว่าเดี่ยวกลับไปคิดดูน้ะไรงี้
*ความสัมพันธ์ของผมกับเธอ เราคุยกันมาได้จะสี่เดือนแล้ว แต่ไม่มีสถาน้ะ เคยขอเป็นแฟนเธอบอกว่ายังไม่พร้อม เธอก้ไม่ใช่คนดีอะไร มาเป็นพี่ที่สนิทแบบนี้คอยช่วยเธอแบบนี้ดีล้ะ แต่เวลาเดินเล่นในห้างไปเที่ยวด้วยกัน เธอก้ทำท่าทีแบบแฟนที่หลายๆคนเค้าทำกัน จับมือ กอด โอบไหล่ แกล้ง หยอกล้อ หึงหวง มีหมด และที่ย้อนแย้งกับเรื่องนี้คือ พอไปเจอเพื่อนๆรุ่นพี่เธอ ถ้าพวกเค้าถามว่าเป็นอะไรกัน เธอจะตอบว่า เพื่อน ไม่ก้รุ่นพี่ที่สนิท
*มีวันนึงเธอพารุ่นพี่ที่สนิทของเธอมารุ้จักกับผม แล้วเป็นจังหวะเธอไปซื้อของที่เซเว่น รุ่นพี่คนนี้ถามว่า แล้วไปรุ้จักกันได้ไงค้ะ เนี่ยะน้องมาเพ้อเรื่องเราให้พี่ฟังตลอดเลยว่ามีคนมาชอบ มาจีบ แล้วถามอีกว่า ผมอะรักน้องของเธอมั้ย ผมก้ตอบไปว่ารักคับ เคยขอเป็นแฟนแล้ว แต่น้องไม่พร้อม รุ่นพี่คนนี้ก้บอกว่า ใจเย็นๆให้เวลาน้องหน่อย ช่วงนี้มีหนุ่มวัยกลางคนมาจีบอยู่คนนึงเหมือนกัน แต่ไม่รุ้ว่าเทใจไปยัง เพราะน้องก้พูดถึงบ่อยพอๆกับเรานั่นแหละ เดี่ยวพี่ช่วยพูดให้ใจเย็นๆ เพราะพี่ก้ไม่โอเครที่ว่าหนุ่มวัยกลางคนคนนั้นมีลูกแล้ว ผมก้ไม่ได้อะไร เพราะสถานะของผมกับเธอยังไม่ชัดเจน ไปก้าวก่ายไม่ได้
ผ่านมาได้ไม่กี่วันก้คุยกันปกติ แต่เรื่องนี้ผมยังงงกับตัวเองเลยว่าไปทำอะไรให้เธอโกรธ คืออยู่ๆคุยกันสักพัก แล้วเธอก้หายไปเลยหายไปทั้งหมด3วัน ช่วงวันแรกผมก้มีทักไปแบบปกติ เธออ่านไลน์แต่ไม่ตอบ ผมก้ได้แต่คิดว่าเธอคงทะเลาะกับที่บ้าน ไม่ก้อยากอยู่กับตัวเอง จนล่วงเลยเข้าวันที่4 ผมก้นึกขึ้นได้ว่าเธอเคยบอกผมว่าอยากไปคาเฟ่หมา ผมก้เลยส่งรุปคาเฟ่ไปให้เธอ เธอก้ตอบผมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก้เลยตีเนียนถามไถ่แบบแซวเธอว่า แหม หนูหายไป3วันเลยทำพี่เป็นห่วงเหมือนกันน้ะเนี่ยะ เธอตอบกลับมาว่า ถ้าพี่เป็นห่วงหนูจิงๆ ไม่ต้องทักมาก้ได้ ไปดูในเฟสดิ มีเฟสหนูไม่ใช่หรอ ถ้าห่วงมาห่วงวันที่หนูทะเลาะกับที่บ้านและวันที่หนูไม่มีลูกค้าเข้าดีกว่ามั้ย ผมก้พยายามเข้าใจเธอน้ะ เลยถามไปว่าไปโกรธอะไรใครมาเนี่ยะ เธอตอบว่าตามนั้น ส่วนคาเฟ่หมาไว้ค่อยวันที่เธอว่างเธอหยุดงาน ผมก้อื้อโอเครจ้ะ หลังจากนั้นเธอก้อารมณ์ดีขึ้นเรื่อยๆ แล้วกลับมาคุยกันปกติ แล้วก้มาขอโทดผม ที่เธอหงุดหงิดพูดจาไม่ดีใส่ผม ผมก้บอกเธอว่า ไม่เป็นไร พี่เข้าใจ หนูคงเจอเรื่องแย่ๆมา คุยเส็ดสักพักต่างคนก้ต่างไปทำงานของตัวเอง ตกเย็นเธอบอกว่าเธอมีเรื่องจะปรึกษามาหาหน่อย ก้นัดเจอกันข้างนอก ผมยอมรับว่าไปเลทหน่อยเพราะต้องมีเคลียให้เส็ด จะได้ไม่พะวงกับงานที่ค้างไว แล้วรีบไปหาเธอ พอมาถึงปุ๊บ เธอก้เหมือนติดสายใครอยู่ก้ไม่รู้ ผมก้ถามว่าคุยกับใครน่ะ เธอบอกว่าอ้ปป้าหนุ่มเกาหลีแฟนเก่าเธอโทรมา ผมก้นิ่งเลย ได้แต่เอาหูฟังเสียบหฟุแล้วเปิดเพลงทำเป็นไม่ได้ยิน ยิ่งคำทับศัพท์ยิ่งไม่อยากจะได้ยิน จนเธอคุยเส็ด เธอก้บอกว่า เอาจิงๆน้ะหนูไม่น่าเรียกพี่มาหาเลย พี่ต้องมาเลยก้ยังได้ ผมเลยถามว่าทำไมหรอ เธอตอบว่า เรื่องที่หนูจะปรึกษา หนูคุยเส็ดเรียบร้อยแล้ว ผมได้แต่เปลี่ยนเรื่องและชวนเธอออกไปทานข้าว (มันก้มีอ้ปป้า ที่เป็นแฟนเก่าเธออีก2คนโทรมาอีกหลังจากวันนั้น) ผมรุ้สึกน้ะต่อให้เธอบอกว่าเป็นเพื่อนกันแล้ว แต่รุปพื้นหลังแชทคือรุปที่เธอกับอ้ปป้าจูบกัน
จนล่าสุดช่วงปลายเดือนมิถุนา
ด้วยความที่เธอทำงานโรงแรม แล้วระยะทางจากโรงแรมไปบ้านเธอมันไกล ทำให้เธอต้องนอนที่โรงแรมบ้าง ไม่ค่อยได้กลับบ้าน เธอทักแชทมาว่า พี่ๆวันนี้หนูจะกลับบ้าน และก้มีเรื่องจะปรึกษา ขับรถหนูให้หน่อย หนูกะจะไปดื่มแปปนึงล้ะก้กลับ ผมก้ด้วยความเป็นห่วงก้เลยไปกับเธอด้วย ร้านนั่งชิลก้เป็นร้านรุ่นพี่เธอ พี่เค้าก้จัดแจงหาอะไรมาให้ดื่ม ดื่มไปสักพัก เธอก้มาปรึกษาเรื่องเดิมอีกล้ะคับ เรื่องหารายได้เสริม เพราะโควิดรอบสองก้หนักอยู่ เธอเครียดจนร้องไห้ ต้องทำอะไรสักอย่าง เธอพูดว่า ตอนนี้อ้ปป้าก้กลับมาขอคืนดีกับหนู