ตอนเราเลิกกับแฟนมาแรกๆ เราไม่ได้อยากเลิกนะ แต่เพราะมันซ้ำซากไม่ไหว เราทนเพราะคนรอบตัวบอกว่าเพื่อลูกนะ ทนๆไปก่อน
เกิดความคิดนึงกับเราว่า ทนแล้วได้อะไร ลูกจะมีความสุขจริงหรอ พ่อแม่ทะเลาะกันทุกวัน ซึ่งเราอยู่ในจุดที่พ่อแม่ตีกันบ่อยๆอ่ะเราเลยรู้ว่ามันไม่มีความสุขหลอก เหมือนพ่อแม่จำใจอยู่ด้วยกันมากกว่า
เลยพาลูกออกมา ร้องไห้อยู่เหมือนกัน ลูกนอนอยู่เรานั่งร้องไห้ ลูกวัย6เดือน ลุกมา เอาผ้าเน่าของเขาเช็ดน้ำตาให้แม่อ่ะ เด็กมันใสบริสุทธิ์มากเลยนะคะ คือลูกรู้ว่าเราเจ็บปวด วันนั้นเลยคิดว่า เอาวะ จะเป็นทุกอย่างให้ลูกเอง
ลุกมาทำทุกอย่าง เสียใจมั้ย เสียใจนะ แต่ลูกเหลือแค่เราแล้ว ไม่ร้องแล้ว เลิกกันมาเกือบ6ปี มีความคิดอยากคืนดีเหมือนกันค่ะ ตอนเขามาง้อ แต่ไม่ดีกว่า ฉันไม่อยากรองมือรองตีนใครแล้ว
ทุกวันนี้ไปรับไปส่งลูกเอง ส่งลูกเรียนพิเศษ พยายามทำให้เขาคิดว่าเขาไม่ได้ขาดอะไรนะ เหนื่อยมั้ย เหนื่อยมาก เหนื่อยจนบางวันนอนร้องไห้ สงสารลูก บางวันลูกนั่งรอแม่ไปรับมืดๆพร้อมครู ครูก็ใจดีนั่งรอเป็นเพื่อน พาลูกตากฝนบ้าง เกือบโดนรถชนมาแล้ว
อย่างน้อยๆเราก็ภูมิใจว่าทั้งหมดที่เราทำมามันไม่ได้สูญเปล่า เฝ้าดูเขาเติบโตไปเรื่อยๆ ถึงแม้เขาจะเกิดจากความผิดพลาด แต่เราจะเลี้ยงดูเขาด้วยความตั้งใจค่ะ