วันนี้วันพระ จึงเสนอข้อธรรม ต้องเป็นทุกข์แต่ไม่เห็นทุกข์มาอย่างยาวนาน
มนุษย์และสัตว์ทั้งหลายข้องอยู่กับ สุขและทุกข์ เวียนว่ายอยู่อย่างยาวนานที่ไม่รู้เบื้องต้นและเบี้องปลาย ด้วยหลงอยู่ในสุขด้วยอวิขขาและตัณหา ที่สุขหมายถึงทุกข์น้อย
พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ทำนองว่า เมื่อมีสุขก็ต้องมีทุกข์ เพราะสุขและทุกข์เป็นของคู่กัน จะปรารถนาสุขอย่างเดียวโดยไม่ต้องทุกข์ย่อมเป็นไปไม่ได้ แม้พระพุทธเจ้าตอนเป็นพระโพธิสัตว์ เพียรพยายามเพื่อให้มีสุขอย่างเดียวไม่ต้องวนเวียนไปสู่ทุกข์อีก ทรงพยายามแล้วก็ทรงทำไม่ได้
พระองค์จึงทรง วางทั้งสุขและทุกข์ ด้วยปัญญายิ่งจึงหลุดพ้นจากอวิชชาและตัณหา สงบสันติด้วยพระนิพพาน อันเป็นอัมมตะธรรม แล้วทรงนำธรรมนั้นมาบอกกล่าวสั่งสอนแก่มนุษย์และเหล่าเทพเทวดาพรหม ทั้งหลาย เพื่อหลุดพ้นจากทุกข์ ด้วยสังขตะอันเป็นวัฏฏะสงสารเหล่านี้ โดยสภาพที่เป็นปรมัตธรรมแล้ว ย่อมเป็นทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น และตั้งอยู่ แล้ววนเวียนอยู่อย่างนั้น
ดังนั้นมนุษย์และสัตว์ทั้งหลาย ที่ไม่ได้สดับไม่ฟังธรรมที่พระพุทธทรงสอน หรือแม้ได้ฟังได้ศึกษาแล้วแต่ยังติดขาดปัญญาหลงอยู่ในอวิชชาและตัณหา ก็ย่อมวนเวียนอยู่ในความเป็นทุกข์อยู่นั้น โดยไม่มีปัญญาเห็นทุกข์ จนดับทุกข์หลุดพ้นไปได้
แม้กระผมเองได้เกิดมาบนภพมนุษย์ก็เป็นทุกข์แล้วตั้งแต่จำความได้ เติบโตขึ้นมาในวัยเด็กแค่ชั้นประถมแต่ดันเป็นผู้ปรารถนาแสวงหาความรู้และปัญญาเป็นอย่างยิ่ง กลับกลายเป็นสวนทางกับกฏหมาย และสิทธิ์เสรีภาพด้วยไม่ได้รับสัญชาติในประเทศที่เกิด ดังนั้นการศึกษาของผมต้องแลกมาด้วยหลายอย่างแม้ทุกข์เจียนตายก็ต้องย่อมสละชีวิต ตามประสาของเด็กคนหนึ่งที่คิดไปได้ และด้วยเห็นว่าพี่ชายคนโตก็เป็นบ้าไปแล้วคนหนึ่ง ที่เรียนเก่งอยากเรียนระดับอุดมศึกษา แต่ไม่ได้เรียนเลยเพี้ยนไป จนเรียกว่าบ้า ผมเป็นลูกคนสุดท้อง และจะเป็นแบบพี่ชายนั้นสูงมาก แต่ผมตั้งแต่จำความได้นั้นกลับกลายเป็นว่าศรัทธาในพุทธศาสนา ต่างกับคนในครอบครัวซึ่งเป็นขึ้นเอง หรืออาจจะเกิดจากอยู่ในสังคมชนบทชึ่งวัดเป็นศูนย์รวมของชุมชนในสมัยนั้น