อ้ปป้าบอกว่าถ้ากลับไปรอบนี้จะลงทุนให้เธอเอาเครื่องสำอางค์เกาหลีมาขาย ผมบอกว่าก้ดีน้ะ แต่จะกลับไปจิงๆหรอ เคยเล่าให้ฟังหนิก่อนจะเลิกกันโดนอ้ปป้ากระทืบ ต่อย ตบ ตี ไม่ใช่อ่อ มาทำเองไม่ดีกว่าหรอ พี่เองก้ก้พูดภาษาญี่ปุ่น สเปน อังกฤษได้ หนูพูดเกาหลีได้ ทำเองเถอะแล้วช่วยกันทำสองคน ไม่ไหวยังไงพี่ช่วยได้ เธอปฎิเสธเหมือนเคย ผมเลยบอกว่าเอางี้ ถ้าไม่รุ้จะเริ่มอะไรยังงัยและตอนนี้เครียดอยู่ลองหาวันหยุดมั้ย แล้วไปเดินเล่นกัน เผื่อจะคิดไอเดียอะไรดีๆออก เธอก้ปฎิเสธ เธอบอกว่า วันที่หนูหยุดหนูอยากพักผ่อนเหยียดขานอนในบ้าน ไม่อยากไปไหน ผมก้นิ่งไป แล้วผมก้ถามเธอจะเอายังไง สุดท้ายเธอบอกว่าหนูกลัวอะ หนูทำงานเดิมดีล้ะ ผมก้ด้วยความหงุดหงิดอะ เลยบอกว่าถ้ารู้แต่แรกอะว่าจะไม่ทำอะไรเลย มาปรึกษามาบอกพี่มาบ่นกับพี่ทำไม พี่แนะนำอะไรไปหนูไม่เอา พี่ก้คอยช่วยด้วย หนูก้ไม่เอา อยู่ๆมีเสียงโทรศัพท์ดังเข้า เธอก้ออกไปคุยสักพักใหญ่แล้วกลับมา
กลับมาคราวนี้คือระเบิดลงเลยคับ
พี่หนูถามพี่ตรงๆเลยน้ะ แล้วตอบมาดีๆ หนูเองก้ไม่รฟุ้จะตรงยังไงล้ะ พี่เข้าคุยกับหนูเพราะอะไร เข้ามา
ชีวิตหนูทำไม พี่นิ้ก้ขี้
เรื่องของหนูเหมือนกันเน้อะ เอ้าถาม ไม่พูดไม่ตอบอะ ตอบเดะ ถ้ามันตอบยากมากนักอะ ไปเหอะพี่ อย่าฝืน หนูก้ไม่ไหวอะจิงๆ
ผมก้ตอบไปว่า ถ้าเมื่อกี้พี่พูดจาไม่ดีใส่หนูพี่ขอโทดน้ะลู่ก พี่เข้ามาคุยกับหนู เพราะหนู คุยสนุก แถมเป็นผู้หญิงตาสวย ยิ้มสวย ขยัน ฉลาด และก้กวนตีน อาจจะมีงี่เง่าบ้างแต่พี่รับได้ ตอนแรกยังไม่รักหรอก แต่พอเห็นวันที่หนูเครียดหนูเศร้าพี่เลยตัดสินใจว่า จะคอยเทคแคร์ดูแลหนูให้ดี สองคนหัวหายดีกว่าหัวเดียว หนูก้ยังเด็กยังมีอะไรที่ไม่หนักแน่น พี่ก้คอยช่วยคอยเตือน จนไม่รุ้ว่าพี่รักหนูไปตอนไหน รุ้แต่ว่ารักหนูมากๆเป็นห่วงหนู อยากให้หนูเจออะไรดีๆบ้าง ไม่ทันขาดคำเธอสวนมา
