คือเรารู้สึกอึดอัดใจพูดกับใครไม่ได้เราเลยอยากมาพูดในนี้ ตอนนี้เราเรียนอยู่ปี2 เราอยู่หอและเป็นหอในซึ่งเขาบังคับให้อยู่หอและห้องเรามีรูมเมท4คน และคนที่เป็นเมทเรา2 คนก็เป็นเมทตอนปี1 และคนที่ 3 ก็รุนน้องปี 1 ประเด็นนี้ไม่เกี่ยวกับรุ่นน้องปี1 และน้องเงียบมากเลยไม่มีปัญหาอะไร แต่ที่มีปัญหาคือ เมทเก่าเรา2คน และ2 คนนี้เป็นแฟนกัน เป็นแฟนกันตอนปี1 ช่วงแรกๆตอนปี1 รูมมี4 คนเราเข้ากันได้หมดเลย ไปไหนไปกัน แต่พอเพื่อน2คนนี้มาเป้นแฟนกัน ทุกสิ่งมันดูแปลกไป ไม่ใช่เราที่คิดแค่คนเดียว เมทอีกคนหนึ่งก็คิดเหมือนเรา แต่ก่อนที่2คนนี้จะเป็นแฟนกัน เมทที่ชอบผู้หญิงคนนั้นมีแฟนอยู่แล้ว(แฟนเป็นรุ่นพี่ที่เรียนจบไปแล้ว) และก็คบกันอย่างหวานชื่น แต่มีบางครั้งเมทคนนี้เวลาที่คุยกันกับแฟนมักหาเรื่องงอแงงี่เง่า(โครตงี่เง่า) และแฟนของเมทเราก็ชอบทักมาถามเราว่า มันคุยกับใครหรือเปล่า ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไร เลยตอบไปว่าไม่มี แต่ช่วงปิดเทอม แฟนเมทเราก็ทักมาอีกว่า ว่าเมทเรา2คนแอบคุยกัน เราก็คิดว่าจะเป็นไปได้หรอ ช่วงที่เราอยู่หอด้วยกันก็ปกติ(มั้ง) แต่เราก็เริ่มสังเกตได้ว่า ช่วงหลังๆมานี่เมทเรา2คนชอบนอนเตียงเดียวกัน รู้อะไรก็คุยกันแค่ 2คน ไม่เหมือนเมื่อก่อน มีอะไรก็คุยกัน 4คน เราก็เลยทักไปถามทั้ง2คนว่าเรื่องมันเป็นยังไง และได้คำตอบคือ รู้สึกดีทั้ง2 ฝ่าย คือเรารู้สึกว่าช่วงนั้นเป็นช่วงร้ายแรงมาก เพราะแฟนเก่าของเมทเราไม่ยอม ถึงขนาดจะมาตบตีกัน เราซึ่งเป็นคนกลาง และเป็นคนที่รับฟังคนอื่นตอนนั้นเราเครียดมากเพราะมันไม่ใช่ปัญหาเราเราอึดอัดจนเราพูดเรื่องนี้กับแม่ แม่เราก็บอกว่าอย่าเครียดมันไม่ใช่เรื่องของเรา ตอนนั้นทั้งเมท ทั้งแฟนเก่าเมททักมาเราเลยบอกไปตามตรงว่า เราอัดอึดขอร้องให้หยุดได้ไหมอย่ามาพูดเรื่องนี้กับเราเลย ตอนนั้นทั้ง2ฝ่ายเหมือนจะรู้ว่าอึดอัดและกดดันมาแค่ไหนก็เลยขอโทษเรา แต่เรื่องยังไม่จบง่ายๆ เมื่อเมทเราบอกเลิกแฟนแล้วมาคบกับเเมทห้องเรา(คนที่คุยกันนั่นแหละ)และมันก็ช่วงเปิดเทอมพอดี ช่วงแรกที่2คนนี้คบกัน ห้องเรามันไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ตลกและสนุกไปด้วยกัน ทุกๆคนอึดอัดไปหมดเราจากคนที่เคยร่าเริง หัวเราะเยอะ เรากลายเป้นคนไม่ค่อยยิ้ม ไม่ค่อยหัวเราะ เวลาจะยิ้มเราฝืนใจมาก จนเมทอีกคนของห้องเราทนไม่ไหว บอกกับเราว่า ปี2 จะย้ายออก ตอนนั้นเรารู้สึกใจหายมาก เพราะปัจจุบัน ณ ตอนนั้นคนที่เราคุยเยอะที่สุดในห้องก็คือคนนั้น เราจึงถามเหตุผล เขาก็บอกว่าอึดอัดใจ ซึ่งเราก็เข้าใจ เพราะตั้งแต่ที่2 คนนั้นคบกันมันเกิดสิ่งที่แตกต่างจากช่วงแรกๆมากมาย ตอนกลางวันหลังจากเรียนเสร็จ 2 คนนั้นจะกลับมานอนแต่พอตอนกลางดึก 2คนนั้นนั้นจะลุกขึ้นมาพูดคุยกัน คือข้าใจป่ะว่าตี2 ตี3 ยังไม่นอนไอ้เราจะนอนก็นอนไม่หลับ เราอยากจะร้องไห้มากเพราะเรามีเรียนเช้า นี่แค่เรื่องเล็กน้อย ใกล้ช่วงสอบยิ่งเป็นหนักเราจะอ่านหนังสืออย่างนี้ ก็จะชอบเปิดเพลงดังๆ ถามจริงใครจะอ่านหนังสือรู้เรื่อง เราพยายามบอก พยายามเตือนแล้วว่าเราจะอ่านหนังสือ แต่ได้แค่ช่วงแรกๆ คือทั้ง2คน ไม่มีความเกรงใจเลย เราอึดอัดและไม่ชอบที่สุด ปัจจุบันเราไม่ไปไหนกับ 2 คนนี่แหละ แต่ว่ายังเป้นเมทกันเหมือนเดิม แต่ใช้ชีวิตใครมัน แต่เรื่องความเสียงดัง การคุยกันยามกลางคืนเราเบื่อสุดๆ อยากตะโกนดังๆว่าเมื่อไหราเธอ2 คนจะหยุดพูดเพราะมันดึกแล้ว ตอนนี้เรากลัวตัวเองเป้นโรคซึมเศร้ามาก เราอยากอ่านหนังสือรู้เรื่องตอนกลางดึก เราอยากเข้าไปในห้องแล้วรุ้สึกถึงความเงียบ ตอนนี้เรากลายเป็นคนโรคส่วนตัวสูง ไม่ค่อยคุยกับใคร คนถามก็ถามคำตอบคำ เราหงุดหงิดและรำคาญเวลาที่เห็นคนเยอะๆ  และเราอึดอัดที่จะอยู่กับเมท 2คนนั้น เราจะจัดการความรู้สึกนี้ยังไง