เกริ่นก่อนนะคะ แฟนเราทำงานอยู่ต่างจังหวัดและจะกลับมาบ้านทุกๆสิ้นเดือนค่ะ
ก่อนวันที่เขาจะเดินทางกลับ เราเกิดทะเลาะกัน เขาเลยตัดสินใจอยู่ต่อเพื่อคุยเเละเคลียร์ปัญหากับเรา
(เหตุผลของเขาคือกว่าจะได้คุยได้เจอหน้าได้เคลียร์กันก็เดือนถัดไป) เขาเลยตัดสินใจ
ฝากงานไว้กับเพื่อนอีกคนซึ่งสามารถทำได้ไม่ได้เสียงานอะไร
เย็นวันนั้นเราเลิกงานเขาก็ให้เราไปเจอที่บ้าน (ทางไปที่ทำงานของเราไปทางเดียวกับบ้านแฟน)
เราเลยตัดสินใจเจอแล้วก็เคลียร์ปัญหากัน ทุกอย่างเข้าใจและวันถัดไปเป็นวันหยุดของเรา
เราเลยตัดสินใจจะไปส่งเขาที่ต่างจังหวัดด้วยตัวเอง เย็นของวันนั้นหลังจากที่เคลียร์ปัญหาจบ
แฟนมีของที่จะให้เราเอาไปฝากพ่อกับแม่ของแฟนเป็นผลไม้ที่เขาเก็บจากที่บ้าน
(ท้าวความก่อนนะคะ ว่าพ่อกับแม่ของแฟนไม่ได้อยู่กับแฟนเราพ่อแม่แฟนท่านพักอยู่อีกที่นึง ซึ่งใกล้บ้านเรา)
แฟนเลยตัดสินใจจะให้เราเอาผลไม้ที่แฟนฝากไปให้พ่อแม่แฟน เราเลยรับปากว่าจะเอาไปให้
แต่จู่ๆวันที่เราจะไปส่งแฟนที่ต่างจังหวัดเอง เราเกิดติดงานกะทันหัน แฟนเลยต้องฝากงานเพื่อนอีก 1 วัน
เพื่อรอเรา วันนั้นเขาเลยว่าง เรามาทำงาน เขาเลยตัดสินใจเอาผลไม้นั้นไปให้พ่อแม่เอง
(ท้าวความอีกนะคะ คือ วันที่แฟนตัดสินใจไม่กลับไปทำงาน แฟนยังไม่ได้บอกพ่อแม่แฟนว่าจะอยู่เคลียร์กะเรา
แฟนตัดสินใจกลับมารอเจอเราที่บ้านเขา ซึ่งพ่อแม่แฟนท่านอยู่บ้านอีกที่นะคะ)
จากนั้นแฟนเลยตัดสินใจเอาผลไม้ไปให้พ่อกับแม่แฟน แล้วพ่อแม่แฟนท่านก็ตกใจว่าทำไมแฟนเราถึงยังไม่กลับไปทำงาน
แฟนเราก็ขอโทษแล้วเล่าความจริงทั้งหมดว่าทะเลาะกับเราแล้วอยู่เคลียร์กัน พ่อกับแม่เขาก็ดูไม่ชอบใจ
เหมือนเราคือต้นเหตุที่ทำให้ลูกชายเขาไม่ไปทำงาน ซึ่งบอกก่อนนะคะว่าเราเองไม่ได้ร้องขอให้แฟนเราอยู่
อยู่ๆเขาก็จัดการเรื่องงานเขาเอง แล้วบอกว่าพรุ่งนี้จะไม่กลับแล้วจะรอคุยกับเราก่อน
กลายเป็นเราดูแย่ในสายตาผู้ใหญ่ แม่แฟนเลยถามแฟนเราว่า เหนื่อยมั้ยที่คบกับเรา เป็นตัวของตัวเองรึเปล่า
เราเสียใจมากค่ะ เพราะเราค่อนข้างซีเรียสกับการทำงานมากๆ และการคบกันของเรากะเขา
เราก็ไม่เคยทำให้เขาต้องเสียการเสียงาน ทุกครั้งที่เราไปเจอพ่อแม่แฟน เรามีของไปฝากท่านเสมอ
แล้วอีกมุมมองนึง คือ แฟนเราก็คิดน้อยไปมั้ย ถ้าเค้าคิดสักนิดว่า การที่เขาไปเจอพ่อแม่แล้วบอกความจริงแบบนั้น
คนที่ดูแย่ก็กลายเป็นเราแทน ตอนนี้เราไม่อยากเจอหน้าครอบครัวแฟนเลยค่ะ เรารู้สึกเหมือนเขาเป็นห่วงแค่ความรู้สึกลูกตัวเอง