รักหนูห่วงหนูอ่อ ต้ะกิ้นี้เค้าเรียกว่ารักว่าห่วงหรอ เอาจิงๆพี่ หนูไม่รู้จะตรงยังไงแล้ว หนูไม่เอาพี่อะ ไม่เอาอะไรเลย จะเป็นเพื่อนเป็นพี่อ่อ สถานะอะไร ไม่เอาอะ ถ้าหนูต้องการความช่วยเหลือ หนูไปหาอ้ปป้า ไปหาพี่หมื่นที่อายุมากกว่าพี่คนนั้นไม่ดีกว่าหรอ แล้วไอ่ที่บอกเคยช่วยหนู และหนูเป็นคนไม่หนักแน่นอะ ไม่คิดว่าหนูจะ
อยากรู้ว่าพี่เป็นคนยังไงมั่งอ่อ ไปเหอะ จะไปไหนก้ไป อย่าได้พบได้เจอกันอีก ไม่ได้เกลียดน้ะ อะนี่200ค่าแท็กซี่น่าจะพอน้ะ เธอโยนใส่หน้าผม กลับเองน้ะ ไม่ไปส่งไม่ไหวเมา เนี่ยะเดี้ยวหนูก้กลับล้ะ จะไปไหนก้ไปเหอะจิงๆ กุจะตั๊นให้ ให้กุไปขายหมูขายนุ่นขายนี่หรอ ตอนแรกจะง้อน้ะคับ แต่พอได้ยินแบบนั้นผมก้เลยเดินออกมา เพราะผมเองก้ขายซี่โครงหมูบาร์บีคิว ผมเดินออกมาแปปนึงหางตาเห็นลมพัดไอ่200ต้ะกิ้ลงพื้น ผมเลยกลับไปเก็บแล้วยื่นให้เธอ เธอก้ถามว่าหืออะไรอ่อพี่ ผมก้บอกว่าดูแลเงินดีๆ รักษาตัวดีๆน้ะ พี่ไปล้ะ ผมเดินออกมาแบบอายมาก เดินออกมาตอนนั้นมันก้อยากง้อเธอน้ะ แต่ผมรุ้สึกแค่ว่าต้องออกมาจากตรงนั้น อยู่ไปเค้าก้ด่าไล่เราอยู่ดี
ผมเลยอยากถามพี่ๆน้องๆท่านอื่นที่เคยเจอเคสใกล้เคียงกับผมอะ หรือไม่เคย ถ้าเป็นพวกคุณอะ จะง้อต่อ หรือเดินออกมา ที่ผมถามเพราะหลังจากนั้นผมก้มาทบทวนตัวเองผมก้มีส่วนผิด ผมเลยไปง้อเธอกลับมา แต่ทางโรงแรมบอกว่าน้องย้ายที่ทำงานเรียบร้อยแล้ว ทุกย่างที่จะติดต่อเธอ น้องบล้อคหมดเลยติดต่อไม่ได้แล้ว
ถ้าผู้หญิงที่เรารักไล่เรา เหมือนหมูเหมือหมา แล้วเปรียบเทียบเรากับผู้ชายคนอื่น เราควรเดินออกมา หรือง้ออ่ะคับ
*ความสัมพันธ์ของผมกับเธอ เราคุยกันมาได้จะสี่เดือนแล้ว แต่ไม่มีสถาน้ะ เคยขอเป็นแฟนเธอบอกว่ายังไม่พร้อม เธอก้ไม่ใช่คนดีอะไร มาเป็นพี่ที่สนิทแบบนี้คอยช่วยเธอแบบนี้ดีล้ะ แต่เวลาเดินเล่นในห้างไปเที่ยวด้วยกัน เธอก้ทำท่าทีแบบแฟนที่หลายๆคนเค้าทำกัน จับมือ กอด โอบไหล่ แกล้ง หยอกล้อ หึงหวง มีหมด และที่ย้อนแย้งกับเรื่องนี้คือ พอไปเจอเพื่อนๆรุ่นพี่เธอ ถ้าพวกเค้าถามว่าเป็นอะไรกัน เธอจะตอบว่า เพื่อน ไม่ก้รุ่นพี่ที่สนิท