แต่เหตุนั้นไม่ใช่พึ่งเกิดในชาติปัจจุบัน(จะยกเล่าภายหลัง) เพราะผมยิ่งทุกข์ด้วยเศษกรรมอันเป็นวิบากกรรมชั่วในอดีตชาติที่เหลืออยู่ ผมก็ยิ่งศรัทธาเข้าหาวัด เข้าหาพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง เข้าหาศึกษาพระธรรม และปฏิบัติธรรมด้วยตนเองยิ่งขึ้นมากขึ้นตามความเป็นทุกข์ที่ต้องต่อสู่และเพิ่มขึ้นตามวัยที่เติบโตขึ้น แต่ก็มีความกดดันความบีบคั้นและความเครียดทั้งโรคภัย ถ้าเป็นแบบปกติไม่มีตัวช่วยผมก็คงเป็นบ้าผิดเพี้ยนไปแล้วตั้งแต่เรียนมหาลัยปี ๑ และปี ๒ คือไม่มีสิทธิ์เป็นนักศึกษาแต่ให้เรียนไปก่อน รู้ตัวตั้งแต่ต้นแล้วว่าผมอาจไม่มีสิทธิ์ได้รับปริญญาแม้สอบจบทุกวิชาได้ เพราะหลักฐานไม่พร้อมถูกต้องทั้งแต่เริ่มสมัครเข้าเรียนมาได้ ผมต้องศึกษาธรรมในห้องสมุดมหาลัยพอๆ กับการเรียนวิชาที่ต้องสอบเพื่อคลายความทุกข์ เพราะเมื่อได้ศึกษาอ่านตำราพุทธศาสนาก็จะมีสุขปีติเล็กๆ น้อยๆ คลายความทุกข์ที่มืดมนไปได้บ้าง ผมต้องภาวนากำหนดกรรมฐาน พุท-โธ ด้วยลมหายใจ เพื่อรักษาจิตใจไม่ให้บ้าผิดเพี้ยนไป ตลอดที่ระลึกได้ ก็เสมือนว่า ผมต้องกำหนดภาวนาไปตลอด เพราะความทุกข์นั้นติดตามไปตลอดด้วยฐานะอันเป้นทุกข์นั้นติดตามไปกับความรู้สึกตนเองอยู่เนื่องๆ
ผมเรียนอยู่ ๓ ปี ใกล้จบผมได้เข้าวัดปฏิบัติธรรม แล้วออกมาสอบจบทุกวิชาของวิทยาศาสตรสาขาฟีสิกส์ แล้วเข้าวัดปฏิบัติธรรมต่อ ผมก็ยังต้องประสบปัญหาและทุกข์ขึ้นไปอีก ไม่ใช่ว่าเข้าวัดปฏิบัติธรรมแล้วจะหมดทุกข์หมดโศกจากวิบากกรรมชั่วที่ไล่ล่าเหมื่อนเงาตามตัว หรือเหมือนดังพยักหรือหมาล่าเนื้อ ที่กำลังวิ่งจะเขย่ำหยื่อ แต่ด้วยยังเพียรกำหนดภาวนาปฏิบัติธรรมตลอดเนื่องๆ ไม่ท้อถอย สละชีวิตเพื่อปฏิบัติธรรมได้ จึงบรรลุทั้งฌาน และวิปัสสนาญาณเจริญขึ้นไปตามลำดับ ผมปฏบัติธรรมจนผอมจนเห็นชีโครงตัวเอง ผมปฏิบัติจนมีสติกำหนดภาวนาได้ตลอดเวลา ยกเว้นตกภวังหลับไป ๔-๕ ชั่วโมงต่อวัน ติดต่อกันเป็นเวลามากกว่า ๗ วัน จนเกิดไตรลักษร์ ที่เป็นทุกขังเจียนตายแล้วกำลังจะตายเหลือแต่เพียง