ผมเเอบชอบเพื่อนตัวเองในห้อง เริ่มชอบตอนอยู่ ม.2 ผมชอบเพื่อน ผญ คนนี้มากๆตามใจทุกอย่าง เเต่พอหลังๆเข้าเริ่มรู้ว่าผมเเอบชอบ ตอนเเรกผมก็ไม่เเน่ใจว่าเข้ารู้ไหมว่าผมเเอบชอบอยู่ จนมีเพื่อน ผญ ในห้องคนนึงสนิทกับเพื่อนที่ผมชอบ มาบอกผมว่า ผญ คนที่ผมชอบรู้ว่าผมเเอบชอบอยู่ พอหลังๆเข้าเริ่มหลอก เเต่ผมก็รู้เเละว่าเข้าหลอก มีเพื่อนหลายคนในห้องเตือน เเม่ก็เตือน เเต่คือผมก็รู้ว่าผมโดนหลอก เเต่เเค่อยากขอเวลาทําใจก่อน คือผมใช่เวลาทําใจนานมากเพราะ เพื่อนที่ผมชอบอยู่ห้องเดียวกัน ต้องเจอหน้ากันทุกวัน เเต่ผมก็อดทน จนผมค่อยๆลืมได้ จนตอนนี้ผมก็ไม่โดนหลอกเเล้ว ถ้าการลืมมันเป็นเรื่องง่ายผมก็อยากลืม เพราะไม่อยากเจ็บ รู้ว่าโดนหลอกเเต่ก็ยอม ถ้าความจําเป็นเหมือนคอม คือ เราสามารถลบได้ตลอดเวลาถ้าเราไม่ต้องการ เเต่ต่อให้เป็นยังงั้นก็คงไม่มีใครอยากลบ เพราะถือว่าเป็น ประสบการณ์ ที่เราได้เรียนรู้ เวลาเจอคนที่ชอบอีกเราจะได้ไม่โดนหลอก เเต่ถึงตอนนี้ผมก็ยังลืมไม่ได้เเต่ก็ดีกว่าเเต่ก่อน เพราะผมค่อยๆทําความเข้าใจ จนตอนนี้ผมก็รู้สึกดีกว่าเเต่ก่อนขึ้นเยอะ