*มีวันนึงเธอพารุ่นพี่ที่สนิทของเธอมารุ้จักกับผม แล้วเป็นจังหวะเธอไปซื้อของที่เซเว่น รุ่นพี่คนนี้ถามว่า แล้วไปรุ้จักกันได้ไงค้ะ เนี่ยะน้องมาเพ้อเรื่องเราให้พี่ฟังตลอดเลยว่ามีคนมาชอบ มาจีบ แล้วถามอีกว่า ผมอะรักน้องของเธอมั้ย ผมก้ตอบไปว่ารักคับ เคยขอเป็นแฟนแล้ว แต่น้องไม่พร้อม รุ่นพี่คนนี้ก้บอกว่า ใจเย็นๆให้เวลาน้องหน่อย ช่วงนี้มีหนุ่มวัยกลางคนมาจีบอยู่คนนึงเหมือนกัน แต่ไม่รุ้ว่าเทใจไปยัง เพราะน้องก้พูดถึงบ่อยพอๆกับเรานั่นแหละ เดี่ยวพี่ช่วยพูดให้ใจเย็นๆ เพราะพี่ก้ไม่โอเครที่ว่าหนุ่มวัยกลางคนคนนั้นมีลูกแล้ว ผมก้ไม่ได้อะไร เพราะสถานะของผมกับเธอยังไม่ชัดเจน ไปก้าวก่ายไม่ได้
ผ่านมาได้ไม่กี่วันก้คุยกันปกติ แต่เรื่องนี้ผมยังงงกับตัวเองเลยว่าไปทำอะไรให้เธอโกรธ คืออยู่ๆคุยกันสักพัก แล้วเธอก้หายไปเลยหายไปทั้งหมด3วัน ช่วงวันแรกผมก้มีทักไปแบบปกติ เธออ่านไลน์แต่ไม่ตอบ ผมก้ได้แต่คิดว่าเธอคงทะเลาะกับที่บ้าน ไม่ก้อยากอยู่กับตัวเอง จนล่วงเลยเข้าวันที่4 ผมก้นึกขึ้นได้ว่าเธอเคยบอกผมว่าอยากไปคาเฟ่หมา ผมก้เลยส่งรุปคาเฟ่ไปให้เธอ เธอก้ตอบผมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก้เลยตีเนียนถามไถ่แบบแซวเธอว่า แหม หนูหายไป3วันเลยทำพี่เป็นห่วงเหมือนกันน้ะเนี่ยะ เธอตอบกลับมาว่า ถ้าพี่เป็นห่วงหนูจิงๆ ไม่ต้องทักมาก้ได้ ไปดูในเฟสดิ มีเฟสหนูไม่ใช่หรอ ถ้าห่วงมาห่วงวันที่หนูทะเลาะกับที่บ้านและวันที่หนูไม่มีลูกค้าเข้าดีกว่ามั้ย ผมก้พยายามเข้าใจเธอน้ะ เลยถามไปว่าไปโกรธอะไรใครมาเนี่ยะ เธอตอบว่าตามนั้น ส่วนคาเฟ่หมาไว้ค่อยวันที่เธอว่างเธอหยุดงาน ผมก้อื้อโอเครจ้ะ หลังจากนั้นเธอก้อารมณ์ดีขึ้นเรื่อยๆ แล้วกลับมาคุยกันปกติ แล้วก้มาขอโทดผม ที่เธอหงุดหงิดพูดจาไม่ดีใส่ผม ผมก้บอกเธอว่า ไม่เป็นไร พี่เข้าใจ หนูคงเจอเรื่องแย่ๆมา คุยเส็ดสักพักต่างคนก้ต่างไปทำงานของตัวเอง