จุดของจิตที่เป็นดังดาวประกายพรึก แล้วดังตายไปจริง ด้วยจิตนั้นเกิด-ดับๆ ๆ แล้วตกลงไปวูบๆ หมดสิ้นไป แล้วเกิดขึ้นมาใหม่พร้อมกับจิตโพร่งออกมาเองว่า นี้คือมรรคผลนิพพาน ที่มีแต่สุขและอุเบกขา ที่เป็นอารณ์แบบพระพรหม แต่เมื่อเกิดป็นตัวตนชัดกลัวว่าตนเองจะหลงจึง ปฏิเสธไปว่า เอ่ะ อารมณ์อย่างนี้เป็นแบบพระพรหม
รวมเวลาที่เริ่มเข้าวัดปฏิบัติธรรม ถึงตอนนี้เป็นเวลาประมาณ ๕ เดือน และด้วยเหตุจากวิบากกรรมเก่าและเหตุอย่างนี้ ภายหลังจึงเกิดข้อกังขาในธรรมตนเองไปอีกยาวนานเกือบสามสิบปี ประมาณ ๒๘ ปี ต้องพิสูจน์ตนเองด้วยการปฏิบ้ติธรรมอย่างยิ่งเนื่องๆ ศึกษาธรรมต่อไปโดยไม่ถอดธุระ
จนปรากฏขึ้นอีกครั้งเมื่อตนเองเฉียดตายด้วยลิ้มเลือดไขมันอุดตันในเสมองอย่างเฉียดพลันพอรู้สึกตัวได้ก็เริ่มกำหนดภาวนา เมื่อเข้าห้องไอชียูพอเริ่มนั่งได้ก็เริ่มกำหนดสติเป็นวิปัสสนากรรมฐานตั้งแต่วันแรก เป็นเวลา ๓ วัน เมื่อออกจากห้องไอชียูยังเปาะแปะอยุ่ ในคำวันแรกสัญญาเกิดก่อนให้พิจารณาไปว่า การจะพ้นจากทุกข์ได้ก็ต้องด้วย วิสังขาร ก็เกิดสภาวธรรมคล้ายดังเกิดเมื่ออายุ ๒๓ ปี ในขณะที่อายุจะ ๕๒ ปี จึงพิสูจน์ข้อกังขาและความเข้าใจผิดของตนเองได้หมดสิ้น
เมื่อทบทวนย้อนกลับไป ผมเองที่สืบต่อมาเป็นทุกข์แต่ไม่เห็นทุกข์ มาอย่างยาวนาน นับแสนๆ หรือหลายล้านๆ ปีมาแล้ว ตามที่ตนพอระลึกย้อนกลับไปได้ถึงตอนที่ ตนตกอยู่ในนรกที่ถูกตรึงไว้ไม่รู้ยาวนานเท่าใดนับจากชาตินี้ไปถึง ๔ ชาติ เมื่อพ้นจากนรกนั้น ก็เกิดเป็นนกตัวใหญ่สีขาว อาจจะด้วยบุญกุศลก่อนที่ตกนรกนั้นคงมากอยู่ พอตายจากนกนั้นก็ไปเกิดเป็นเทวดาที่เป็นใหญ่ปกครองวิมานแห่งตนและบริวาร ย่อมรู้วาระแห่งตนว่ามาจากไหน แต่ก่อนหมดอายุขัย ได้พบกับพุทธเจ้าบนโลกมนุษย์ และมีความศรัทธายิ่งแต่ไม่บรรลุธรรม และเห็นว่าตนเป็นทุกข์จากอดีตชาติ ที่ตนเองมาจากนรกมาเป็นสัตว์ เมื่อพระพุทธเจ้าทรงดับขันธ์ปรินิพพาน จึงไม่ปรารถนาสวรรค์ ประสงค์ปฏิบัติธรรมบนโลกมนุษย์ จึงไม่รับอาหาร ขังตนเองปฏิบัติธรรม จนจุติจากภพนั้น
