ประเด็นที่ จขกท ตั้งขึ้นมาเป็นเรื่องน่าสนใจที่คนทั่วไปคงจะคิดกันไม่ถึงในอีกแง่มุมหนึ่งของหลักจิตวิทยาการอบรมเลี้ยงดูเด็ก  (educational theory)  ซึ่งจะมีผลต่อไปต่อแนวทัศนคติในสังคมของหมู่คนในประเทศนั้นๆ    

การให้รางวัลในการกระทำดี  หรือ ผลงานที่โดดเด่นย่อมมีความสำคัญ   แต่....ต้องอยู่ในความสัมพันธ์ที่เหมาะสมไม่ใช่เน้นหนักไปข้างใดข้างหนึ่งเสียจนก่อให้เกิดผลเสียอีกด้านหนึ่ง   ในกรณีนี้การให้รางวัลต่อเด็กเรียนดีจากการวัดระดับก็ถือว่าเป็นเพียงพอแล้ว   การถ่ายรูปกับผู้ปกครองถือว่าเป็นการกระทำที่เกินเลยไปอย่างไม่จำเป็นซึ่งจะส่งผลกระทบต่อจิตใจของนักเรียนที่ไม่ได้มีผลการเรียนดีเด่น    และแทนที่จะเป็นการกระตุ้นให้ผู้เรียนไม่ดีต่อสู้กลับกลายเป็นการบั่นทอนกำลังใจไปเสียได้

คนที่เรียนไม่ดีไม่สามารถสรุปได้ว่าคนเหล่านั้นขี้เกียจไม่ใส่ใจ    แต่ขึ้นอยู่กับสติปัญญา  สภาพแวดล้อมของครอบครัวไม่ว่าจะเป็นเศรษฐกิจหรือฐานะทางสังคม  มีส่วนสำคัญเป็นหลักด้วย

ประเทศพัฒนาแล้วไม่มีการจัดอันดับผลการสอบ  นักเรียนได้ผลเกรดในแต่ละวิชาเป็นของตนเอง   คนที่ได้รับผลเกรดดีจะได้รับรางวัลเล็กๆ น้อยๆ จากพ่อแม่  ผู้ปกครอง   มีการประกาศผลในหน้าหนังสือพิมพ์บ้างแต่ไม่มีการให้รางวัลต่อหน้ารวมกับคนที่ไม่ได้ผลการเรียนดีให้เป็นที่เจ็บช้ำน้ำใจ
ยิ่งเป็นระดับสอบในมหาวิทยาลัยยิ่งไม่มีพิธีมอบใบประกาศนียบัตร  

สิ่งที่เขาต้องการสื่อให้เด็กเข้าใจคือ   การประสบความสำเร็จในการเรียนเป็นผลงานของตนเองเป็นหลัก   ถึงพ่อแม่จะมีส่วนสนับสนุนแต่พ่อแม่แต่ละคนมีขีดจำกัดที่ไม่สามารถส่งเสริมลูกได้เท่ากัน  ฉะนั้นการให้ความชื่นชมต่อพ่อแม้ด้วยจึงไม่มีน้ำหนักในกรณีนี้   การมีผลการเรียนดีต้องไม่ไปข่มทับถมคนที่มีผลงานไม่ดีเท่าตนเอง   สอนให้มนุษย์ยอมรับความไม่เท่าเทียมโดยธรรมชาติซึ่งกันและกันตั้งแต่เด็กเพื่อที่โตขึ้นจะได้เห็นอกเห็นใจเพื่อมนุษย์ด้วยกัน  ไม่ตัดสินคุณค่าของคนที่ผลงานแต่เพียงอย่างเดียวแต่ดูด้านอื่นๆ โดยรวมด้วยว่าคนๆ นั้นทำตนเป็นคนดีเป็นประโยชน์ต่อสังคมหรือไม่

และนั่นเป็นเหตุผลหนึ่งประเทศบางประเทศจึงเป็นประเทศสวัสดิการได้   เพราะคนที่มีความสามารถสติปัญญามากกว่ามองเห็นความ่อ่อนแอทางธรรมชาติของมนุษย์และช่วยเหลือซึ่งกันและกัน