เค้าว่ากันว่าถ้าคนเรามันทนอะไรถึงที่สุดแล้ว..ในความที่สุดนั้นบางทีมันน่ากลัวมากจริงๆไหม....เราเหนื่อยที่จะต้องใช้ชีวิตอยู่กับคนประสาท...มันจะพาเราประสาทตาม ประมานสามวันดีสี่วัน แบบนี้ แล้วก็มากขึ้นๆๆ มันทำให้เรารู้สึกว่าความอดทนที่เรามีมันไม่มีค่า ซึ้งเมื่อในจุดที่ไม่มีค่าแล้วมันก็ไม่สมควรต้องทำแล้วไหม? เมื่อทำไป ก็มองไม่เห็น...ต่อให้ช่วยทำตัวเกลียวก็มองไม่เห็นความดี..มีแต่คำพูดเชี้ยๆตอบกลับมาแล้วต้องฟัง..พร้อมทั้งต้องไม่รู้สึกอะไร..ทั้งๆที่ข้างในรับไม่ได้แล้ว...แต่ก็ต้องอดทนเพราะว่าอาศัยมัน...มันคิดว่ามันมีบุญคุณเหรอหรืออะไร