หมายเหตุ เรื่องระลึกชาติ ย้อนกลับไปที่เกิดเป็นอะไรไปตามลำดับนั้นถึง ๔ ชาติ ระลืกได้จริงจากญาณ ที่ย้อนกลับไปจริงๆ เมื่อประมาณอายุ ๔๙ ปี และตนเองปกครองวิมานและวิมานนั้นระลึกได้จริง เมื่อเกิดวิปัสสนูกิเลสเมื่ออายุ ๒๓ ปีที่ผ่านมาแล้ว และระลึกว่า ตนเองปฏิบัติธรรมจนตายเมื่อชาติที่แล้วก็ระลึกรู้สึกได้ทั้งแต่เด็กมาแล้ว ส่วนเรื่องในรายละเอียดในชาติที่เป้นเทวดาได้พบกับพระพุทธเจ้าแล้วได้ขังตนเองปฏิบัติธรรมไม่รับอาหารจนจุตติ นั้นผู้ที่ไม่ใช่คนหรือเทวดานั้นบอกให้ทราบอีกที่ ด้วยยังหาได้ระลึกให้ทราบในรายละเอียดนั้นได้
สรุป เป็นการเสนอธรรมที่อาจจะเกินเลยไปจาก มนุษย์ยุคปัจจุบันใน พศ นี้ไม่ค่อยเชื่อกันแล้ว เพราะวิทยาการต่างๆ เจริญมากไปแล้วแม้แต่ผมก็ยังใช้วิทยาการเหล่านั้นเลี้ยงชีพอยู่ จนเกษียณแล้วก็ยังมีรายได้จากวิทยาการน้น และกำลังพัฒนาระบบโปรแกรมบน VB.NET รองรับคลังได้เป็น ร้อยๆ คลังและ จุดขาย POS ได้เป็นร้อยๆ จุด ระดับ ๕๐๐ ถึง ๑๐๐๐ ล้านบาทต่อปี ได้สบาย ก็เพื่ออาจสร้างรายได้ขายให้ลูกคนเล็ก ที่เจอสถานการณ์โรคโควิดอยู่ในช่วงนี้
ต้องเป็นทุกข์อีกนานเท่าใด จึงจะเห็นทุกข์ สำหรับสัตว์ทั้งหลาย
มนุษย์และสัตว์ทั้งหลายข้องอยู่กับ สุขและทุกข์ เวียนว่ายอยู่อย่างยาวนานที่ไม่รู้เบื้องต้นและเบี้องปลาย ด้วยหลงอยู่ในสุขด้วยอวิขขาและตัณหา ที่สุขหมายถึงทุกข์น้อย
พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ทำนองว่า เมื่อมีสุขก็ต้องมีทุกข์ เพราะสุขและทุกข์เป็นของคู่กัน จะปรารถนาสุขอย่างเดียวโดยไม่ต้องทุกข์ย่อมเป็นไปไม่ได้ แม้พระพุทธเจ้าตอนเป็นพระโพธิสัตว์ เพียรพยายามเพื่อให้มีสุขอย่างเดียวไม่ต้องวนเวียนไปสู่ทุกข์อีก ทรงพยายามแล้วก็ทรงทำไม่ได้
พระองค์จึงทรง วางทั้งสุขและทุกข์ ด้วยปัญญายิ่งจึงหลุดพ้นจากอวิชชาและตัณหา สงบสันติด้วยพระนิพพาน อันเป็นอัมมตะธรรม แล้วทรงนำธรรมนั้นมาบอกกล่าวสั่งสอนแก่มนุษย์และเหล่าเทพเทวดาพรหม ทั้งหลาย เพื่อหลุดพ้นจากทุกข์ ด้วยสังขตะอันเป็นวัฏฏะสงสารเหล่านี้ โดยสภาพที่เป็นปรมัตธรรมแล้ว ย่อมเป็นทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น และตั้งอยู่ แล้ววนเวียนอยู่อย่างนั้น
