เรื่องมีอยู่ว่า เรากับเขาต่างกันสุดขั้ว ทั้งอายุและนิสัยทัศคติ ย้ำต่างมาก แต่ด้วยความที่เรามาอยู่กับเขาและผูกพันกับเขามากๆ เวลาเขาพูดเรื่องทำร้ายจิตใจไรชอบขนของกลับมาบ้านและก็สุดท้ายก็ให้เขามารับ :'( ล่าสุดนี้เขาพูดบอกเราเข้าไม่ได้เหมือนแม่เหล็กพยายามดูดกันไม่ปล่อยกันสักทีดันไปดันมาเหมือนยื้อกันไปยื้อกันมา เดี๋ยวทะเลาะเดี๋ยวขัดแย้งความคิดเห็นไม่ตรงกัน เขาบอกถ้าเราจบกันด้วยดี เข้าใจว่าจบกันแบบเพราะอะไรมีการบอกว่าอาจจะไม่ต้องคุยกันทุกวัน  (เอิ่มแบบนี้ก็ได้ด้วย)  เราก็ยังคุยกันได้นะ (แต่เราไม่อ่ะ ขอบล็อกทุกอย่างดีกว่า)  ล่ะเขาบอกเลิกกันแล้วไม่จำเป็นต้องไม่รู้จักกันก็ได้นิ เขาบอกเขาก็รักเราอยู่นะแต่เขาเบื่อที่เรางี่เง่า ส่วนตัวเป็นคนขี้หึงขี้หวงแฟนมันเลยอะไรนิดๆเราก็หึงมีแฟนคนเดียวนิคือเราตามใจเขาทุกอย่างเลยนะคะ ไม่ว่าจะทำงานกับที่บ้านเขาเราก็ลงมากก่อนเขานอนเกือบเย็นค่อยลงมาช่วยเรา ขนาดปู่เราป่วยขอไปดูเขายังไม่ให้ไปล่ะชอบพูดบ่อยๆว่าช่วยไรไม่ได้เลยแต่ทีเขาไปออกข้างนอกโดยการไม่ใช่เรื่องทำงานออกไปเพื่อนแต่เรานั่งทำงานคนเดียว คือเราพึ่ง17เองนะ บางทีเราก็อยากให้มีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้แค่ทีเราขอไปดูป่เราป่วยไม่ให้เราเริ่มแบบคือไรเนี้ย ล่ะก็บอกถ้าอยู่ด้วยกันไม่มีความสุขมันก็ต้องแบบนั้น แม่แฟนบอกกับเขาว่าอยู่ด้วยกันล่ะทะเลาะแปบๆก็ทะเลาะจะไปกันรอดหรอ ประมาณว่าเราเด็กมั้งคะล่ะบอกว่าไม่เคยทำไรเพื่อลูกเขาเลยบอกกับแฟนเรานะคะที่ทำอยู่ทุกวันนี้ มันยังไม่ดีพออีกหรอแค่ทุกวันนี้เขายังไม่ค่อยมาช่วยเราทำงานเลยจริงๆอยากบงมาพร้อมทำงานแบบ 2 คนผัวเมียจะให้เราทำทุกอย่างในฐานะภรรยาเลยรึ ถ้าเออนอนแบบอยู่เฉยไม่ได้ช่วยไรเลยก็ว่าไปอย่าง  (ทีกับลูกเขายังไม่มาเทคแคร์อะไรเราขนาดนั้นเลยอ่ะที่อยู่ทุกวันนี้ก็คือฐานะแฟนยังไม่ถึงขั้นภรรยา แล้วแม่เขาไม่เคยมาคุยอะไรกับฝั่งเราเลยแต่ฝั่งเราเขาต้อนรับแต่เหมือนแฟนเรามากกว่าที่ไม่พร้อมาผูดมัดอะไรกับเราแล้วเขาก็ติดเพื่อนนอนเก่งไม่ค่อยเอางานเอาการไรเลยแต่ก็ยังทนอยู่เพราะรัก)  หรือเรายังเด็กเลยไม่รู้จักความรักคนที่มาอยู่ด้วยมั้งคะ แต่เขาก็ไม่ได้จะเทคแคร์อะไรเราเลยนะคะเข้าใจล่ะอยู่กันนานมันก็ขมขืด แบบตั้นหนักมาก คืออยากถอยออกมาก็เจ็บอยู่ก็เจ็บแต่เรารักเขาไง ยอมทุกอย่างเลย