ตกเย็นเธอบอกว่าเธอมีเรื่องจะปรึกษามาหาหน่อย ก้นัดเจอกันข้างนอก ผมยอมรับว่าไปเลทหน่อยเพราะต้องมีเคลียให้เส็ด จะได้ไม่พะวงกับงานที่ค้างไว แล้วรีบไปหาเธอ พอมาถึงปุ๊บ เธอก้เหมือนติดสายใครอยู่ก้ไม่รู้ ผมก้ถามว่าคุยกับใครน่ะ เธอบอกว่าอ้ปป้าหนุ่มเกาหลีแฟนเก่าเธอโทรมา ผมก้นิ่งเลย ได้แต่เอาหูฟังเสียบหฟุแล้วเปิดเพลงทำเป็นไม่ได้ยิน ยิ่งคำทับศัพท์ยิ่งไม่อยากจะได้ยิน จนเธอคุยเส็ด เธอก้บอกว่า เอาจิงๆน้ะหนูไม่น่าเรียกพี่มาหาเลย พี่ต้องมาเลยก้ยังได้ ผมเลยถามว่าทำไมหรอ เธอตอบว่า เรื่องที่หนูจะปรึกษา หนูคุยเส็ดเรียบร้อยแล้ว ผมได้แต่เปลี่ยนเรื่องและชวนเธอออกไปทานข้าว (มันก้มีอ้ปป้า ที่เป็นแฟนเก่าเธออีก2คนโทรมาอีกหลังจากวันนั้น) ผมรุ้สึกน้ะต่อให้เธอบอกว่าเป็นเพื่อนกันแล้ว แต่รุปพื้นหลังแชทคือรุปที่เธอกับอ้ปป้าจูบกัน
จนล่าสุดช่วงปลายเดือนมิถุนา
ด้วยความที่เธอทำงานโรงแรม แล้วระยะทางจากโรงแรมไปบ้านเธอมันไกล ทำให้เธอต้องนอนที่โรงแรมบ้าง ไม่ค่อยได้กลับบ้าน เธอทักแชทมาว่า พี่ๆวันนี้หนูจะกลับบ้าน และก้มีเรื่องจะปรึกษา ขับรถหนูให้หน่อย หนูกะจะไปดื่มแปปนึงล้ะก้กลับ ผมก้ด้วยความเป็นห่วงก้เลยไปกับเธอด้วย ร้านนั่งชิลก้เป็นร้านรุ่นพี่เธอ พี่เค้าก้จัดแจงหาอะไรมาให้ดื่ม ดื่มไปสักพัก เธอก้มาปรึกษาเรื่องเดิมอีกล้ะคับ เรื่องหารายได้เสริม เพราะโควิดรอบสองก้หนักอยู่ เธอเครียดจนร้องไห้ ต้องทำอะไรสักอย่าง เธอพูดว่า ตอนนี้อ้ปป้าก้กลับมาขอคืนดีกับหนู อ้ปป้าบอกว่าถ้ากลับไปรอบนี้จะลงทุนให้เธอเอาเครื่องสำอางค์เกาหลีมาขาย ผมบอกว่าก้ดีน้ะ แต่จะกลับไปจิงๆหรอ เคยเล่าให้ฟังหนิก่อนจะเลิกกันโดนอ้ปป้ากระทืบ ต่อย ตบ ตี ไม่ใช่อ่อ มาทำเองไม่ดีกว่าหรอ พี่เองก้ก้พูดภาษาญี่ปุ่น สเปน อังกฤษได้ หนูพูดเกาหลีได้ ทำเองเถอะแล้วช่วยกันทำสองคน ไม่ไหวยังไงพี่ช่วยได้ เธอปฎิเสธเหมือนเคย ผมเลยบอกว่าเอางี้ ถ้าไม่รุ้จะเริ่มอะไรยังงัยและตอนนี้เครียดอยู่ลองหาวันหยุดมั้ย