ดังนั้นมนุษย์และสัตว์ทั้งหลาย ที่ไม่ได้สดับไม่ฟังธรรมที่พระพุทธทรงสอน หรือแม้ได้ฟังได้ศึกษาแล้วแต่ยังติดขาดปัญญาหลงอยู่ในอวิชชาและตัณหา ก็ย่อมวนเวียนอยู่ในความเป็นทุกข์อยู่นั้น โดยไม่มีปัญญาเห็นทุกข์ จนดับทุกข์หลุดพ้นไปได้
แม้กระผมเองได้เกิดมาบนภพมนุษย์ก็เป็นทุกข์แล้วตั้งแต่จำความได้ เติบโตขึ้นมาในวัยเด็กแค่ชั้นประถมแต่ดันเป็นผู้ปรารถนาแสวงหาความรู้และปัญญาเป็นอย่างยิ่ง กลับกลายเป็นสวนทางกับกฏหมาย และสิทธิ์เสรีภาพด้วยไม่ได้รับสัญชาติในประเทศที่เกิด ดังนั้นการศึกษาของผมต้องแลกมาด้วยหลายอย่างแม้ทุกข์เจียนตายก็ต้องย่อมสละชีวิต ตามประสาของเด็กคนหนึ่งที่คิดไปได้ และด้วยเห็นว่าพี่ชายคนโตก็เป็นบ้าไปแล้วคนหนึ่ง ที่เรียนเก่งอยากเรียนระดับอุดมศึกษา แต่ไม่ได้เรียนเลยเพี้ยนไป จนเรียกว่าบ้า ผมเป็นลูกคนสุดท้อง และจะเป็นแบบพี่ชายนั้นสูงมาก แต่ผมตั้งแต่จำความได้นั้นกลับกลายเป็นว่าศรัทธาในพุทธศาสนา ต่างกับคนในครอบครัวซึ่งเป็นขึ้นเอง หรืออาจจะเกิดจากอยู่ในสังคมชนบทชึ่งวัดเป็นศูนย์รวมของชุมชนในสมัยนั้น
แต่เหตุนั้นไม่ใช่พึ่งเกิดในชาติปัจจุบัน(จะยกเล่าภายหลัง) เพราะผมยิ่งทุกข์ด้วยเศษกรรมอันเป็นวิบากกรรมชั่วในอดีตชาติที่เหลืออยู่ ผมก็ยิ่งศรัทธาเข้าหาวัด เข้าหาพระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง เข้าหาศึกษาพระธรรม และปฏิบัติธรรมด้วยตนเองยิ่งขึ้นมากขึ้นตามความเป็นทุกข์ที่ต้องต่อสู่และเพิ่มขึ้นตามวัยที่เติบโตขึ้น แต่ก็มีความกดดันความบีบคั้นและความเครียดทั้งโรคภัย ถ้าเป็นแบบปกติไม่มีตัวช่วยผมก็คงเป็นบ้าผิดเพี้ยนไปแล้วตั้งแต่เรียนมหาลัยปี ๑ และปี ๒ คือไม่มีสิทธิ์เป็นนักศึกษาแต่ให้เรียนไปก่อน รู้ตัวตั้งแต่ต้นแล้วว่าผมอาจไม่มีสิทธิ์ได้รับปริญญาแม้สอบจบทุกวิชาได้ เพราะหลักฐานไม่พร้อมถูกต้องทั้งแต่เริ่มสมัครเข้าเรียนมาได้ ผมต้องศึกษาธรรมในห้องสมุดมหาลัยพอๆ กับการเรียนวิชาที่ต้องสอบเพื่อคลายความทุกข์ เพราะเมื่อได้ศึกษาอ่านตำราพุทธศาสนาก็จะมีสุขปีติเล็กๆ น้อยๆ คลายความทุกข์ที่มืดมนไปได้บ้าง ผมต้องภาวนากำหนดกรรมฐาน พุท-โธ ด้วยลมหายใจ เพื่อรักษาจิตใจไม่ให้บ้าผิดเพี้ยนไป ตลอดที่ระลึกได้ ก็เสมือนว่า ผมต้องกำหนดภาวนาไปตลอด เพราะความทุกข์นั้นติดตามไปตลอดด้วยฐานะอันเป้นทุกข์นั้นติดตามไปกับความรู้สึกตนเองอยู่เนื่องๆ