ไม่ได้แคร์อะไรเราเลยค่ะ อีกอย่างปัญหาที่ทะเลาะกัน จากที่แฟนมาเล่า คือ แม่แฟนเราบอกว่าปัญหาเล็กๆน้อยๆ
ดูเหมือนเราคือคนผิดไปซะงั้น ทั้งๆต้นเหตุคือแฟนเรา และแฟนเราทำในสิ่งที่เขาเองก็ไม่อยากให้เราทำแต่กลายเป็นทำซะเอง
ตอนนี้ใกล้ถึงเวลาสิ้นเดือนอีกแล้วค่ะ แฟนเราก็เพลนที่จะให้เราไปหา แต่เหมือนจะหลีกเลี่ยง
ให้เราเจอพ่อแม่เขา ให้เราไปหาในวันที่พ่อแม่แฟนไม่อยู่ ทั้งๆที่เมื่อก่อนเราแวะเจอท่านทุกทีที่แฟนเรากลับมา
ลึกๆในใจเราก็ไม่กล้าไปสู้หน้าค่ะ แถมไม่อยากอธิบายอะไรเลย เพราะแม่แฟนเราเข้าข้างแฟนเรา
(ดูได้เลยจากคำพูดคำจาที่เเฟนเล่าค่ะ) ก็ถูกของคนเป็นแม่แหละค่ะ เราเคยไม่อยากอธิบายอะไร
อีกอย่างแฟนเราเป็นลูกคนเดียวด้วยค่ะ
คำถาม คือ หลังจากนี้ต้องทำตัวยังไงค่ะ เราไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไง เพราะถึงอธิบายไป
แม่แฟนอาจมองว่าเราไปปรักปรำลูกเขาได้ เราเลยอยากอยู่เงียบๆ แฟนเราเขามองออกว่าเรายังเสียใจ
กับเหตุการณ์เรื่องนั้น แล้วก็ทำตัวห่างๆกับครอบครัวเขา ตัวเราเองก็ไม่รู้จะอธิบายอะไรอีก ดูแม่แฟนท่านไม่ได้อยาก
คุยถึงเหตุและผลที่เกิดขึ้นสักเท่าไหร่ เขาด่วนตัดสินเราไปแล้วค่ะ ...
ครอบครัวแฟนเริ่มไม่ชอบเรารึเปล่า หรือเราคิดมากไปเอง?
ก่อนวันที่เขาจะเดินทางกลับ เราเกิดทะเลาะกัน เขาเลยตัดสินใจอยู่ต่อเพื่อคุยเเละเคลียร์ปัญหากับเรา
(เหตุผลของเขาคือกว่าจะได้คุยได้เจอหน้าได้เคลียร์กันก็เดือนถัดไป) เขาเลยตัดสินใจ
ฝากงานไว้กับเพื่อนอีกคนซึ่งสามารถทำได้ไม่ได้เสียงานอะไร
เย็นวันนั้นเราเลิกงานเขาก็ให้เราไปเจอที่บ้าน (ทางไปที่ทำงานของเราไปทางเดียวกับบ้านแฟน)
เราเลยตัดสินใจเจอแล้วก็เคลียร์ปัญหากัน ทุกอย่างเข้าใจและวันถัดไปเป็นวันหยุดของเรา
เราเลยตัดสินใจจะไปส่งเขาที่ต่างจังหวัดด้วยตัวเอง เย็นของวันนั้นหลังจากที่เคลียร์ปัญหาจบ
แฟนมีของที่จะให้เราเอาไปฝากพ่อกับแม่ของแฟนเป็นผลไม้ที่เขาเก็บจากที่บ้าน
(ท้าวความก่อนนะคะ ว่าพ่อกับแม่ของแฟนไม่ได้อยู่กับแฟนเราพ่อแม่แฟนท่านพักอยู่อีกที่นึง ซึ่งใกล้บ้านเรา)
แฟนเลยตัดสินใจจะให้เราเอาผลไม้ที่แฟนฝากไปให้พ่อแม่แฟน เราเลยรับปากว่าจะเอาไปให้
แต่จู่ๆวันที่เราจะไปส่งแฟนที่ต่างจังหวัดเอง เราเกิดติดงานกะทันหัน แฟนเลยต้องฝากงานเพื่อนอีก 1 วัน
เพื่อรอเรา วันนั้นเขาเลยว่าง เรามาทำงาน เขาเลยตัดสินใจเอาผลไม้นั้นไปให้พ่อแม่เอง