แล้วไปเดินเล่นกัน เผื่อจะคิดไอเดียอะไรดีๆออก เธอก้ปฎิเสธ เธอบอกว่า วันที่หนูหยุดหนูอยากพักผ่อนเหยียดขานอนในบ้าน ไม่อยากไปไหน ผมก้นิ่งไป แล้วผมก้ถามเธอจะเอายังไง สุดท้ายเธอบอกว่าหนูกลัวอะ หนูทำงานเดิมดีล้ะ ผมก้ด้วยความหงุดหงิดอะ เลยบอกว่าถ้ารู้แต่แรกอะว่าจะไม่ทำอะไรเลย มาปรึกษามาบอกพี่มาบ่นกับพี่ทำไม พี่แนะนำอะไรไปหนูไม่เอา พี่ก้คอยช่วยด้วย หนูก้ไม่เอา อยู่ๆมีเสียงโทรศัพท์ดังเข้า เธอก้ออกไปคุยสักพักใหญ่แล้วกลับมา
กลับมาคราวนี้คือระเบิดลงเลยคับ
พี่หนูถามพี่ตรงๆเลยน้ะ แล้วตอบมาดีๆ หนูเองก้ไม่รฟุ้จะตรงยังไงล้ะ พี่เข้าคุยกับหนูเพราะอะไร เข้ามา
ผมก้ตอบไปว่า ถ้าเมื่อกี้พี่พูดจาไม่ดีใส่หนูพี่ขอโทดน้ะลู่ก พี่เข้ามาคุยกับหนู เพราะหนู คุยสนุก แถมเป็นผู้หญิงตาสวย ยิ้มสวย ขยัน ฉลาด และก้กวนตีน อาจจะมีงี่เง่าบ้างแต่พี่รับได้ ตอนแรกยังไม่รักหรอก แต่พอเห็นวันที่หนูเครียดหนูเศร้าพี่เลยตัดสินใจว่า จะคอยเทคแคร์ดูแลหนูให้ดี สองคนหัวหายดีกว่าหัวเดียว หนูก้ยังเด็กยังมีอะไรที่ไม่หนักแน่น พี่ก้คอยช่วยคอยเตือน จนไม่รุ้ว่าพี่รักหนูไปตอนไหน รุ้แต่ว่ารักหนูมากๆเป็นห่วงหนู อยากให้หนูเจออะไรดีๆบ้าง ไม่ทันขาดคำเธอสวนมา
รักหนูห่วงหนูอ่อ ต้ะกิ้นี้เค้าเรียกว่ารักว่าห่วงหรอ เอาจิงๆพี่ หนูไม่รู้จะตรงยังไงแล้ว หนูไม่เอาพี่อะ ไม่เอาอะไรเลย จะเป็นเพื่อนเป็นพี่อ่อ สถานะอะไร ไม่เอาอะ ถ้าหนูต้องการความช่วยเหลือ หนูไปหาอ้ปป้า ไปหาพี่หมื่นที่อายุมากกว่าพี่คนนั้นไม่ดีกว่าหรอ แล้วไอ่ที่บอกเคยช่วยหนู และหนูเป็นคนไม่หนักแน่นอะ ไม่คิดว่าหนูจะ
ผมเลยอยากถามพี่ๆน้องๆท่านอื่นที่เคยเจอเคสใกล้เคียงกับผมอะ หรือไม่เคย ถ้าเป็นพวกคุณอะ จะง้อต่อ หรือเดินออกมา ที่ผมถามเพราะหลังจากนั้นผมก้มาทบทวนตัวเองผมก้มีส่วนผิด ผมเลยไปง้อเธอกลับมา แต่ทางโรงแรมบอกว่าน้องย้ายที่ทำงานเรียบร้อยแล้ว ทุกย่างที่จะติดต่อเธอ น้องบล้อคหมดเลยติดต่อไม่ได้แล้ว