ผมเรียนอยู่ ๓ ปี ใกล้จบผมได้เข้าวัดปฏิบัติธรรม แล้วออกมาสอบจบทุกวิชาของวิทยาศาสตรสาขาฟีสิกส์ แล้วเข้าวัดปฏิบัติธรรมต่อ ผมก็ยังต้องประสบปัญหาและทุกข์ขึ้นไปอีก ไม่ใช่ว่าเข้าวัดปฏิบัติธรรมแล้วจะหมดทุกข์หมดโศกจากวิบากกรรมชั่วที่ไล่ล่าเหมื่อนเงาตามตัว หรือเหมือนดังพยักหรือหมาล่าเนื้อ ที่กำลังวิ่งจะเขย่ำหยื่อ แต่ด้วยยังเพียรกำหนดภาวนาปฏิบัติธรรมตลอดเนื่องๆ ไม่ท้อถอย สละชีวิตเพื่อปฏิบัติธรรมได้ จึงบรรลุทั้งฌาน และวิปัสสนาญาณเจริญขึ้นไปตามลำดับ ผมปฏบัติธรรมจนผอมจนเห็นชีโครงตัวเอง ผมปฏิบัติจนมีสติกำหนดภาวนาได้ตลอดเวลา ยกเว้นตกภวังหลับไป ๔-๕ ชั่วโมงต่อวัน ติดต่อกันเป็นเวลามากกว่า ๗ วัน จนเกิดไตรลักษร์ ที่เป็นทุกขังเจียนตายแล้วกำลังจะตายเหลือแต่เพียง จุดของจิตที่เป็นดังดาวประกายพรึก แล้วดังตายไปจริง ด้วยจิตนั้นเกิด-ดับๆ ๆ แล้วตกลงไปวูบๆ หมดสิ้นไป แล้วเกิดขึ้นมาใหม่พร้อมกับจิตโพร่งออกมาเองว่า นี้คือมรรคผลนิพพาน ที่มีแต่สุขและอุเบกขา ที่เป็นอารณ์แบบพระพรหม แต่เมื่อเกิดป็นตัวตนชัดกลัวว่าตนเองจะหลงจึง ปฏิเสธไปว่า เอ่ะ อารมณ์อย่างนี้เป็นแบบพระพรหม
รวมเวลาที่เริ่มเข้าวัดปฏิบัติธรรม ถึงตอนนี้เป็นเวลาประมาณ ๕ เดือน และด้วยเหตุจากวิบากกรรมเก่าและเหตุอย่างนี้ ภายหลังจึงเกิดข้อกังขาในธรรมตนเองไปอีกยาวนานเกือบสามสิบปี ประมาณ ๒๘ ปี ต้องพิสูจน์ตนเองด้วยการปฏิบ้ติธรรมอย่างยิ่งเนื่องๆ ศึกษาธรรมต่อไปโดยไม่ถอดธุระ
จนปรากฏขึ้นอีกครั้งเมื่อตนเองเฉียดตายด้วยลิ้มเลือดไขมันอุดตันในเสมองอย่างเฉียดพลันพอรู้สึกตัวได้ก็เริ่มกำหนดภาวนา เมื่อเข้าห้องไอชียูพอเริ่มนั่งได้ก็เริ่มกำหนดสติเป็นวิปัสสนากรรมฐานตั้งแต่วันแรก เป็นเวลา ๓ วัน เมื่อออกจากห้องไอชียูยังเปาะแปะอยุ่ ในคำวันแรกสัญญาเกิดก่อนให้พิจารณาไปว่า การจะพ้นจากทุกข์ได้ก็ต้องด้วย วิสังขาร ก็เกิดสภาวธรรมคล้ายดังเกิดเมื่ออายุ ๒๓ ปี ในขณะที่อายุจะ ๕๒ ปี จึงพิสูจน์ข้อกังขาและความเข้าใจผิดของตนเองได้หมดสิ้น