(ท้าวความอีกนะคะ คือ วันที่แฟนตัดสินใจไม่กลับไปทำงาน แฟนยังไม่ได้บอกพ่อแม่แฟนว่าจะอยู่เคลียร์กะเรา
แฟนตัดสินใจกลับมารอเจอเราที่บ้านเขา ซึ่งพ่อแม่แฟนท่านอยู่บ้านอีกที่นะคะ)
จากนั้นแฟนเลยตัดสินใจเอาผลไม้ไปให้พ่อกับแม่แฟน แล้วพ่อแม่แฟนท่านก็ตกใจว่าทำไมแฟนเราถึงยังไม่กลับไปทำงาน
แฟนเราก็ขอโทษแล้วเล่าความจริงทั้งหมดว่าทะเลาะกับเราแล้วอยู่เคลียร์กัน พ่อกับแม่เขาก็ดูไม่ชอบใจ
เหมือนเราคือต้นเหตุที่ทำให้ลูกชายเขาไม่ไปทำงาน ซึ่งบอกก่อนนะคะว่าเราเองไม่ได้ร้องขอให้แฟนเราอยู่
อยู่ๆเขาก็จัดการเรื่องงานเขาเอง แล้วบอกว่าพรุ่งนี้จะไม่กลับแล้วจะรอคุยกับเราก่อน
กลายเป็นเราดูแย่ในสายตาผู้ใหญ่ แม่แฟนเลยถามแฟนเราว่า เหนื่อยมั้ยที่คบกับเรา เป็นตัวของตัวเองรึเปล่า
เราเสียใจมากค่ะ เพราะเราค่อนข้างซีเรียสกับการทำงานมากๆ และการคบกันของเรากะเขา
เราก็ไม่เคยทำให้เขาต้องเสียการเสียงาน ทุกครั้งที่เราไปเจอพ่อแม่แฟน เรามีของไปฝากท่านเสมอ
แล้วอีกมุมมองนึง คือ แฟนเราก็คิดน้อยไปมั้ย ถ้าเค้าคิดสักนิดว่า การที่เขาไปเจอพ่อแม่แล้วบอกความจริงแบบนั้น
คนที่ดูแย่ก็กลายเป็นเราแทน ตอนนี้เราไม่อยากเจอหน้าครอบครัวแฟนเลยค่ะ เรารู้สึกเหมือนเขาเป็นห่วงแค่ความรู้สึกลูกตัวเอง
ไม่ได้แคร์อะไรเราเลยค่ะ อีกอย่างปัญหาที่ทะเลาะกัน จากที่แฟนมาเล่า คือ แม่แฟนเราบอกว่าปัญหาเล็กๆน้อยๆ
ดูเหมือนเราคือคนผิดไปซะงั้น ทั้งๆต้นเหตุคือแฟนเรา และแฟนเราทำในสิ่งที่เขาเองก็ไม่อยากให้เราทำแต่กลายเป็นทำซะเอง
ตอนนี้ใกล้ถึงเวลาสิ้นเดือนอีกแล้วค่ะ แฟนเราก็เพลนที่จะให้เราไปหา แต่เหมือนจะหลีกเลี่ยง
ให้เราเจอพ่อแม่เขา ให้เราไปหาในวันที่พ่อแม่แฟนไม่อยู่ ทั้งๆที่เมื่อก่อนเราแวะเจอท่านทุกทีที่แฟนเรากลับมา
ลึกๆในใจเราก็ไม่กล้าไปสู้หน้าค่ะ แถมไม่อยากอธิบายอะไรเลย เพราะแม่แฟนเราเข้าข้างแฟนเรา
(ดูได้เลยจากคำพูดคำจาที่เเฟนเล่าค่ะ) ก็ถูกของคนเป็นแม่แหละค่ะ เราเคยไม่อยากอธิบายอะไร
อีกอย่างแฟนเราเป็นลูกคนเดียวด้วยค่ะ
คำถาม คือ หลังจากนี้ต้องทำตัวยังไงค่ะ เราไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไง เพราะถึงอธิบายไป
แม่แฟนอาจมองว่าเราไปปรักปรำลูกเขาได้ เราเลยอยากอยู่เงียบๆ แฟนเราเขามองออกว่าเรายังเสียใจ
กับเหตุการณ์เรื่องนั้น แล้วก็ทำตัวห่างๆกับครอบครัวเขา ตัวเราเองก็ไม่รู้จะอธิบายอะไรอีก ดูแม่แฟนท่านไม่ได้อยาก
คุยถึงเหตุและผลที่เกิดขึ้นสักเท่าไหร่ เขาด่วนตัดสินเราไปแล้วค่ะ ...