ร้อนใจมากคะ อาการเริ่มเเรกของคุณพ่อสักประมาณ6โมงเช้าของวันที่16 ก.ค.63ท่านลุกจากที่นอนเเละมีการการอ่อนเเรง ชาไปทั้งขาข้างขาวเดินออกมาจากห้องนอนเเล้วจะล้ม เเต่บุญยังมีคะที่คุณเเม่ประครองไว้ทันไม่ล้มหรือกระเเทกกับพื้นเเละประครองให้ท่านไปนั่งที่โซฟา เเต่ด้วยความชล่าใจเพราะคิดว่าคุณพ่อคงไม่เป็นไรมากก็เลยหาข้าว ชงกาเเฟให้พ่อกกินก่อนเพราะคิดว่าคงปวดขาธรรมดา เเต่กว่าจะถึงโรงยาบาลคุณพ่อก็เริ่มเหลืองซีดคือชาข้างขาวทั้งซีก พูดไม่ได้คุณหมอถามอะไรคือคุณพ่อรับรู้หมดเเต่ไม่สามามารถตอบคำถามได้ คุณหมดรีบพาเข้าห้องฉุกเฉิน นาทีนั้นบีบหัวใจมากคุณหมอบอกเราว่า มาไม่ทัน1ชั่วโมง
ไม่สามารถรักษาโดยการฉีดสีได้ คุณหมดก็ให้ยาเเละมีอาการดีขึ้น เเต่ยังต้องเฝ้าระวังในห้องฉุกเฉินเเละไม่สามารถเฝ้าไข้ได้ พอได้รับยาที่คุณหมอฉีดไปคุณะ่อก็กลับมาพูดได้เเละบอกกับเราว่าตอนที่หมอถามหรือเเม่ถามเค้ารู้สึกทุกอย่างรับรู้ เเต่เพียงท่านตอบหรือพูดไม่ได้ อาการของท่านตอนนั้นคือเหมือนหายเป็นปกติเลยคะ ไบ่เรากับเเม่กลับบ้านได้เเล้ว ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวพรุ่งนี้เค้าก็ให้ย้ายเข้าห้องพิเศษเเละสามารถเฝ้าไข้ได้ เราเเละเเม่ ก็เลยกลับบ้านมาเตรียมของในวันที่17/07/63พร้อมทั้งพกกำลังใจไปเต็มร้อย
เเต่.... พอไปถึงโรงบาล คุณหมอเเจ้งว่า คุณพ่อโดนย้ายไปห้องไอซียู คือตอนนั้นเหมือนมีใครเอาก้อนหอนมาปาที่อก เหมือนคนมีความหวังเเล้วว่ายังไงต้องหายต้องดีขึ้นเเต่มันกลับเเย่ลง มันเสียใจมากๆคะ มันอธิบายไม่ถูกเลย ภาพที่ไปเห็นคุณพ่อนอนที่icu นั้น คือรับไม่ได้คะ ชอค ไหนเมื่อวานเรายังคุยกัน เเต่มาวันนี้คือคุณพ่อพูดไม่ได้ รับรู้ยังยากเลยคะ สายอะไรไม่รู้เต็มตัวไปหมด มันชอคคะคือชอคมาก บีบไปทั้งหัวใจ เครียดมากจาิงๆคะ ใครมีประสบการเป็นโรคเส้นเลือดในสมองตีบช่วยเเนะนำทีคะ
สอบถามผู้รู้คะ ร้อนใจมากคุณพ่อเป็นโรคเส้นเลือดในสมองตีบ
ไม่สามารถรักษาโดยการฉีดสีได้ คุณหมดก็ให้ยาเเละมีอาการดีขึ้น เเต่ยังต้องเฝ้าระวังในห้องฉุกเฉินเเละไม่สามารถเฝ้าไข้ได้ พอได้รับยาที่คุณหมอฉีดไปคุณะ่อก็กลับมาพูดได้เเละบอกกับเราว่าตอนที่หมอถามหรือเเม่ถามเค้ารู้สึกทุกอย่างรับรู้ เเต่เพียงท่านตอบหรือพูดไม่ได้ อาการของท่านตอนนั้นคือเหมือนหายเป็นปกติเลยคะ ไบ่เรากับเเม่กลับบ้านได้เเล้ว ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวพรุ่งนี้เค้าก็ให้ย้ายเข้าห้องพิเศษเเละสามารถเฝ้าไข้ได้ เราเเละเเม่ ก็เลยกลับบ้านมาเตรียมของในวันที่17/07/63พร้อมทั้งพกกำลังใจไปเต็มร้อย
เเต่.... พอไปถึงโรงบาล คุณหมอเเจ้งว่า คุณพ่อโดนย้ายไปห้องไอซียู คือตอนนั้นเหมือนมีใครเอาก้อนหอนมาปาที่อก เหมือนคนมีความหวังเเล้วว่ายังไงต้องหายต้องดีขึ้นเเต่มันกลับเเย่ลง มันเสียใจมากๆคะ มันอธิบายไม่ถูกเลย ภาพที่ไปเห็นคุณพ่อนอนที่icu นั้น คือรับไม่ได้คะ ชอค ไหนเมื่อวานเรายังคุยกัน เเต่มาวันนี้คือคุณพ่อพูดไม่ได้ รับรู้ยังยากเลยคะ สายอะไรไม่รู้เต็มตัวไปหมด มันชอคคะคือชอคมาก บีบไปทั้งหัวใจ เครียดมากจาิงๆคะ ใครมีประสบการเป็นโรคเส้นเลือดในสมองตีบช่วยเเนะนำทีคะ