เมื่อทบทวนย้อนกลับไป ผมเองที่สืบต่อมาเป็นทุกข์แต่ไม่เห็นทุกข์ มาอย่างยาวนาน นับแสนๆ หรือหลายล้านๆ ปีมาแล้ว ตามที่ตนพอระลึกย้อนกลับไปได้ถึงตอนที่ ตนตกอยู่ในนรกที่ถูกตรึงไว้ไม่รู้ยาวนานเท่าใดนับจากชาตินี้ไปถึง ๔ ชาติ เมื่อพ้นจากนรกนั้น ก็เกิดเป็นนกตัวใหญ่สีขาว อาจจะด้วยบุญกุศลก่อนที่ตกนรกนั้นคงมากอยู่ พอตายจากนกนั้นก็ไปเกิดเป็นเทวดาที่เป็นใหญ่ปกครองวิมานแห่งตนและบริวาร ย่อมรู้วาระแห่งตนว่ามาจากไหน แต่ก่อนหมดอายุขัย ได้พบกับพุทธเจ้าบนโลกมนุษย์ และมีความศรัทธายิ่งแต่ไม่บรรลุธรรม และเห็นว่าตนเป็นทุกข์จากอดีตชาติ ที่ตนเองมาจากนรกมาเป็นสัตว์ เมื่อพระพุทธเจ้าทรงดับขันธ์ปรินิพพาน จึงไม่ปรารถนาสวรรค์ ประสงค์ปฏิบัติธรรมบนโลกมนุษย์ จึงไม่รับอาหาร ขังตนเองปฏิบัติธรรม จนจุติจากภพนั้น
หมายเหตุ เรื่องระลึกชาติ ย้อนกลับไปที่เกิดเป็นอะไรไปตามลำดับนั้นถึง ๔ ชาติ ระลืกได้จริงจากญาณ ที่ย้อนกลับไปจริงๆ เมื่อประมาณอายุ ๔๙ ปี และตนเองปกครองวิมานและวิมานนั้นระลึกได้จริง เมื่อเกิดวิปัสสนูกิเลสเมื่ออายุ ๒๓ ปีที่ผ่านมาแล้ว และระลึกว่า ตนเองปฏิบัติธรรมจนตายเมื่อชาติที่แล้วก็ระลึกรู้สึกได้ทั้งแต่เด็กมาแล้ว ส่วนเรื่องในรายละเอียดในชาติที่เป้นเทวดาได้พบกับพระพุทธเจ้าแล้วได้ขังตนเองปฏิบัติธรรมไม่รับอาหารจนจุตติ นั้นผู้ที่ไม่ใช่คนหรือเทวดานั้นบอกให้ทราบอีกที่ ด้วยยังหาได้ระลึกให้ทราบในรายละเอียดนั้นได้
สรุป เป็นการเสนอธรรมที่อาจจะเกินเลยไปจาก มนุษย์ยุคปัจจุบันใน พศ นี้ไม่ค่อยเชื่อกันแล้ว เพราะวิทยาการต่างๆ เจริญมากไปแล้วแม้แต่ผมก็ยังใช้วิทยาการเหล่านั้นเลี้ยงชีพอยู่ จนเกษียณแล้วก็ยังมีรายได้จากวิทยาการน้น และกำลังพัฒนาระบบโปรแกรมบน VB.NET รองรับคลังได้เป็น ร้อยๆ คลังและ จุดขาย POS ได้เป็นร้อยๆ จุด ระดับ ๕๐๐ ถึง ๑๐๐๐ ล้านบาทต่อปี ได้สบาย ก็เพื่ออาจสร้างรายได้ขายให้ลูกคนเล็ก ที่เจอสถานการณ์โรคโควิดอยู่ในช่วงนี้